کاشتن هندوانه در گلدان روشی جالب برای کسانی است که به کاشت سبزی‌ها و میوه‌ها در منزل علاقه دارند ولی به دلیل نداشتن باغچه نمی‌توانند از پرورش میوه‌جات لذت ببرند. بوته هندوانه از گیاهانی است که علیرغم اندازه بزرگ می‌توان آن را در گلدان‌های کوچک پرورش داد و از پرورش دادن آن لذت برد.

شیوه کاشتن هندوانه در گلدان

برای کاشت بذر هندوانه در گلدان به یک گلدان با اندازه مناسب برای کاشت نیاز است تا بذر هندوانه بتواند در آن رشد کند. بذر هندوانه به‌سرعت رشد می‌کند و به مقدار زیادی آب نیاز دارد، بنابراین توصیه می‌شود از یک گلدان ۵ گالنی یا بزرگ‌تر استفاده شود. اطمینان حاصل کنید گلدانی که از آن استفاده می‌کنید به اندازه کافی سوراخ زهکشی داشته باشد. گلدان را از خاک پر کنید. خاک مناسب برای کاشت بذر هندوانه خاک رسی شنی با PH 5 تا ۸/۶ است. خاک مناسب برای رشد بذر هندوانه خیلی مهم است تا بتواند بهتر رشد کند.

بعد از پر کردن گلدان، شما به یک واریته از هندوانه نیاز دارید که به‌خوبی در گلدان رشد کند. بذر هندوانه هایی برای کاشت در گلدان مناسب هستند که بوته جمع‌وجوری دارند و میوه‌های کوچکی تولید می‌کنند. بعد از انتخاب گونه هندوانه، بذر هندوانه را در خاک بکارید. عمق کاشت بذر هندوانه باید ۳ برابر طول دانه باشد. بعد از کاشت به‌خوبی به بذر هندوانه آب دهید. زمانی که هوا سرد است باید گلدان در خانه نگه‌داری شود. بهتر است بذر هندوانه را قبل از کاشت ۲۴ ساعت در آب خیساند.

مراقبت از هندوانه در گلدان پس از کاشته شدن

زمانی که بذر هندوانه در گلدان کاشته می‌شود نیاز به مراقبت‌هایی دارد. معمولاً کسانی بذر هندوانه را در گلدان می‌کارند که فضای محدودی دارند. بوته هندوانه به‌صورت تاک رشد می‌کند و بنابراین به داربست نیاز دارد. اگر هندوانه در خانه کاشته شود باید گرده افشانی با دست انجام شود زیرا گرده افشانی به اندازه کافی انجام نمی‌شود. گلدان بذر هندوانه نیاز به آبیاری روزانه دارد و باید در دمای کمتر از ۲۶ درجه سانتی‌گراد نگه‌داری شود. می‌توان هفته‌ای یک‌بار از کود مایع و یا ماهی یک‌بار از کود پودری استفاده کرد.

برای خرید بذر هندوانه و سایر بذر صیفی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

خربزه دارای ارقام زیادی است. خربزه پوست سبز دارای پوست سبز رنگ تیره است و چروک‌های بزرگی بر روی پوست وجود دارد. خربزه پوست سبز دارای گوشت سبز رنگ است. خربزه خاتونی دارای پوست زرد به همراه خطوط موازی سبز کمرنگ و میوه به صورت دوکی شکل کشیده با گوشتی سفید و مایل به زرد می‌‎باشد. خربزه سرشار از ویتامین A و C است. خربزه گوشت زرد میوه‌ای مناسب برای افرادی است که در روزهای گرم تابستان به دنبال یک میوه شیرین و تازه می‌گردند. این میوه معمولاً به خاطر پوست صاف و گوشت رنگ زردشناخته شده است و یکی از محبوب‌ترین اعضای خانواده Cucumis melo همراه با هندوانه و طالبی است. خربزه گوشت زرد همچنین دارای ارزش غذایی بالایی است. از ویتامین B تا زینک، هر تکه از این میوه حاوی ویتامین‌ها و مواد معدنی مختلفی است. اندازه آن معمولاً از کوچک تا متوسط در شکل گرد یا بیضی‌شکل است. برخلاف سایر خربزه‌هایی که در آب‌وهوای گرمسیری رشد خوبی دارند، خربزه گوشت زرد در مناطق گرم و خشک بهتر رشد می‌کنند.

خربزه تیل نوعی خربزه از خانواده Cucurbitaceae با نام علمی Galia Melom است. خربزه تیل آتشی بسیار شبیه به طالبی است ولی بسیار شیرین‌تر می‌باشد و به دلیل شیرینی بسیار زیاد معروف شده است. بوته خربزه تیل آتشی مانند سایر خربزه‌ها است. گیاه دارای ساقه طویل و خزنده بوده و برگ‌های درشت آن به‌صورت متناوب در طول ساقه می‌رویند. در هر بوته ۳ تا ۵ میوه تولید می‌شود. خربزه تیل آتشی دارای ویتامین C، ویتامین A، کاروتنوئید، بیوفلاوونویدها، مواد معدنی مختلف مانند پتاسیم، کلسیم و آهن است و همچنین حاوی مقادیر قابل‌توجهی از فیبرهای غذایی، ازجمله پکتین است. همچنین چربی، کلسترول و کالری کمی دارند.

یکی از این ارقام مشهور خربزه آناناسی (Ananas Melon) از خانواده Cucurbitaceae است. خربزه آناناس برای اولین بار در آفریقا یافت شد. سپس از آفریقا در سال ۱۷۷۷ میلادی به فرانسه راه یافت. توماس جفرسون در سال ۱۷۹۴ آن را در Monticello (خانه شخصی و آرامگاه توماس جفرسون، نویسنده اعلامیه استقلال آمریکا و از بنیان‌گذاران کشور ایالات‌متحده است) کشت نمود. این نوع خربزه دارای عطری خوش و مزه‌ای بسیار لذیذ و خوشمزه است و گوشت آن زرد تیره تا نارنجی‌رنگ می‌باشد. خربزه آناناس در سراسر خاورمیانه کاشته می‌شود. بوته‌های آن رونده بوده و بر روی زمین پخش می‌شوند. خربزه آناناسی مخزنی از بتا کاروتن، فولات، پتاسیم، منیزیم، منگنز، مس، ویتامین A، C و K و فیبر رژیمی بوده. بوته‌های را به‌صورت ردیفی کشت می‌کنند. فاصله بین هر دو بوته را ۵۰ سانتی‌متر و فاصله ردیف‌های کاشت را ۱۵۰ سانتی‌متر در نظر می‌گیرند.

خربزه گوشت سبز میوه‌ای مناسب برای افرادی است که در روزهای گرم تابستان به دنبال یک میوه شیرین و تازه می‌گردند. این میوه معمولاً به خاطر پوست صاف زرد و گوشت رنگ سبز شناخته شده است و یکی از محبوب‌ترین اعضای خانواده Cucumis melo همراه با هندوانه و طالبی است. خربزه گوشت سبز همچنین دارای ارزش غذایی بالایی است. از ویتامین B تا زینک، هر تکه از این میوه حاوی ویتامین‌ها و مواد معدنی مختلفی است. اندازه آن معمولاً از کوچک تا متوسط در شکل گرد یا بیضی‌شکل است. اگر چه این میوه به‌طورمعمول برای داشتن گوشت سبز مایل به سبز و پوست زرد شناخته شده است، اما در واقع در سایر رنگ‌ها و بافت نیز موجود می‌باشد. تعدادی از آن دارای پوست زرد روشن به علت جهش هستند، درحالی‌که گونه‌های دیگر دارای گوشت نارنجی فوق‌العاده هستند. برخلاف سایر خربزه‌هایی که در آب‌وهوای گرمسیری رشد خوبی دارند، خربزه گوشت سبز در مناطق گرم و خشک بهتر رشد می‌کنند. اگر در یک منطقه مرطوب کاشته شوند ممکن است میوه‌های کوچک‌تر را با مقاومت کم‌تر نسبت به آفات و بیماری‌ها تولید کنند.

خربزه مینو یا خربزه مشهدی (تایباد) یا راکت زرد نام محبوب‌ترین خربزه در ایران بوده که ممکن نیست طعم آن را نچشیده باشید، این خربزه درصورتی‌که در زمان مناسب از بوته جدا شود و به‌طور کامل رسیده باشد طعم شیرین دارد. شهرستان‌های تایباد در خراسان رضوی، گرمسار، سمنان و سرخه از مکان‌های مهم کشت خربزه در ایران است که در این بین خربزه تایباد (که بعضاً به اشتباه خربزه مشهدی نامیده می‌شود) به لحاظ طعم و کیفیت و شهرت در رتبه بالاتری قرار دارد.

خربزه کاناری یا خربزه قناری که به دلیل رنگ زرد قناری آن نام گرفته است و ربطی به جزایر قناری ندارد اغلب با نام جون کاناری (Juan Canaria) شناخته می‌شود. این خربزه شیرین‌تر از خربزه عسل بوده و بافت داخلی آن همانند گلابی ولی نرم‌تر از آن است. خربزه کاناری گاهی با نام‌هایی همچون خربزه اسپانیایی، خوان کانری، Jaune des Canaries و Amarillo نیز شناخته می‌شود. خربزه کاناری بیشتر در مناطق آسیایی مانند ژاپن، کره جنوبی و مراکش یافت می‌شود. در ایران نیز به‌صورت محدودتر از خربزه‌های تایباد و مشهد کاشته می‌شود. خربزه کاناری نسبتاً میان‌رس بوده و بعد از ۹۰ تا ۱۰۰ روز از کاشت برداشت آغاز می‌شود. یکی از ویژگی‌های خربزه کاناری ماندگاری بالای آن است که باعث شده جزو خربزه‌های صادراتی در جهان محسوب شود. خربزه‌های کاناری منبع خوبی از ویتامین‌های A و C هستند. آن‌ها همچنین یک منبع آروماتیک فیبر هستند. همچنین بهبوددهنده بیماری قلبی، دیابت، چاقی و فشارخون بالا است.

کاشت

کاشت خربزه مانند بقیه گیاهان هم‌خانواده به‌صورت جوی پشته و کپه‌ای و به روش نم­کاری است. تعداد ۳ الی ۵ بذر خربزه خیس‌خورده در هر کپه کاشته می‌شود. بعد از سبز شدن تعداد بوته‌ها به ۲ یا ۳ و گاهی به یک بوته کاهش داده می‌شود و این زمانی است که بوته ۴ برگی شده باشد فاصله بین دو بته حدود ۶۰ تا ۱۰۰ سانتی‌متر و فاصله دو خط کشت بین ۲ تا ۳ متر است.

برای داشتن محصولی زودرس یا در مناطقی که دوره رشد کوتاه است می‌توان در گلخانه یا شاسی داخل گلدان‌های جیفی پات اقدام به کشت کرد و در زمان مناسب بوته‌های آماده‌شده در جیفی پات را به محل اصلی منتقل نمود. مقاوم کردن بوته‌ها قبل از انتقال به محل اصلی الزامی است.

داشت

مراقبت‌های لازم پس از کاشت نشاء عبارت‌اند از آبیاری، دفع علف‌های هرز و سله شکنی است. پس از کشت، آبیاری اهمیت زیادی دارد. به‌طوری‌که یک دوره خشکی شدید باعث ریزش گل‌ها و میوه‌ها می‌شود. پس از انتقال نشا باید ابتدا روزانه آبیاری صورت گیرد و پس از آن بسته به نوع خاک و شرایط آب و هوایی هر ۷ روز یک‌بار باید آبیاری انجام گیرد. طول دوره رشد خربزه بین ۸۰ تا ۱۰۰ روز متفاوت است. سله شکنی، آبیاری و وجین علف‌های هرز از جمله مراقبت‌های زراعی خربزه است. هرس و گل گیری در خربزه مرسوم است. به‌این‌ترتیب که پس‌ازآنکه گیاه گل داد، به ازای هر ساقه ۲ تا ۴ میوه را نگه‌داشته و بقیه را حذف می‌کنند. در هرس خربزه، ساقه اصلی را بعد از برگ سوم و ساقه فرعی را بعد از برگ پنجم قطع می‌کنند.

برداشت

زمان برداشت به عوامل مختلفی بستگی دارد، این گیاه گونه‌های زودرس، میان‌رس و دیررسی دارد. لذا موقع برداشت آن‌ها به نوع واریته هم بستگی دارد. از دیگر عوامل زمان برداشت فاصله تا بازار مصرف است. اگر بازار نزدیک باشد بهتر است دیرتر برداشت شود تا شیرین‌تر شود و کامل برسد ولی در صورت دوری بازار مصرف توصیه می‌شود زودتر برداشت شود چون میوه‌های رسیده شدید در هنگام جابجایی آسیب می‌بیند. معمولاً خربزه را در زمان رسیدن کامل برداشت می‌کنند زیرا در این زمان میوه‌ها دارای قند زیادتر هستند. خربزه زمانی رسیده است که در اطراف دم میوه خطوط مدوری تشکیل گردد. همچنین خربزه رسیده را می‌توان از برجستگی شبکه‌های روی خربزه، تغییر رنگ پوست آن و نرم شدن سر خربزه تشخیص داد.

آب‌وهوا

خربزه مانند بقیه گیاهان خانواده Cucurbitaceae طالب آب‌وهوای گرم و آفتابی است. آها گیاهان یک‌ساله‌اند و احتیاج به فصل رشد طولانی دارند. در مناطقی کاشته می‌شود که بین آخرین سرمای بهاره و اولین سرمای پاییزه حدود ۱۴۰ روز فاصله باشد. هوای مرطوب مناسب رشد آن‌ها نیست و میوه آن‌ها در این نوع هوا شیرین نمی‌شود. ضمن اینکه هوای مرطوب در آن‌ها موجب اشاعه بیماری‌های قارچی می‌شود. هوای گرم و خشک باعث شیرین‌تر شدن میوه در این گیاه می‌گردد. همین‌طور هوای ابری مناسب رشد خربزه نیست.

خاک

بهترین زمین برای کاشت این گیاه خاکه‌ای شنی و سبک با pH بین ۵/۵ تا ۷ است. در کشت باید به این نکته توجه کرد که خربزه در زمین‌های سنگین و رسی رشد خوبی ندارد و باید کمی هوموسی و دارای مواد آلی باشد. خربزه از جمله صیفی‌هایی است که مواد غذایی زیادی از زمین جذب می‌کند. به همین دلیل استفاده از کودهای شیمیایی کامل ازت فسفر و پتاسیم توصیه می‌شود.

نور

نور کامل و آفتاب مستقیم برای این گیاه مناسب است.

آبیاری

صرف‌نظر از اینکه در باغچه یا در گلدان می‌کارید، همیشه خاک آن را باید مرطوب نگهدارید. مخصوصاً زمانی که گیاه در حال رشد است باید همیشه خاک آن خیس باشد. البته باید گلدان و یا خاک باغچه شما زهکشی مناسبی داشته باشد زیرا که آبیاری زیاد نیز موجب گندیدن گیاه می‌شود.

برای خرید بذر خربزه و سایر صیفی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

گل مغربی گیاهی علفی و گل‌دار از خانواده Onagraceae و بومی آمریکای شمالی و جنوبی بوده که بیشتر به‌عنوان گیاهی دارویی کاشته می‌شود ولی می‌توان به جهت گل‌های زیبایش آن را به‌عنوان گیاهی زینتی مورد کاشت قرار داد. گل مغربی دارای گونه‌های فراوانی (حدوداً ۱۵۰ تا ۲۰۰ مدل) و دو رنگ گل مغربی زرد و گل مغربی صورتی است که به‌صورت یک‌ساله یا چندساله کشت می‌شود. گل مغربی اوایل قرن هفدهم به‌عنوان گیاه زینتی در باغ گیاه‌شناسی به اروپا معرفی شد و پس از حدوداً ۱۰۰ سال بعد خواص دارویی آن کشف شد و به‌عنوان گیاهی دارویی شناخته شد. تمامی قسمت‌های گیاه گل مغربی مصارف دارویی، آشپزی، خوراکی، پزشکی دارد. این شامل ریشه‌ها، برگ‌ها، شکوفه‌ها، جوانه‌های گل و دانه می‌شود.

ریشه‌های گل مغربی ضخیم و گوشتی و به رنگ قرمز است. ریشه‌ها می‌توانند خام یا پخته‌شده مانند سیب‌زمینی مصرف شوند. برگ‌های گیاه گل مغربی در سال اول و تا قبل از رویش گل‌ها می‌تواند به‌صورت خام به‌عنوان سالاد یا در سوپ و مانند اسفناج مصرف نمود. در برخی قبیله‌های آمریکایی از برگ‌های آن نوعی چای تهیه می‌کنند. گل‌های زرد گیاه مغربی معمولاً پس از غروب آفتاب شکوفا می‌شود و دلیل نام‌گذاری آن نیز همین است. گل‌های آن دارای عطر مطلوبی است و جذب کنده پرنده‌ها و پروانه‌ها و زنبورها است که معمولاً در طول روز به‌صورت جمع و پژمرده دیده می‌شود و بعد از غروب آفتاب تا طلوع آن شکوفا می‌شود. ارتفاع این گیاه حدوداً ۴۰ تا ۱۵۰ سانتی بوده و برگ‌های کشیده و بیضوی دارد و گل‌های آن به رنگ زرد و در برخی گونه‌ها به رنگ سفید یا صورتی بوده که از اواخر بهار تا اواسط یا اواخر تابستان ظاهر می‌شود. گل‌ها در برخی گونه‌ها درشت‌تر و در برخی گونه‌ها کوچک‌تر ظاهر می‌شود.

گل مغربی در اصل گیاهی دارویی بوده ولی از این گیاه برای کاشت در حاشیه باغ‌ها نیز مورداستفاده قرار می‌گیرد. کشور چین بزرگ‌ترین تولیدکننده گیاه مغربی است. از این گیاه در صنایع عطرسازی، داروسازی و لوازم آرایشی استفاده می‌شود. ساقه گل دهنده گل مغربی که دارای کرک‌های ریزی است گاهی در سال دوم کاشت ظاهر می‌شود. گل‌ها دارای چهار گلبرگ بوده و معمولاً به‌صورت گل آذین خوشه‌ای ظاهر می‌شود. کپسول‌های بذر این گیاه نیز حاوی دانه‌های ریز و قهوه‌ای‌رنگ می‌باشد که به‌سرعت بعد از رسیدن به روی زمین پخش می‌شود و یکی از مشکل‌های برداشت بذر است.

گل مغربی گیاهی مقاوم به خشکی و کم‌آبی است و به غرق آبی بودن خاک حساس است همچنین نسبت به سرما نیز مقاوم بوده اگرچه سرما باعث کاهش مواد مؤثر در دانه‌ها و گیاه می‌شود. بخش اصلی و دارویی گل مغربی دانه‌های روغنی و تلخ مزه آن است که معمولاً ماه مرداد تا مهرماه زمان برداشت می‌باشد. عملکرد بذر گل مغربی در چین بین ۱۱۲۵ و ۱۵۳۰ کیلوگرم در هکتار است. نام‌های دیگر گیاه گل مغربی عبارت‌اند از: Narrow leaf evening، primrose، sun drops، Evening primroses، narrow leaved sundrops و حشیشه الحمار.

کاشت

گل مغربی به‌راحتی از طریق بذر تکثیر می‌شود. ولی قلمه‌زنی و خوابانیدن نیز روش‌های رایج برای ازدیاد این گیاه است. کاشت بذر نیز هم به‌صورت مستقیم و هم غیرمستقیم (نشاء کاری) انجام می‌شود که معمولاً کاشت غیرمستقیم پیشنهاد می‌شود و رایج‌تر است. بذر معمولاً در فصل بهار یا پاییز کشت می‌شود. تقسیم بوته در اوایل بهار و قلمه‌زنی که از گیاه‌های چندساله گرفته می‌شود در اواخر بهار صورت می‌گیرد. قبل از کاشت بذر گل مغربی را به مدت ۶ تا ۱۲ ساعت در آب خیس نمایید. سپس بذر گل مغربی را در عمق ۰٫۵ تا ۱٫۵سانتی‌متری بکارید. بهترین فصل برای کاشت بذر گل مغربی بهار و تابستان و در مناطق گرمسیر پاییز است هنگامی‌که دمای هوا بالاتر از ۱۵ درجه شد و سرمای زمستان به اتمام رسید می‌توانید بذرهای خود را مستقیم در زمین اصلی یا گلدان موردنظر بکارید.

برای کاشت در گلدان باید گلدانی با حداقل سایز ۱۰ انتخاب نمایید و به‌طورکلی در هر سایز گلدان، بذرها را به فاصله ۵ تا ۱۰سانتی‌متر در گلدان بکارید بعدازاینکه گیاهان رشد کردند می‌توانید گیاهان اضافی را برای رشد بهتر باقی گیاهان حذف نمایید. برای کاشت خانگی در فصل بهار یا تابستان بذر گل مغربی را ۶ تا ۱۲ ساعت در آب خیس نمایید سپس در سینی نشاء یا لیوان‌های یک‌بار مصرف که با خاک تمیز ترجیحاً ترکیب (کوکوپیت + پرلیت + پیت ماس) پرشده در عمق ۰٫۵ تا ۱٫۵سانتی‌متری بکارید. تا قبل از جوانه‌زنی بذرها و همچنین در اوایل رشد گیاه بستر همیشه مرطوب باشد. همچنین از آبیاری زیاد بپرهیزید تنها کافی است اجازه ندهید خاک خشک شود بعد از رشد کامل گیاه آبیاری هنگامی انجام شود که خاک کاملاً خشک شده است. بعد از رشد گیاهان و رسیدن به ارتفاع ۱۰ تا ۱۵سانتی‌متر آن‌ها را به زمین اصلی یا گلدانی با سایز حداقل ۱۰سانتی‌متر منتقل کنید یا اینکه از همان ابتدا بذرها را به‌صورت مستقیم در محل اصلی بکارید تا نیاز به جابجایی نباشد.

برای کاشت خانگی و به‌صورت محدود در تمامی طول بهار و تابستان می‌توان اقدام به کاشت در باغ (باغچه) و گلدان نمود یا در کل طول سال با ایجاد شرایط کاشت اقدام به پرورش این گیاه نمود. برای کاشت بذر گل مغربی در باغچه و مزرعه ابتدا خاک (بستر کشت) را به عمق ۱۵ تا ۲۰سانتی‌متر زیرورو کنید و با کود حیوانی پوسیده یا کمپوست مخلوط کنید. بعد از رشد جوانه‌ها و آماده شدن نشاءها یعنی رسیدن گیاه به ارتفاع ۱۰ تا ۲۰سانتی‌متر، آن‌ها را به محل اصلی کاشت منتقل کنید. تا قبل از جوانه‌زنی بذر گل مغربی، بستر کشت همیشه باید مرطوب باشد ولی غرق آبی نه. برای تسریع در جوانه‌زنی بذرها می‌توانید بر روی بستر کشت یک مشما شفاف بیاندازید. توجه کنید که با این کار دما زیر مشما بالا می‌رود و درصورتی‌که هوا خیلی گرم باشد از انجام این کار پرهیز کنید و تنها مراقب باشید که خاک خشک نشود.

علف‌های هرز را از همان ابتدا حذف کنید. وجود علف هرز باعث رقابت در جذب مواد مغذی خاک میان گیاه و علف هرز می‌شود و باعث کاهش مواد دریافتی موردنیاز گیاه می‌شود. گل مغربی را هم به‌صورت کرتی و هم به‌صورت ردیفی می‌توانید کشت کنید. برای کاشت ردیفی فواصل بین ردیف‌ها را ۵۰ تا ۷۰ و فواصل بین گیاهان را ۲۰ تا ۳۰سانتی‌متر در نظر بگیرید. گل مغربی گیاهی مقاوم بوده و تقریباً دچار آفات خاصی نمی‌شود. بخش اصلی و دارویی گل مغربی دانه‌های روغنی و تلخ مزه آن است که معمولاً ماه مرداد تا مهرماه زمان برداشت می‌باشد. عملکرد بذر گل مغربی در چین بین ۱۱۲۵ و ۱۵۳۰ کیلوگرم در هکتار است.

شرایط محیط و نگهداری

خاک

برای کاشت و رشد نیاز به خاک نیمه سبک و با زهکشی مناسب دارد که خیلی آب را در خود نگه ندارد. خاک شنی ماسه‌ای و لومی مرطوب و دارای زهکشی مناسب با ph حدوداً ۶ برای رشد گل مغربی ایده آل است. این گیاه تحمل خاک‌های آهکی، شور، صخره‌ای، خشک و کم‌عمق را نیز دارد و به‌طورکلی نسبت به نوع خاک حساس نیست.

آبیاری

تحمل خشکی و کم‌آبی گیاه گل مغربی نسبتاً خوب است ولی در کل نیاز به آبیاری آن متوسط است و آبیاری منظم باعث افزایش عملکرد آن می‌شود. تا قبل از جوانه‌زنی بذرها و همچنین در اوایل رشد گیاه بستر همیشه مرطوب باشد. همچنین از آبیاری زیاد بپرهیزید تنها کافی است اجازه ندهید خاک خشک شود بعد از رشد کامل گیاه آبیاری هنگامی انجام شود که خاک کاملاً خشک شده است.

نور

نیاز به محیطی کاملاً پرنور و روشن و آفتاب کامل و مستقیم دارد. رشد و عملکرد آن در سایه کاهش می‌یابد.

دما

گل مغربی گاهی تا دمای ۵- درجه را نیز تحمل می‌کند. دمای مناسب برای جوانه‌زنی بذر گل مغربی ۱۵ تا ۲۰ درجه بوده و دمای مناسب برای رشد این گیاه حداقل ۲- و حداکثر ۳۵ درجه است.

خواص دارویی و نحوه مصرف

همان‌طور که گفته شد در ابتدای کشف گل مغربی این گیاه بیشتر به‌عنوان گیاهی زینتی کاشته می‌شد و صد سال بعد به‌عنوان گیاهی دارویی شناخته شد و به فواید گل مغربی پی بردند. امروزه از این گیاه در قالب کپسول گل مغربی، قرص گل مغربی، پماد گل مغربی ، روغن گل مغربی و لوسیون گل مغربی یافت می‌شود. دانه‌های رسیده این گیاه بخش اصلی دارویی این گیاه را تشکیل می‌دهد. ذرت‌های این گیاه دارای ۲۰ تا ۳۰ درصد روغن هستند که یک منبع تجاری مهم جهت گاما لینولنیک اسید (GLA) می‌باشند. برخی از محققین عنوان کرده‌اند که باوجود حضور سطوح بالای گاما لینولنیک اسید در بذر گیاهانی مانند گل‌گاوزبان به نظر می‌رسد روغن بذور گل مغربی فعال‌ترین فرم بیولوژیکی گاما لینولنیک اسید را دارا است.

در ادامه به برخی خواص گل مغربی اشاره می‌کنیم:

بهبود و التیام دهنده زخم‌ها

خاصیت ضدالتهابی

بهبود درمان بیش فعالی کودکان

آرام‌بخش و ملین

برای درمان بیماری آرتریت روماتوئید و بیماری اسکلروز مفید است

درمان بیماری‌های پوستی و اگزما

کاهش آسیب عصبی ناشی از دیابت

درمان عفونت‌های ویروسی

درمان بیمارهای ناشی از کم‌کاری سلول‌های کبدی

تأمین‌کننده اسیدهای چرب ضروری بدن

ضد سرطان و کاهش‌دهنده سطح کلسترول

کاهش‌دهنده فشارخون

گشنیز با نام علمی Coriandrum Sativum از خانواده چتریان (Apiaceae) گیاهی علفی و یک‌ساله، بدون کرک، به ارتفاع ۶۰-۳۰ سانتی‌متر که دارای ساقه راست، شفاف و کم‌وبیش شیاردار است. اگرچه منشأ اصلی آن به نواحی جنوب غربی آسیا و مدیترانه نسبت داده می‌شود، ولی امروزه در سرتاسر جهان یافت شده و پرورش می‌یابد. قسمت مورداستفاده گیاه،‌ ساقه و برگ و دانه (بذر) آن است. دانه گشنیز گرد و به رنگ زرد و سبز تیره است. بوی تازه آن مطبوع نبوده و تقریباً بد بو است ولی بر اثر خشک شدن این بو از بین رفته و خوشبو می‌شود. بذر گشنیز حاوی ۰/۵ تا ۱ درصد روغن ضروری است که سرشار از مواد مغذی گیاهی مفیدی نظیر کارون، ژرانیول، لیمونن، بورنئول، کامفور، المول و لینالول است.

متأسفانه این روزها برخی اخبار مبنی بر آبیاری سبزی‌ها با آب فاضلاب و ناسالم بودن آنها به گوش می‌رسد. بنابراین بهتر است امسال برای کاشت سبزی مصرفی خودمان دست به کار شده و دیگران را نیز به کاشت سبزی در منزل و آپارتمان تشویق کنیم. مشاهده رشد هر روزه سبزی جات در گلدان و برداشت و مصرف آن یکی از راه‌های یافتن آرامش در این ایام است. اگر می‌خواهید سبزی‌هایتان را پشت پنجره و تو گلدان‌های زیبا پرورش بدهید بهتر است از خاک آماده و تمیز استفاده کنید تا فضای آپارتمان از حشره و موجودات دیگر پر نشود. بهترین خاک برای کاشت سبزی کمپوست آماده است. اگر فقط می‌خواهید چند نمونه سبزی بکارید بدون شک ریحان سبز یا بنفش، تربچه، جعفری و شاهی اولین انتخاب‌ها هستند. برای اینکه سبزی‌های شما همیشه سبز و شاداب و از بیماری و آفات به دور باشند می‌توانید از کود NPK همانند ۲۰-۲۰-۲۰ استفاده کنید.

بذر معمولی سبزی معمولاً به‌صورت کیلویی عرضه می‌شود و ناخالصی دارد و بخشی از آن را تخم علف تشکیل می‌دهد و نسبت به بیماری‌ها مقاومت پایینی دارد و انتخاب مناسبی برای کاشت در آپارتمان و ابعاد کوچک مثل گلدان نیست. برخلاف تصور خیلی از ما بذر اصلاح‌شده به معنای دست‌کاری ژنتیکی و تراریخته نیست. بلکه به معنای دقت در بذرگیری و انتخاب محصول مناسب برای بذرگیری است و گرده افشانی و تلقیح به‌صورت علمی و بر اساس استاندارهایی انجام می‌گیرد. درنتیجه بذر اصلاح‌شده نسبت به بیماری و آفات مقاوم است و درصد خلوص بالاتری دارد. همچنین از نظر رنگ و شادابی برتر از بذرهای معمولی‌اند. درنتیجه انتخاب مناسب‌تری برای کاشت بوده و تجربه بسیار خوبی از کاشت را به همراه دارد.

روش کاشت در گلدان

بذر، خاک استاندارد (کمپوست پیشنهاد می‌شود)، گلدان مناسب، دستکش، آبپاش کوچک، بیلچه و الک تنها ابزارهای کاشت سبزی گشنیز در آپارتمان هستند. ابتدا بذرها را برای مدت ۱۰ ساعت و حداکثر ۳ روز خیس می‌کنیم. خاک را الک کرده تا نرم و یکدست شود. گلدان موردنظر را از خاک مرغوب (کمپوست آماده) پر می‌کنیم (بیش از ۳/۴ گلدان). گلدان انتخابی باید زهکشی خوبی داشته باشد (در انتهای آن سوراخ مناسبی برای خروج آب اضافی باشد). سپس اقدام به آبیاری گلدان می‌کنیم تا آب کاملاً از گلدان خارج شود. بعد از چند ساعت از آبیاری گلدان بذرها را بر روی خاک می‌ریزیم و حداکثر به ارتفاع دو برابر طول بذرها روی آن خاک می‌ریزیم. ریختن خاک زیاد روی بذرها باعث خفه شدن آن شده و نمی‌توانند رشد کنند. سپس با افشانه آب را بر روی سطح خاک اسپری کنید به صورتی که مطمئن شوید آب به بذرها رسیده و این کار را هر روز یا روزی دو بار انجام دهید. قبل از سبز شدن بذر سبزی نباید اجازه دهید سطح خاک خیلی خشک شود در این صورت از جوانه زدن خبری نیست. آبیاری زیاد نیز باعث می‌شود هوا به بذرها نرسد و خفه شوند و جوانه‌زنی صورت نگیرد. هنگامی‌که سطح خاک خشک شد اقدام به آبیاری مجدد کنید. البته می‌توانید بدون خیس کردن بذرها در آب، آن‌ها را به‌صورت دست پاش بر روی سطح خاک بریزید و با چنگال سطح خاک را زیرورو کنید تا بذرها به زیر خاک بروند. کوددهی را از هفته دوم بعد از جوانه‌زنی شروع کنید.

روش کاشت در باغچه و زمین

برای کاشت گشنیز در باغچه و زمین بهتر است ابتدا مقداری خاک‌برگ یا کمپوست یا کود حیوانی بر روی باغچه ریخته و با بیلچه خاک را زیرورو می‌کنیم و سپس خاک را نرم و تخت و یکدست می‌کنیم. بذرها را به‌صورت دست پاش و یکنواخت در محل موردنظر ریخته و سپس با شن کش یا چنگال خاک را با آرامی زیرورو می‌کنیم تا بذرها به زیر خاک بروند. سپس به‌آرامی اقدام به آبیاری می‌کنیم به‌صورتی که آب بذرها را جابجا نکند و با خود نبرد. تا قبل از سبز شدن باغچه بهتر است هر روز یا روزی دو بار باغچه را آبیاری کنیم.

برداشت از باغچه یا گلدان

برای برداشت سبزی به‌خصوص در اولین برداشت‌ها بهتر است از قیچی استفاده کنیم زیرا بذرها زیاد در عمق قرار نداشته و ریشه قوی نداشته درنتیجه ممکن است از خاک دربیایند. برای برداشت سبزی‌ها را نباید از ریشه دربیاوریم بلکه تنها نوک آن را جدا کنیم و مصرف کنیم. بعد از گذشت چند روز از برداشت سبزی، مجدد می‌توانیم آن را برداشت کنیم و سبزی‌ها دوباره سبز می‌شوند.

خواص بذر گشنیز

۱- بذر گشنیز و خواص آنتی‌اکسیدانی و ضدسرطانی

خاصیت آنتی‌اکسیدانی بذر گشنیز به علت وجود ترکیبات مختلفی همانند: کوئرستین، کامفرول، رامنتین، اپی‌ژنین، کافئیک اسید، کلروژنیک اسید و تیانین است. فلاوونوئیدها و سایر ترکیبات مذکورِ موجود در بذر گشنیز علاوه بر کاهش پراکسیداسیون لیپیدها و بهبود فعالیت آنزیم‌های شرکت‌کننده در دفاع آنتی‌اکسیدانی بدن مانند گلوتاتیون پراکسیداز (GPx)، گلوتاتیون ردوکتاز (GR)، سوپر اکسید دیسموتاز (SOD) و کاتالاز، مانع تشکیل رادیکال‌های آزاد مخرب سلامتی نیز می‌شوند. بررسی‌های علمی ثابت کرده‌اند بذر گشنیز از طریق تأثیر بر متابولیسم چربی‌ها و افزایش تبدیل کلسترول به اسیدهای صفراوی سبب کاهش کلسترول سرم در بیماران مبتلا به کلسترول بالای خون می‌شود. در مطالعات گوناگون، فعالیت آنتی اکسیدانی گیاهان دارویی به محتوای فنولی آن‌ها نسبت داده شده است. گزارش شده است که بیشترین مقدار فنول گیاه گشنیز مربوط به دانه آن است که می‌تواند با اثرگذاری بر مسیر کاسپازهای (گروهی از آنزیم‌ها که به خانواده پروتئازها تعلق داشته و نقش مهمی در مرگ برنامه ریزی شده سلول‌ها ایفا می‌کنند) درون سلولی و مسیرهای اپوپتوز (مرگ برنامه ریزی شده سلولی) میتوکندری، سلول‌های سرطانی را مهار نماید. علاوه بر این، آنتی‌اکسیدان‌های موجود در بذر این گیاه می‌تواند سطح H2O2 (هیدروژن پراکسید، تجزیه این ماده باعث ایجاد رادیکال‌های آزاد شده که با خاصیت شدید اکسیدکنندگی خود، انواع مواد آلی و معدنی را اکسید می‌کنند و می‌توانند زمینه ایجاد انواع سرطان‌ها را پدید آورند) را کاهش داده و احتمالاً از تکثیر و مهاجرت سلول‌های سرطانی جلوگیری کند.

۲- دانه گشنیز و کنترل دیابت

از دسته گیاهان دارویی که به نظر می‌رسد در درمان و کنترل دیابت نقش مهمی داشته باشد، بذر گشنیز را می‌توان نام برد که اثرات مفید و کارآمد خود در این زمینه را از ۳ طریق مختلف اعمال می‌کند:

۱- آثار ضدِ هایپرگلیسمی عصاره‌ی بذر گشنیز ممکن است به دلیل بازسازی پاسخ انسولین از طریق وجود فعالیت شبه انسولین و انسولین آزاد ضدِهایپرگلیسمیکی این بذر رخ دهد.

۲- کنترل ضعیف قند خون در دیابت نوع یک با افزایش آسیب اکسایشی آپولیپوپروتئین A-I همراه است که بسیاری از مطالعات نشان داده‌اند عصاره‌ی بذر گشنیز می‌تواند موجب بهبود کنترل گلوکز خون از طریق تعدیل مسیر فوق شود.

۳- اثر هیپوگلیسمیک فلاونوئیدهای بذر گشنیز می‌تواند نتیجه افزایش فعالیت هگزوکیناز و گلوکوکیناز کبدی، محافظت و حتی افزایش تراکم سلول‌های β در جزایر لانگرهانس به علت خاصیت آنتی‌اکسیدانی آن‌ها، افزایش بیان ناقلان گلوکز در سلول‌های عضلانی، تعدیل فعالیت افزایش یافته آنزیم کبدی گلوکز ۶- فسفاتاز و یا افزایش جذب گلوکز به وسیله سلول‌های کبد، چربی و عضله باشد.

روش استفاده: هر شب تعدادی تخم گشنیز را در آب خیس کنید و روز بعد آب عصاره‌ی آن‌ها را بنوشید.

۳- دانه گشنیز و کنترل چربی خون

استفاده از عصاره بذر گشنیز سطوح کلسترول تام، تری گلیسیرید، LDL-C و VLDL-C سرم را کاهش داده و سطح HDL-C سرم را افزایش می‌دهد. بعلاوه یافته‌های حاصل از بررسی‌های علمی ثابت کرده‌اند بذر گشنیز از طریق تأثیر بر متابولیسم چربی‌ها و افزایش تبدیل کلسترول به اسیدهای صفراوی سبب کاهش کلسترول سرم در بیماران مبتلا به کلسترول بالای خون می‌شود.

۴- بذر گشنیز و سلامت پوست

در مطالعات اخیر حیوانی اثر عصاره بذر گشنیز به منظور بررسی اثر محافظتی این عصاره در برابر اشعه ماوراءبنفش به صورت آزمایشگاهی بر روی فیبروبلاست‌های پوست و نیز روی پوست بدون مو آزمایش شده است. در سلول‌هایی که با عصاره بذر گشنیز درمان شده بودند مقادیر بیشتری از پروکلاژن نوع یک و مقادیر کمتری از MMPI (آنزیمی که موجب تخریب و تجزیه پروتئین‌های ساختمانی ماتریکس پوست نظیر کلاژن و الاستین می‌شود) دیده شده است. همچنین مشاهده شد پوست‌های درمان شده با عصاره بذر گشنیز لایه‌های نازک‌تر پوستی و کلاژن فشرده‌تری از پوست‌های درمان نشده داشتند. در تحقیقات میکروسکوپی نیز در سلول‌های پوست‌های درمان شده با بذر گشنیز مقادیر بیشتری پروکلاژن و مقادیر کمتری MMPI دیده شد. همه این نتایج نشان‌دهنده آن است که عصاره بذر گشنیز می‌تواند به عنوان یک ماده ضد چروک که از طریق محافظت پوست در مقابل اثر UVB اثر می‌کند، در محصولات آرایشی- بهداشتی و دارویی مورد استفاده قرار گیرد.

از دیگر خواص تخم گشنیز در سلامت پوست می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

* درمان اگزما

تخم گشنیز دارای خواص ضدعفونی‌کننده است و می‌تواند برای درمان بیماری‌های پوستی از جمله اگزما و بثورات استفاده شود.

روش استفاده: تخم گشنیز پودر شده را با یک قاشق غذاخوری عسل و مقداری آب ترکیب کنید، خمیر به دست آمده را بر روی مناطق آسیب‌دیده بمالید و بگذارید ۱۰ دقیقه بماند، سپس با آب سرد خوب بشویید.

محققان دریافتند که تخم گشنیز مانند یک داروی ضد اسپاسم عمل می‌کند و برای بهبود هضم غذا، درمان نفخ، درمان معده درد، سندروم روده تحریک‌پذیر و سلامت دستگاه گوارش مفید است

* درمان آکنه و جوش صورت

دانه گشنیز دارای خواص ضد باکتری بوده و به عنوان یک درمان مؤثر برای آکنه و جوش صورت محسوب می‌شود.

روش استفاده: پودر تخمه گشنیز را با عسل و زردچوبه ترکیب کنید و آن را بر روی صورت بمالید، بگذارید تا خشک شود و سپس با آب سرد بشویید.

* رفع خارش پوست

برای خارش‌های پوستی نیز می‌توان از محلول‌های موضعی تخم گشنیز استفاده کرد.

۵- تخم گشنیز و رینیت آلرژیک

از دیگر خواص گشنیز این که تحقیقات علمی نشان داده‌اند ترکیبات فلاونوئیدی، فنولی و ترپنی عصاره بذر گشنیز سبب بهبودی در علائم رینیت آلرژیک همچون احتقان، آبریزش و سوزش بینی می‌شوند. فلاوونوئیدهایی همچون لوتئولین، اپیژنین و فیستین به عنوان مهارکننده‌های طبیعی احتمالی IgE (نوعی ایمونوگلوبولین که با پیوند به عامل حساسیت‌زا باعث آزاد شدن هیستامین از ماست‌سل و بازوفیل می‌شود و علائم آلرژی را پدید می‌آورد) در نظر گرفته می‌شوند که فعالیت‌های ضد آلرژیک قوی همچون مهار آزادسازی هیستامین از اینترلوکین های نوع ۴ و ۳ (مولکول‌هایی از جنس پروتئین که نقش مهمی در بروز پاسخ آلرژیک و علائم آن دارند) سنتزی و جلوگیری از ترشح گیرنده CD40 (مولکولی که در صورت تحریک مجموعه‌ای از واکنش‌های مرتبط درون سلولی را رهبری می‌کند) به وسیله بازوفیل‌ها و شاید ماست‌سل‌ها دارند. همچنین، کوئرستین موجود در این بذر ترشح CD63 و CD203c و آزاد شدن هیستامین در بازوفیل های فعال شده با آنتی IgE را مهار می‌کند.

۶- دانه گشنیز و سلامت مو

دانه گشنیز ریشه‌های مو را تقویت می‌کنند و باعث افزایش رشد مو می‌شوند، همچنین با تقویت مو از ریزش مو جلوگیری می‌کنند.

روش استفاده: پودر دانه گشنیز را در مقداری روغن‌زیتون بریزید و بر روی موها و پوست سر خوب ماساژ دهید، بگذارید ۳۰ دقیقه بماند و سپس با آب گرم و شامپو بشویید.

۷- دانه گشنیز و کمک به گوارش

محققان دریافتند که تخم گشنیز مانند یک داروی ضد اسپاسم عمل می‌کند و برای بهبود هضم غذا، درمان نفخ، درمان معده درد، سندروم روده تحریک‌پذیر و سلامت دستگاه گوارش مفید است.

روش استفاده: اگر سو هاضمه و نفخ دارید می‌توانید هر روز یک عدد تخم گشنیز را بجوید و یا تخم گشنیز را یک شب در آب خیس کنید و صبح روز بعد ناشتا آب آن را بنوشید.

۸- بذر گشنیز و تسکین عفونت ادراری

تخم گشنیز به درمان عفونت ادراری و عفونت مثانه کمک می‌کند و چون خواص دیورتیک دارد برای سلامت کلیه‌ها مفید است.

روش استفاده: ۱٫۵ قاشق چای‌خوری تخم گشنیز را در دو فنجان آب بریزید و ناشتا بنوشید.

۹- تخم گشنیز و کاهش درد قاعدگی

تخم گشنیز با کمک به تنظیم عملکرد مناسب غدد درون‌ریز و هورمون‌هایی که دوره‌های قاعدگی را تنظیم می‌کنند به بهبود بی‌نظمی قاعدگی و درمان گرفتگی و درد پریود کمک می‌کند.

روش استفاده: ۶ گرم تخم گشنیز را در نیم لیتر آب جوش بریزید و بگذارید ۱۰ دقیقه بماند تا دم بکشد، این چای گشنیز گرم را با عسل ترکیب کنید و روزی سه بار مصرف کنید تا درد قاعدگی را کاهش دهد.

۱۰- بذر گشنیز و درمان کم‌خونی

تخم گشنیز حاوی مقادیر بالایی آهن است که برای پیشگیری و درمان کم‌خونی مفید است.

روش استفاده: برای درمان کم‌خونی هر روز یک قاشق چای‌خوری تخم گشنیز را در یک لیوان آب جوش بریزید و بگذارید ۱۰ دقیقه بماند تا دم بکشد سپس این دمنوش گشنیز را با عسل یا خرما بخورید.

دیگر خواص تخم گشنیز

تخم گشنیز حاوی مقادیر بالایی پتاسیم است؛ از این رو به عنوان یک دیوروتیک طبیعی عمل کرده و باعث کاهش فشارخون بالا، ادم و ورم می‌شود. این دانه گیاهی همچنین حاوی مقادیر بالایی ویتامین C است که باعث تقویت سیستم ایمنی بدن شده و به درمان سرماخوردگی و آنفلوانزا کمک می‌کند. می‌توان ۲ تا ۳ گرم تخم گشنیز را دم کرد و ۳ بار در روز آن را مصرف کنند که برای کاهش قند خون، افزایش شیر مادران و هضم غذا مفید است.

عوارض و مضرات تخم گشنیز

* کسانی که از دیابت و فشارخون بالا رنج می‌برند، نباید در مصرف تخم گشنیز زیاده روی کنند چون ممکن است باعث کاهش شدید قند خون و فشارخون شود.

* تخم گشنیز ممکن است باعث واکنش‌های آلرژیک در افراد حساس شود.

برای خرید بذر گشنیز و سایر سبزی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

کلم بروکلی گیاهی بسیار خوش‌طعم و مقوی است که می‌توان آن را به‌صورت خام و پخته مصرف کرد. این گیاه که سرشار از آهن و آنتی‌اکسیدان است را می‌توان به‌عنوان یک غذای کامل مصرف کرد و از آن لذت برد. بروکلی از میان خانواده کلم کاشت ساده‌تری دارد و نسبت به آفات و بیماری‌ها نیز مقاوم‌تر است. کلم بروکلی سبزی فصل سرد است و بوته آن گاهی تا یک متر نیز رشد می‌کند. اندازه کلم بروکلی در صورت دریافت آب زیاد و کافی بزرگ‌تر می‌شود. کلم بروکلی گیاهی است که برای پرورش خانگی گزینه بسیار مناسبی است و می‌توان آن را از طریق بذر پرورش داد و محصولی ارگانیک را تولید و مصرف کرد. این کلم دارای بوته‌ای بزرگ است که از میان آن‌ها گلچه‌های بروکلی بیرون آمده‌اند. این گلچه‌ها را در زمان بلوغ می‌توان برداشت کرد و تا زمانی که سرما یا گرمای شدید شروع نشده باشد، این گلچه‌ها رشد می‌کنند و می‌توانید بارها از آن‌ها برداشت کنید و لذت ببرید.

کلم بروکلی گیاهی مناسب برای کاشت در باغچه و گلدان سایز بزرگ است. بروکلی را معمولاً به‌صورت خام و بخارپز، آب­پز و سرخ‌کرده استفاده می‌کنند. کلم بروکلی نیاز به آفتاب کامل دارد و در مناطق گرمسیری بهتر است در سایه جزئی کاشته شود (بروکلی به روزانه ۸ ساعت نور احتیاج دارد). سطح خاک کاشت بروکلی باید همیشه مرطوب باشد ولی غرق آبی و خیس نباید باشد.

کاشت

کاشت کلم بروکلی از بذر تکثیر می‌شود، خاک انتخابی باید غنی باشد برای این کار می‌توانید بستر کشت را با کمپوست یا کود حیوانی مخلوط کنید. بذر کلم بروکلی را معمولاً در اوایل بهار یا اواسط تابستان می‌کارند (۸ تا ۱۰ هفته قبل از آخرین سرمای منطقه). دانه‌ها را در عمق حداکثر یک سانتی‌متری بکارید و بهتر است قبل از کاشت ۲۴ ساعت خیس کنید. بهتر است کلم بروکلی را ابتدا نشاء کنید به این منظور ابتدا بذرها را داخل سینی نشاء یا گلدان‌های کوچک (لیوان یک‌بارمصرف) بکارید و بعد از چهار برگه شدن آن را به گلدان بزرگ‌تر یا زمین اصلی منتقل کنید (برای کاشت در گلدان باید سایز بزرگی را انتخاب کرد). کلم بروکلی بعد از گذشت حدوداً ۷۰ روز از زمان کاشت بذر کلم قابل‌برداشت است. دمای کاشت کلم بروکلی باید حداکثر ۲۵ درجه باشد و هم‌چنین بروکلی در دماهای کمتر از صفر درجه آسیب می‌بیند در دماهای بالاتر گیاه به گل می‌رود و رشد آن متوقف می‌شود. به‌طورکلی تمامی کلم‌ها محصول فصل خنک می‌باشند. در شهرهای معتدل جنوبی کلم را در زمستان و در مناطق معتدل شمالی در فصل تابستان اقدام به کاشت می‌کنند. دمای مناسب کاشت کلم بروکلی ۱۵ تا ۲۰ درجه است (دمای میانگین ماهیانه ۱۶ درجه). در مناطقی که زمستان ملایمی دارند بروکلی در زمستان نیز قادر به تولید محصول است.

بعد از کاشت بذر در گلدان یا سینی نشاء (بهتر است برای نتیجه‌گیری بهتر از خاک استریل و آماده استفاده کنید، ترکیبات پیت ماس یا کوکوپیت و پرلیت، کمپوست مناسب است). ابتدا قبل از کاشت کلم بذر خاک را خوب آبیاری کنید تا آب از سوراخ‌های انتهایی آن خارج شود. در هر گلدان دو عدد بذر قرار دهید. بذرها را در عمق حداکثر یک سانتی‌متری بکارید و با افشانه به‌آرامی خاک را مرطوب کنید. بذر کلم بروکلی فیورنتینو معمولاً بین ۴ تا ۷ روز جوانه می‌زند. تا قبل از جوانه‌زنی می‌توانید بستر کشت را با پلاستیک بپوشانید تا رطوبت حفظ شود و جوانه‌زنی سریع‌تر اتفاق بیفتد. گلدان با سینی نشاء را نباید در آفتاب مستقیم قرار دهید ولی در محیطی پرنور باید باشد (دمای جوانه‌زنی حدوداً ۲۵ درجه باید باشد). بعد از چهار برگی شدن نشاءها آن‌ها را به محلی با نور مستقیم آفتاب انتقال دهید (۶ تا ۸ ساعت نور کافی است).

نباید اجازه دهید در این مدت سطح خاک کاملاً خشک شود درصورتی‌که مشاهده کردید خاک در حال خشک شدن است اقدام به مرطوب کردن آن کنید. آبیاری باید به‌گونه‌ای باشد که از سوراخ‌های انتهایی آن آب اضافی خارج شود، آبیاری بیش‌ازحد باعث مرگ گیاه می‌شود. زمانی که ارتفاع گیاه حدوداً به ۱۵ سانتی‌متر رسید یا تعداد برگ‌های آن بیشتر شد هر گیاه را به گلدان سایز بزرگ جداگانه منتقل کنید (به زمین اصلی). همیشه مراقب دمای محیط باشید و به دمای هر مرحله از کاشت توجه کنید. برای کاشت در زمین نشاءها را در ردیف‌هایی به فاصله حداقل ۵۰ سانتی‌متر بکارید و همچنین فاصله هر بوته با بوته بعدی را ۵۰ سانتی‌متر در نظر بگیرید.

برداشت

قبل از شروع یخبندان و زرد شدن بروکلی‌ها برداشت را شروع کنید. درست زیر جایی را که ساقه‌ها شروع به جدا شدن می‌کنند ببرید. وقتی سر اصلی بروکلی را برداشت کردید، گلچه‌های ترد جانبی دیگری شروع به رشد می‌کنند. به برداشت ادامه دهید تا گیاه‌تان به تولید گلچه ادامه دهد. این روند ادامه دارد تا وقتی‌که هوا خیلی سرد یا خیلی گرم شود. بروکلی‌ها را کنسرو و فریز و ترش کنید یا می‌توانید برای ۲ هفته آن‌ها را در یخچال نگه‌دارید. ممکن است موقع برداشت متوجه کرم کلم و لارو شاپرک نشوید و این موجودات وارد بروکلی‌های پخته شوند. برای جلوگیری از این اتفاق قبل از پخت بروکلی‌ها را برای ۱۵ دقیقه در آب گرم و مقدار کمی سرکه بخیسانید تا این موجودات بیرون بیایند.

فواید کلم بروکلی

از خواص کلم بروکلی این که حاوی موادی است که به‌طور فراوانی تعداد و اندازه سلول‌های سرطانی را کاهش می‌دهد و به بهبود بدن کمک می‌کند.

سرشار از فیبر، کاروتنوئید، ویتامین A، ویتامین C و ویتامین K است که این مواد از بروز سرطان روده و معده جلوگیری می‌کند.

وجود فیبر فراوان در آن، سبب شده که برای افراد دیابتی و درمان آن‌ها بسیار مفید باشد.

سرشار از کلسیم است به‌طوری‌که می‌توان گفت کلسیم آن به‌اندازه شیر است و برای تقویت استخوان و جلوگیری از پوکی استخوان کمک‌کننده و بسیار مؤثر است.

پتاسیم موجود در آن فشارخون را کنترل نموده و به تنظیم عملکرد قبل کمک می‌کند.

ویتامین C و بتاکارتون موجود در آن برای چشم مفید است و از بیماری آب‌مروارید مناسب است.

سرشار از ویتامین D است که به جذب کلسیم کمک نموده و از پوکی استخوان پیشگیری می‌کند.

از مضرات کلم بروکلی این که زیاده روی در مصرف کلم بروکلی باعث التهاب روده و یا افزایش گار روده می گردد.

برای خرید بذر کلم در انواع مختلف به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

کاهو در میان سبزی‌ها دیگر کاشت بسیار ساده‌ای دارد و قابل کاشت در اکثر خاک‌ها است. همچنین در کمترین فضا حتی در کوچک‌ترین گلدان‌ها نیز می‌توان اقدام به کاشت نمود. ارزش غذایی کاهو زیاد و حاوی ویتامین‌های A و C و فولات و آهن است. در سال ۱۹۹۹ دانشمندان دانشگاه گلاسکو دریافتند که میزان آنتی‌اکسیدان آن حدود ۱۰۰ برابر بیشتر از کاهوهای معمولی است. کاهو دارای انواع مختلفی مانند کاهو پیچ، کاهو کلم، کاهو چینی، کاهو بنفش و کاهو فرانسوی است. کاهو فرانسوی به دلیل طعم و عطر و همچنین رنگ جذاب آن یکی از ارقام محبوب در میان مصرف‌کنندگان است. از خواص کاهو فرانسوی این که حاوی آنتی اکسیدان و ویتامین های فراوانی است،

کاهو یکی از پرمصرف‌ترین سبزی‌های جهان است که به دلیل مصرف بالای آن تمامی فصول به‌صورت فضای باز و گلخانه‌ای کشت می‌شود. مقاومت این رقم از کاهو نسبت به سرما و تغییرات دما بالا بوده و مناسب کاشت برای تمامی فصل بخصوص پاییز است (دمای ایده آل برای جوانه‌زنی ۱۸ تا ۲۰ درجه است).

شرایط آب‌وهوایی کاشت بذر

دما

کاهو نسبت به سبزی‌های دیگر تحمل سرمای بیشتری را دارد و در آب‌وهوای خنک نتیجه بهتری دارد. درنتیجه در شهرهای خنک کاشت بهاره و در شهرهای با آب‌وهوای گرم کاشت پاییزه و زمستانه آن بهتر است. البته برای کاشت خانگی در هر شرایط آب‌وهوایی می‌توان کشت نمود. گرما، کم‌آبی و خشکی باعث می‌شود کاهو زودتر به گل برود و در نتیجه کیفیت آن کاهش پیدا کند. کاهو دمای کمتر از صفر درجه را نیز تحمل می‌کند ولی اگر سرما پایدار باشد باعث بد فرم شدن برگ‌ها و جمع شدن آن‌ها و باعث تغییراتی در رنگ برگ کاهو می‌شود.

خاک

کاهو در اکثر خاک‌ها قابل رشد است ولی در خاک‌های فقیر عملکرد و کیفیت محصول کاهش می‌یابد. بهترین نتیجه را در خاک‌های نیمه سبک و غنی دارد. برای کاشت خانگی خاک‌های نیمه سبک عملکرد خوبی دارد. خاک رسی شنی یا ترکیبی از کود حیوانی و خاک باغچه یا خاک‌برگ گزینه‌های مناسبی است. (اگر گلدان را در پشت پنجره و در خانه نگه‌داری می‌کنید بهتر است از کمپوست آماده استفاده کنید). قبل از کاشت در باغچه می‌توانید کود حیوانی را در سطح خاک پخش و خاک را زیرورو کرده و سپس اقدام به کاشت بنمایید.

آموزش کاشت بذر

کاهو را در مناطق گرم که زمستان ملایمی هم دارند در پاییز و زمستان کاشته می‌شود و در شهرهای سرد که زمستان سردی دارند در بهار اقدام به کاشت آن می‌کنند. در کاشت پاییزه بذرها را در شهریور ماه می‌کارند. در کاشت بهاره در اردیبهشت یا خرداد اقدام به کاشت آن می‌کنند. البته برای کاشت خانگی در باغچه یا گلدان در تمامی طول بهار و تابستان می‌توان اقدام به کاشت کاهو نمود که در ادامه به آن می‌پردازیم. بذر کاهو را با فاصله ۱۵ تا ۳۰ سانتی‌متر از یکدیگر می‌کارند و بر روی آن لایه‌نازکی از خاک نرم می‌ریزند و به‌آرامی آبیاری می‌کنند به‌طوری‌که بذرها جابه‌جا نشوند. بذرها بعد از گذشت ۳ تا ۵ روز از خاک بیرون می‌آیند. کاهو را می‌توان در سینی نشاء یا زمینی دیگر یا گلدانی نشاء کرد و سپس بعد از رشد آن به زمین و محل اصلی انتقال داد و با فاصله‌های یکسان و مرتب کاشت. در روشی دیگر می‌توان بذرها را به‌صورت دست پاش کاشت و بعد از رشد آن و رسیدن به طول ۵ سانتی‌متر اقدام به تنک کردن بوته‌ها و کاهش تراکم آن‌ها نمود.

کاشت بذر در منزل

بهتر است کاهو در اوایل بهار یا پاییز که هوا خنک است کاشته شود. اگر خواستار کاشت در فصل گرم یا در داخل آپارتمان یا پشت پنجره هستید باید نیاز سرمایی بذرها را برطرف کنید. این عمل درصد موفقیت را بسیار بالا می‌برد که در ادامه به آن می‌پردازیم. برای کاشت کاهو در داخل آپارتمان و پشت پنجره منزل یا در فصلی که هوا گرم است برای موفقیت بیشتر در کاشت باید ابتدا نیاز سرمایی بذر کاهو را برطرف کنیم تا درصد جوانه‌زنی بالاتر برود. برای این کار تمامی بذرهای موجود را بین چند لایه دستمال خیس گذاشته و داخل پلاستیک فریزر قرار می‌دهیم و در طول روز داخل یخچال و در قسمتی که امکان یخ زدن وجود ندارد می‌گذاریم (طبقه پایین یخچال) و شب آن را بیرون قرار می‌دهیم، این عمل را تا ۲۰ روز انجام می‌دهیم و با مشاهده جوانه زدن بذرها اقدام به کاشت آن‌ها می‌کنیم.

برای کاشت در باغچه بعد از آماده‌سازی خاک، بذر کاهو را در گودال‌های نیم سانتی‌متری با فاصله ۱۵ سانتی‌متر به‌صورت خطی بکارید. کاهو را باید در مکانی کاشت تا روزانه حداقل ۶ ساعت آفتاب بخورد. خاک گلدان یا محل کاشت باید نیمه سبک، غنی و دارای زهکشی بالا باشد. سطح خاک باید همیشه مرطوب باشد ولی غرق آبی نباشد. برای کاشت در گلدان، گلدانی را انتخاب کنید که حداقل ۱۰ سانتی‌متر باشد. بذرها را با فاصله چند سانتی‌متر (۲ تا ۳ سانتی‌متر) بر روی گلدان قرار دهید و بر روی آن به اندازه نیم سانتی‌متر خاک نرم بریزید و سپس به‌آرامی آبیاری کنید. گلدان را باید در جای نورگیر قرار دهید و تا قبل از جوانه‌زنی اجازه ندهید خاک خشک شود. وقتی کاهوها رشد کردند می‌توانید بوته‌ها را تنک کنید (بوته‌های اضافی را حذف کنید) تا فضای بیشتری برای باقی کاهوها باشد. کاهوهایی که تنک کرده‌اید را می‌توانید در گلدانی یا محلی دیگر به‌صورت جداگانه بکارید. برای اینکه کاهو طعم و کیفیت بالایی داشته باشد باید خاک آن همیشه مرطوب باشد. البته نباید خاک را خیس نگه داشت بلکه باید مرطوب باشد. اگر هوا گرم شد بهتر است گلدان کاهو را در نیم‌سایه قرار دهید. اگر کاهو دیر برداشت شود برگ‌ها بد فرم شده و به گل می‌روند.

برای خرید بذر کاهو در انواع مختلف به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

حسن یوسف با نام علمی Solenostemon scutellarioides در گروه گیاهان آپارتمانی برگ رنگی و دارای ۱۵۰ گونه است. حسن یوسف برای کاشت در گلدان، باغ و باغچه بسیار مناسب است و چشم انداز بسیار زیبایی به وجود می‌آورد و درصورتی‌که زمستان در معرض سرما نباشد به‌صورت چندساله رشد می‌کند. حسن یوسف‌ها به خاطر زیبایی رنگ برگ‌هایشان هم درون آپارتمان و هم در بیرون در ردیف گیاهان پرارزش و دوست داشتنی قرار می‌گیرند. وجه تمایز حسن یوسف با بسیاری دیگر از گیاهان خانگی برگ‌های رنگارنگ آن است که می‌تواند در بین گیاهان دیگر متمایز باشد. جلوه گیاه حسن یوسف به برگ‌های زیبای آن است؛ بنابراین در داخل خانه باید در محل روشن نگهداری شود تا برگ‌ها رنگ خود را حفظ کنند. حسن یوسف رنگین کمان میکس مخلوطی از بهترین و زیباترین رنگ‌ها است. گیاه حسن یوسف برای برگ‌های زیبایی که به جای گل رشد می‌کنند پرورش داده می‌شود. حسن یوسف رنگین کمان میکس برای کاشت در گلدان، باغ و باغچه بسیار مناسب است و چشم انداز بسیار زیبایی به وجود می‌آورد. گیاه حسن یوسف در صورتی که زمستان در معرض سرما نباشد به‌صورت چندساله رشد می‌کند.

کاشت

کاشت حسن یوسف از بذر بسیار آسان است و اگر طبق دستورالعمل ذیل مراحل کاشت را انجام دهید به‌راحتی طی ۲ تا ۳ هفته شاهد جوانه‌زنی خواهید بود. گیاه حسن یوسف هم برای کاشت در گلدان و هم برای کاشت در زمین مناسب است. درصورتی‌که قصد دارید گیاه را در خانه نگه‌داری کنید هر زمان از سال می‌توانید اقدام به کاشت نمایید. اگر می‌خواهید حسن یوسف را در زمین بکارید بذرها را ۶ تا ۸ هفته قبل از پایان سرما نشا کنید و سپس نهال‌ها را بعد از رفع سرما در بهار به زمین انتقال دهید.

بذر حسن یوسف را روی یک خاک سبک قرار دهید، سپس آن‌ها را با لایه بسیار نازکی خاک بپوشانید. تا زمان جوانه‌زنی خاک حسن یوسف را مرطوب نگه دارید. دمای مناسب برای جوانه‌زنی بذر حسن یوسف ۱۸ تا ۲۹ درجه سانتی‌گراد است. جوانه‌زنی بذر حسن یوسف ۱۲ تا ۲۱ روز طول می‌کشد. به‌محض اینکه جوانه‌ها ظاهر شدند، گلدان را در یک پنجره آفتابی قرار دهید. درصورتی‌که از چراغ رشد استفاده می‌کنید، روزانه ۱۲ ساعت باید روشن باشد. درصورتی‌که بذرها را در سینی نشا کاشته‌اید بعد از اینکه گیاه دو برگ تشکیل داد، هر نهال را در یک حفره از سینی نشا قرار دهید یا هر نهال را در یک گلدان بکارید. ۳ تا ۴ هفته بعد از جوانه‌زنی از یک کود کامل طبق دستورالعمل شرکت سازنده استفاده کنید. نهال‌های حسن یوسف را بعد از اتمام سرما به زمین منتقل کنید. قبل از انتقال نهال‌ها به زمین باید آن‌ها را مقاوم کنید. به این صورت که به مدت یک هفته در یک مکان سایه‌دار قرار دهید (جایی که از باد و آفتاب شدید محافظت شود).

اگر شب‌ها سرد باشد نهال‌ها را شب به خانه منتقل کنید و سپس در روز بیرون از خانه قرار دهید. بعد از یک هفته یک مکان دارای آفتاب کامل یا سایه-آفتاب برای کاشت نهال حسن یوسف انتخاب کنید. خاک باید غنی و دارای زهکشی خوب باشد. بهتر است قبل از کاشت خاک را به عمق ۲۰ سانتی‌متر شخم بزنید. علف‌های هرز و سنگ‌ها را از آن بیرون آورید و خاک را با کودهای ارگانیک یا کمپوست مخلوط نمایید. یک گودال در زمین حفر کنید و هر نهال را در آن قرار دهید به‌گونه‌ای که ریشه به‌خوبی پوشیده شود. فاصله بین نهال‌های حسن یوسف را ۳۰ سانتی‌متر در نظر بگیرید. خاک را به‌طور مرتب مرطوب کنید. مواظب علف‌های هرز باشید و آن‌ها را کنترل نمایید. برای حفظ رطوبت و جلوگیری از رشد علف‌های هرز می‌توانید در اطراف نهال‌های حسن یوسف مالچ اضافه کنید. بعد از مشاهده رشد جدید در گیاه از یک کود متعادل استفاده نمایید.

هر زمان در گیاه گل مشاهده کردید بلافاصله آن را قطع کنید، زیرا گیاه به‌جای تولید ریشه قوی‌تر و برگ‌های ضخیم، شروع به تولید دانه می‌کند. درصورتی‌که قصد دارید گیاه حسن یوسف را در گلدان نگه دارید باید هر نهال را در یک گلدان با قطر و عمق حداقل ۲۵ سانتی‌متر بکارید. اگر از گلدان‌های بزرگ‌تر استفاده می‌کنید بین نهال‌ها ۲۰ تا ۳۰ سانتی‌متر فاصله قرار دهید. از خاک غنی با زهکشی خوب برای پر کردن گلدان استفاده کنید. گلدان را در یک پنجره آفتابی بگذارید. در طول فصل رشد هر دو هفته یک‌بار به گیاه کود مایع متعادل دهید. از کودهای آهسته نیز می‌توانید استفاده نمایید. خاک را مرطوب نگه دارید ولی از خیس کردن خاک اجتناب کنید.

شرایط پرورش و نگهداری گل حسن یوسف در منزل و آپارتمان

نحوه آبیاری حسن یوسف: بستر کاشت حسن یوسف باید مرطوب نگه‌داشته شود که البته این به معنی خیس و غرقاب شدن خاک نیست. گیاهان جوان در برابر خشکی کشیدن حساس‌تر از گیاهان بالغ هستند. بهتر است قبل از آبیاری سطح خاک را بررسی کنید و اگر سطح خاک رطوبت خود را تا حدودی از دست داده بود گیاه را آب دهید. در طی زمستان از آبیاری گیاه کم کنید اما مراقب خشکی نکشیدن گیاه باشید.

غبار پاشی و رطوبت حسن یوسف: در روزهای گرم رطوبت مکان نگهداری حسن یوسف را افزایش دهید و بهتر است که این کار را با روش زیرگلدانی و سنگریزه انجام دهید تا در اثر غبارپاشی و مرطوب شدن برگسار، بیماری‌های قارچی شیوع نیابد. دلیل دیگر این است که اگر در زمان غبارپاشی از آب‌های با املاح و همچنین سرد استفاده کنید احتمال ظهور لکه‌های سفیدرنگ بر روی برگ‌ها وجود دارد؛ بنابراین برای افزایش رطوبت هوای اطراف گیاه بدین‌صورت عمل کنید که ابتدا یک زیرگلدانی را که بزرگ‌تر از زیرگلدانی گیاه است تهیه کنید و داخل آن را تا لبه آن سنگریزه‌های درشت بریزید. سپس زیرگلدانی را تا نیمه ارتفاع دیواره آن آب بریزید و گلدان حاوی گیاه را بر روی سنگریزه‌ها قرار دهید. مراقب باشید تا ته گلدان حاوی گیاه با آب موجود در زیرگلدانی دوم، تماس نداشته باشد. گرمای محیط آب داخل زیرگلدانی دوم را به‌تدریج تبخیر کرده و رطوبت موردنیاز برگسار گیاه را فراهم می‌کند.

نور مناسب حسن یوسف: نور مناسب حسن یوسف می‌تواند مکان‌های نیمه سایه باشد و در چنین شرایطی رشد رویشی خوبی خواهد داشت. در چنین مکانی آفتاب صبح نسبت به آفتاب بعدازظهر ارجحیت دارد. اگر مکان نگهداری بیش‌ازاندازه سایه و تاریک باشد از میزان رشد گیاه و همچنین درخشندگی رنگ‌های این گیاه کم می‌شود، برگ‌ها کم‌رنگ می‌شوند و یا حتی تغییر رنگ می‌دهند و ساقه‌ها نیز بلند و ضعیف شده و فاصله بین برگ‌ها نیز زیاد می‌شود. اگر به آبیاری و همچنین حفظ رطوبت برگسار توجه شود می‌توان در مکان‌های آفتاب‌گیر هم این گیاه را نگهداری کرد اما رنگ برگسار آن گیاه با زمانی که در مکان سایه و نیم‌سایه نگهداری شود متفاوت خواهد بود. اشعه مستقیم آفتاب در روزهای گرم موجب سوختن و قهوه‌ای شدن برگ‌ها خواهد شد. همچنین برای رشد یکنواخت برگسار و عدم انحراف آنان به‌سوی نور هرچند وقت یک‌بار گلدان را ۱۸۰ درجه بچرخانید.

دما مناسب برای حسن یوسف: دمای نگهداری گل حسن یوسف برای روز ۲۹- ۲۳ درجه سانتی‌گراد است و دمای مناسب شبانه برای این گیاه ۲۱ – ۲۰ است. البته دمای گل حسن یوسف اگر از ۲۴ درجه بالاتر برود باید به تأمین رطوبت هوای مکان نگهداری گیاه نیز توجه کرد. دمای زیاد و خشکی هوا موجب چروکیدگی و خشکیدگی برگسار و در نهایت مرگ گیاه می‌شود. سرمای هوا در طی شب موجب زرد شدن برگ‌ها و یا اصولاً کم‌رنگ شدن رنگ برگ‌ها خواهد شد. در طی زمستان بهترین دما برای حسن یوسف ۲۰-۱۵ درجه سانتی‌گراد است و البته این گیاه تا ۱۰ درجه سانتی‌گراد را نیز می‌تواند تحمل کند اما دما در ۴ درجه سانتی‌گراد موجب از بین رفتن گیاه می‌شود. با فرارسیدن بهار زمانی گلدان را به محیط بیرون از خانه منتقل کنید که دمای هوا به بیش از ۱۵ درجه افزایش یافته باشد.

خاک مناسب گلدان حسن یوسف: خاک حسن یوسف باید زهکشی مناسبی داشته و مرطوب باشد. از جمله ترکیبات بستر خاک حسن یوسف می‌توان به یک قسمت پیت، ۳ قسمت خاک معمولی باغچه، ۲ قسمت پوسته پوسیده درختان، یک قسمت خاک‌برگ و یا مخلوطی از خاک معمولی باغچه، خاک‌برگ و ماسه اشاره کرد. حسن یوسف به خاکی با کمی قلیایت نیاز دارد بنابراین کاربرد آب‌های املاح دار اشکالی ایجاد نمی‌کند و معمولاً از موادی همانند پیت موس که منجر به اسیدی شدن خاک می‌شوند برای ترکیب بستر کاشت این گیاه استفاده نمی‌شود.

کود مناسب برای حسن یوسف: در طی فصل رشد بهار و تابستان می‌توان از کودهای محلول مخصوص گیاهان آپارتمانی البته با نصف غلظت معمول، برای غذادهی این گیاه استفاده کرد. استفاده از کودهایی با میزان نیتروژن زیاد موجب آبکی شدن و عدم استحکام ساقه‌ها می‌شود و برگ‌ها نیز بدرنگ خواهند شد.

روش هرس گل حسن یوسف: برای آنکه گیاه به شکل بوته رشد کند می‌توان از ساقه‌های مرکزی گیاه در حدود ۱۵-۱۰ سانتیمتر باقی گذاشت و بقیه را قطع کرد تا رشد جوانه‌های جانبی تحریک شود. البته شاخه را از نزدیکی سطح خاک هم می‌توانید قطع کنید و مشکلی برای رشد بعدی این شاخه ایجاد نمی‌شود. عمل کوتاه کردن شاخه‌های حسن یوسف عملی اجتناب‌ناپذیر است در غیر این صورت شاخسار بیش‌ازاندازه بلند و علفی خواهند شد و بخصوص در گیاهانی که اصطلاحات پیر شده‌اند موجب بدشکلی گیاه خواهد شد. برای حفظ قدرت رویش گیاه زمانی که ساقه‌های گل شکل گرفتند می‌توان آنان را جدا کرد.

دلیل ریختن برگ حسن یوسف: یکی از شایع‌ترین آفات حسن یوسف شپشک آردآلود است که معمولاً در برگ ساقه و زاویه بین برگ و ساقه مستقر می‌شود و از شیره گیاهی تغذیه کرده و موجب زردی، بدشکلی، پژمردگی و دلیل ریزش برگ حسن یوسف است.

علت زرد شدن برگ‌های حسن یوسف: اگر برگ‌های پایینی و پیر هستند که به‌نوبت زرد شده و می‌ریزند که روندی کاملاً طبیعی است، (زیرا با رشد گیاه و درصورتی‌که مواد غذایی به‌طور مرتب به گیاه نرسد. مواد لازم از برگ‌های پیر به برگ‌های جوان منتقل می‌شوند و برگ‌های پیر به‌مرور زرد شده و ریزش می‌کنند. برای به تأخیر انداختن روند ریزش برگ‌های کهنه می‌بایست از تغذیه کامل گیاه مطمئن شد آنگاه به دنبال عوامل و نشانه‌های دیگر رفت) اما اگر چند برگ با همدیگر به این عارضه مبتلا می‌شوند احتمال افراط در آبیاری و برعکس خشکی دیدن گیاه فراوان هست.

بهترین روش تعیین زمان مناسب برای آبیاری این است که سطح خاک را به اندازه ۲-۳ سانتی­متر کنار بزنید و خشکی را بررسی نمایید. با انگشت خاک را لمس کنید درصورتی‌که خاک به دست شما نچسبد شروع به آب دادن کنید. سوراخ‌های زهکش ته گلدان را کنترل و از باز بودن سوراخ‌های انتهایی گلدان و خروج آب اضافی از گلدان مطمئن شوید. از جمع شدن آب در زیرگلدانی جلوگیری کنید و یا داخل زیرگلدانی (بین گلدان و زیرگلدانی) یک لایه سنگریزه قرار دهید به‌نحوی‌که خاک گلدان در تماس مستقیم با آب قرار نگیرد. این کار در جلوگیری از باتلاقی شدن خاک مؤثر است.

آفت گل حسن یوسف: رطوبت بیش از اندازه خاک و همچنین سرد بودن هوا در طی ماه‌های سرد یکی از دلایل شیوع بیماری‌های قارچی و پوسیدن ساقه‌های این گیاه است. مگس سفید از جمله آفات گل حسن یوسف است که از شیره گیاه تغذیه می‌کند و ماده چسبناک عسلک را تولید می‌کند که محل مناسبی برای رشد برخی از قارچ‌ها هستند. شته یکی دیگر از آفات گیاه حسن یوسف است که از شیره گیاهی تغذیه می‌کند که در نتیجه برگ‌ها بخصوص برگ‌های نواحی جوان زردرنگ و چروکیده می‌شوند. شته‌ها عسلک نیز تولید می‌کنند که درنتیجه سطح برگ‌ها چسبناک می‌شود و محل مناسبی برای رشد برخی از انواع قارچ‌ها است. کنه‌های تارعنکبوتی نیز یکی از آفت‌های گل حسن یوسف است که براثر فعالیت آن علاوه بر تشکیل تار در قسمت‌های بسیار جوان گیاه و همچنین نواحی زیرین برگ‌ها، برگ‌ها بدرنگ، چروکیده و خشکیده می‌شوند و درنهایت زردرنگ شده و می‌ریزند.

یکی از بیماری‌های قارچی حسن یوسف سفیدک پودری Podery mildew است که در ابتدا بر روی برگ‌ها لایه‌ای سفیدرنگ تشکیل می‌شود و به‌تدریج قهوه‌ای رنگ می‌شود و ممکن است برگ‌ها به هم بپیچند و چروکیده شوند. سفیدک دروغین Downy mildew نیز بیماری دیگر این گیاه است که منجر به شکل‌گیری لکه‌های قهوه‌ای رنگ بر روی پشت و روی برگ و ریزش برگ‌ها می‌شود. بیماری دیگر بیماری ویروسی لکه نکروزه گل حنا است که منجر به بروز لکه‌های قهوه‌ای و یا زرد نامنظم بر روی برگ‌ها و کوتاهی قامت و بدشکلی گیاه خواهد شد. حشره تریپس عامل اصلی شیوع این بیماری است.

خواص گل حسن یوسف در خانه

۱-القای حس شور و نشاط در محیط

گل حسن یوسف از گل‌های برگ زینتی است که برگ‌های رنگی آن جذابیت فوق‌العاده‌ای در محیط ایجاد می‌کند. رنگی بودن برگ‌های حسن یوسف شورونشاطی فوق‌العاده به محیط می‌بخشد و محیط را سرشار از انرژی می‌کند. گل حسن یوسف، با توجه به برگ‌هایی سرشار از رنگ‌دانه در رنگ‌های گرم و انرژی‌بخش همچون ارغوانی، صورتی، قرمز، نارنجی، زرد و سبز به‌خوبی هیجان و نشاط فوق‌العاده‌ای را در محیط ایجاد می‌کند.

۲- ایجاد طراوت و سرزندگی

گل‌های طبیعی سرشار از حس طراوت و سرزندگی‌اند. گل حسن یوسف با توجه به گونه‌های متنوعش و برگ‌های رنگی‌اش با قرار گرفتن در محیط منزل به‌خوبی محیط را سرشار از حس طراوت و سرزندگی می‌کند.

۳-تصفیه هوا

تقریباً اکثر گیاهان با جذب دی‌اکسید کربن و آزاد کردن اکسیژن در فضا، هوای محیطی که در آن قرار دارند را تصفیه می‌کنند. همچنین با جذب گازهای آلوده محیط و به‌جای آن آزاد کردن اکسیژن تأثیر زیادی در تمیز کردن هوای اطراف خود دارند. گل حسن یوسف از این قاعده مستثنی نبوده و نقش به سزایی در تصفیه هوای محیط دارد.

۴-ایجاد حس آرامش و بهبود سلامت روان

گیاهان و گل‌ها سرشار از حس آرمش‌اند. گل حسن یوسف نیز می‌تواند به‌خوبی احساس امنیت و آرامش را به شما ببخشد. مشاهده گل‌ها و گیاهان در طول روز به‌خوبی می‌تواند حس آرامش را در افراد ایجاد کند. معمولاً محیط‌هایی که دارای تعدادی گل و گیاه هستند نسبت به محیط‌های خشک و بی‌جان حس آرامش و نشاط بیشتری دارند.

۵-افزایش رطوبت منزل

گل‌ها و گیاهان مقداری از میزان آب دریافتی خود را توسط تعریق از دست می‌دهند که موجب می‌شود رطوبت محیط اطراف خود را افزایش دهند. گل حسن یوسف از گیاهان نیازمند آبیاری و رطوبت بالا است. تأمین آب و رطوبت موردنیاز گل حسن یوسف موجب می‌شود که محیط اطراف آن رطوبت بیشتری پیدا کند.

۶- کاهش گردوغبار

سطح برگ‌های گل حسن یوسف حالتی کرک دار و مخملی شکل داشته که تأثیر به سزایی در جذب گردوغبار دارد و موجب می‌شود که آلودگی و گردوغبار محیط کاهش پیدا کند. حسن یوسف پس از جذب گردوغبار به‌واسطه برگ‌هایش اکسیژن تازه در محیط آزاد می‌کند که می‌تواند محیط را پاکیزه‌تر کند.

۷- افزایش اکسیژن محیط

گل‌ها و گیاهان با جذب دی‌اکسید کربن و آزاد کردن اکسیژن نقش به سزایی در افزایش اکسیژن محیط دارند. گل حسن یوسف نیز با آزاد کردن اکسیژن بالا در محیط به‌خوبی محیط را تمیزتر و سرشار از اکسیژن تازه می‌کند. همچنین وجود اکسیژن تازه در محیط هوای محیط را سبک‌تر می‌کند که در زمان تنفس کاملاً حس خواهد شد. تنفس در محیط‌هایی که دارای گل و گیاه هستند بسیار راحت‌تر و عمیق‌تر خواهد بود.

گل ابری گیاهی یک‎ساله با نام علمی Ageratum houstonianum، متعلق به تیره آفتابگردان (Asteraceae & Cmpositeae) می‎باشد که بومی جنوب غرب آمریکا و مکزیک است و در سایر نواحی دنیا مانند بخش‎هایی از اروپا و بریتانیا، به‎صورت فرار از کشت به‎عنوان گیاه خودروی (هرز) دیده می‎شود. گل ابری به‎طور طبیعی در ایران نمی‎روید ولی به‎عنوان زینتی در مناطق مختلف کشور کاشته می‎شود. گیاه به‎دلیل سهولت تکثیر و داشتن گل‎های رأسی الوان موردتوجه پرورش‎دهندگان گل و گیاه در سراسر جهان قرار گرفته است.

گل ابری نام گلی زیبا و زینتی است که بومی مناطق مکزیک است و از آنجا به سایر کشورها به دلیل تنوع رنگ و زیبایی که دارد صادر شد. گل ابری بوته‌ای شکل و به‌صورت دائمی است ولی معمولاً آن را هرساله کشت می‌کنند. این گل به‌صورت متراکم می‌باشد. گل‌های این گیاه لوله‌ای سفید، قرمز، آبی و بنفش است. زمانی که گل‌های گل ابری شکفته و باز شوند تمامی سطح برگ را همچون ابریشمی پوشانند، طوری که بوته غرق در گل می‌شود. گل ابری گیاه پر رشدی است. از گل ابری که دارای واریته بلندی می‌باشند برای حاشیه‌ها و تپه‌های استفاده می‌شود و گل‌های ابری که واریته کوتاهی دارند برای تزئین فضای پارک‌ها و همچنین نقشه‌های موزاییکی استفاده می‌شود. تلفیق رنگ‌های گل ابری یک فضای رؤیایی و رمانتیکی را به وجود می‌آورد.

امروزه ارقام متنوعی از نظر فرم بوته و رنگ گل‎ها توسط متخصصین اصلاح و نبات تولید شده و به‎عنوان گیاه زینتی مورداستفاده قرار می‎گیرد. ارتفاع بوته در این ارقام از ۳۰ تا ۱۰۰ سانتیمتر متغیر است. فرم‎های پابلند، پاکوتاه و پا متوسط با رنگ های گل ابری آبی، گل ابری صورتی، گل ابری نقره ای و گل ابری سفید بیشتر موردتوجه است. رقم‎های پابلند علاوه بر استفاده به‎عنوان زینتی در فضاهای سبز، باغچه‎ها و پارک‌ها می‎توانند به‎عنوان گل شاخه بریده استفاده شود. ارقام پاکوتاه را نیز می‎توان در فضاهای سبز، گلدان‎ها، حیاط و یا بالکن منازل کشت نمود. دوره گلدهی پایداری دارد و از اواخر بهار شروع و تا اواخر فصل رشد یعنی پائیز ادامه می‎یابد حتی در آذر ماه گل ابری در باغ جلب توجه می‌کند و در این روزها بذر فراوانی دارد.

در صورتی که این گیاه ۸-۱۰ هفته قبل از کاشت در زمین اصلی، در اواخر زمستان و یا اوایل بهار در گلخانه کشت شود، گلدهی از اواسط بهار آغاز و تا پایان فصل رشد ادامه می‎یابد. برای گلدهی بهتر گیاه و رشد بوته‌ای می‌بایست بعد از پژمرده شدن گل‌ها نسبت به سرزنی گیاه اقدام کرد تا گل‌های جوان‌تر ظاهر شوند.

کاشت

گیاه تا حد قابل قبولی در مقابل کم‌آبی مقاوم است اما وجود رطوبت مناسب در محیط ریشه باعث رشد بهینه و بروز استعدادهای گیاه می‎گردد. دور آبیاری در گیاه کاملاً وابسته به میزان مواد آلی خاک است. خاک‎های غنی از مواد آلی با درصد مناسبی از رس، توانایی بالایی در حفاظت آب در خاک دارند و در این قبیل خاک‎ها دور آبیاری بیشتر از خاک‎های شنی سبک، در نظر گرفته می‎شود. برای اجتناب از بروز بیماری در گیاهان، از آبیاری بارانی که شرایط مناسب برای بیماری‎ها بخصوص بیماری‎های قارچی را فراهم می‎کند، حتی‎الامکان استفاده نشود. آبیاری قطره‎ای، نشتی و جوی‎‎پشته‎ای بهترین روش آبیاری در این گیاه می‎باشند. در روزهای گرم تابستان برای جلوگیری از ایجاد تنش در گیاه، بهتر است گیاه آب بیشتری دریافت نماید. این گیاه به‌خوبی در شرایط مختلف نوری رشد می‎کند، اما برای رشد ایده‎آل نیاز به آفتاب مناسب دارد. با وجودی که در آفتاب کامل گل­ساره‌های پرپشتی تولید می‎کند اما به راحتی در نیم‎سایه نیز قابل‌کشت است. در صورت کاشت گل ابری در مناطق سایه‎ای ارتفاع گیاه بیشتر و تعداد گل در بوته‎ها کمتر از شرایط آفتابی است. دمای مناسب برای جوانه‎زنی بذر گل ابری ۱۸-۲۱ درجه سانتی‌گراد است. دمای بهینه رشد گیاه ۱۶-۲۱ درجه سانتی‌گراد می‎باشد و در زیر دمای ۱۶ درجه سانتی‌گراد گلدهی گیاه به‎دلیل عدم دریافت مجموع دمای موردنیاز گلدهی به تأخیر می‎افتد. گیاه تا دمای ۳۰ درجه سانتی‌گراد و حتی کمی بیشتر را به‌خوبی تحمل می‎کند.

گل ابری در هر خاکی با زهکشی مناسب رشد می‎کند. حتی در خاک‎های ضعیف قادر به تخلیه مواد غذایی خاک است. در خاک‎های رسی سنگین به‎دلیل عدم زهکشی مناسب رشد ریشه به تأخیر می‎افتد و نیاز اکسیژن ریشه به‎خوبی تأمین نمی‎شود. این عامل باعث کاهش رشد و ایجاد بیماری در ریشه گیاه می‎شود. گیاه برای رشد مطلوب، خاک غنی از مواد آلی که قبل از کاشت گل ابری به خاک اضافه می‎شود، نیاز دارد. مواد آلی در خاک باعث ایجاد خلل و فرج و تأمین هوای موردنیاز در خاک می‎شود و از پوسیدگی ریشه جلوگیری می‎شود.pH خاک برای رشد مطلوب ۸/۵-۲/۶ است و گیاه خاک‎های نسبتاً اسیدی را برای رشد ترجیح می‎دهد. در خاک با pH بالا (خاک‎های قلیایی) کمبود آهن در خاک احساس می‎شود که با اضافه کردن سولفات آهن مشکل حل می‎شود. گیاهانی که کمبود آهن دارند شاخ و برگ رنگ‎پریده و زرد دارند. البته شاخ و برگ زرد ممکن است با کمبود ازت نیز ایجاد شود که در این حالت تمامی سطح برگ برخلاف کمبود آهن که رگبرگ‎ها سبز هستند، تمامی سطح برگ سبز کم‎رنگ یا زرد می‎شود.

گل ابری از طریق بذر در اواخر زمستان (بهمن ماه) در شاسی و یا به‎صورت مستقیم در زمین اصلی در اوایل اردیبهشت‎ماه کشت می‎شود و از طریق قلمه نیز تکثیر می‎یابد. قلمه‎ها را از روی پایه مادری که در گلخانه نگهداری می‎شود در اواخر زمستان برداشت و در شاسی نیمه‎گرم می‎کارند و پس از ریشه‎دهی در گلدان می‎کارند تا برای بهار آماده شود. دانه‎ها (بذرهای) گیاه برای جوانه‎زنی نیاز به نور دارند بنابراین نباید عمیق کاشته شوند. برای پرهیز از کاشت عمیق پس از افشاندن بذر گل ابری ها، روی آن‌ها را با لایه نازکی از کود دامی می‎پوشانند. نکته قابل‌توجه در مورد این گیاه اینکه برای داشتن گل‎های متعدد و باکیفیت و تحریک گیاه برای گلدهی زیاد بهتر است فواصل بوته‎ها از یکدیگر کمی بیشتر در نظر گرفته شود. برای داشتن تراکم مناسب معمولاً میزان بذر را کمی بیشتر در نظر گرفته و پس از سبز کردن اقدام به تنک کردن و اصلاح تراکم می‎نمایند.

بیماری‎های اصلی این گیاه کپک پودری و بوته‎میری با عاملیت قارچ Pythium است که تحت تأثیر مستقیم نحوه آبیاری و رطوبت قرار می‎گیرد. کپک پودری به‎صورت قارچ سفید در سطح فوقانی برگ ظاهر می‎شود و ممکن است در گل‎آذین نیز تشکیل شود. پیتیوم نیز باعث مرگ گیاه از ناحیه طوقه (محل تماس ریشه و ساقه در نزدیکی سطح خاک) و ریشه می‎شود که در آن گیاه به‎کلی از بین می‎رود. بهترین روش پیشگیری استفاده از آبیاری قطره‎ای و انجام حداقل آبیاری بارانی و پرهیز از تماس آب با اندام‎های هوایی گیاه است. حذف گیاهان هرز که باعث تضعیف گیاه و ایجاد رطوبت و سایه در کانوپی (سایه‎انداز) گیاهان می‎شوند، از شیوع بیماری می‎کاهد. همچنین می‎توان از سموم قارچ‎کش برای مبارزه با بیماری‎های قارچی استفاده نمود. شته‎ها، مگس سفید، تریپس و کنه‎های تارتن آفات مهم ابری هستند. تریپس‎ها با مکیدن سلول‎های گیاهی و استفاده از مواد غذایی آن‌ها باعث تضعیف گیاه می‎شوند. ایجاد لکه‎های خاکستری- نقره‎ای بر روی شاخ و برگ از علائم وجود تریپس است. در سطوح بالاتر آلودگی، برگ‎ها پژمرده می‎شوند. تریپس‎ها همچنین یک کانال برای انتقال ویروس به داخل گیاه هستند. وجود پیچش در برگ و عسلک نشانگر حمله شته به گیاه می‎باشد. شته‎ها نیز با سوراخ کردن بافت‎های گیاهی از شیره پرورده تغذیه و گیاه را تضعیف می‎کنند. وجود عسلک موجب افت میزان فتوسنتز به‎دلیل بستن روزنه‎های گیاهان و تشکیل قارچ و باعث افت کمی و کیفی تولید گیاه می‎شود. کنه‎های عنکبوتی (تارتن) از قسمت زیرین برگ تغذیه می‎کنند. این تغذیه باعث ایجاد لکه‎های زرد و کاهش رشد گیاه می‎شود. به یاد داشته باشید که گیاهان سالم و قوی کمتر در معرض آفات و بیماری‎ها قرار می‎گیرند. درخصوص نگهداری گل ابری برای کنترل شته‎ها از سموم شته‎کش موجود در بازار از جمله ایمیدو کلوپراید، متاسیستوکس و … می‌توان استفاده کرد و برای کنترل کنه‎ها، مگس سفید و تریپس از سموم دانیتول و پروپارژیت و … استفاده می‎شود.

کرن بری به‌صورت بوته یا درختچه‌ای کوچک رشد می‌کند. این گیاه میوه کوچکی قرمز رنگی دارد که معمولاً از اوایل فصل پاییز تا شروع زمستان می‌رسد. گیاهی زیبا و زینتی است. گل‌های این گیاه به‌صورت تجمیع شده بر روی شاخه گیاه ظاهر می‌شود و منظره زیبایی را پدید می‌آورد، گل‌ها به رنگ سفید و صورتی است. این درختچه کوچک باردهی بالایی دارد، طوری که تعداد میوه‌های آن از برگ‌های درخت بیشتر است. شاخ و برگ این گیاه با شرع فصل پاییز تغییر رنگ می‌دهد و به رنگ زرد، قرمز یا بنفش تغییر می‌کند. ساقه باریکی و نازکی دارد.کرن بری به‌صورت بوته‌ای رونده رشد می‌کند. ارتفاع آن به 20 سانتی‌متر می‌رسد و طول شاخه‌های آن به 2 متر نیز می‌رسد. میوه کرن بری خوراکی است. خواص بسیاری برای سلامتی دارد. طعم میوه این گیاه ترش و شیرین است.

گیاه کرن بری به‌صورت درختچه‌های کوتاه و همیشه سبز است که برگ‌های ریزی دارد. به طوری که میوه کرن بری از برگ‌های گیاه بزرگ‌تر است. رنگ این میوه در ابتدا سفید است و بعد از آنکه رسید به رنگ قرمز درمی‌آید. این میوه‌ها علاوه بر ارزش غذایی از خواص درمانی بسیاری برخوردار هستند. مزه میوه کرن بری ترش و شیرین (ملس) است و غال با ترشی بر شیرینی چیره است. کرن بری‌ها در امریکا و کانادا به شکل تجاری کشت می‌شوند، میوه‌هایشان به‌صورت تازه مصرف می‌شوند و یا از آن‌ها برای تهیه آب‌میوه، سس، مربا و خشکبار (کرن بری خشک) استفاده می‌شود.

کاشت

خاک مناسب برای کاشت کرن بری باید زهکشی بالایی داشته باشد و تقریباً همیشه مرطوب باشد، آفتاب کامل را دوست دارد ولی سایه جزئی را نیز تحمل می‌کند. حتماً برای کاشت بذر کرن بری از خاک‌های آماده و استریل استفاده کنید، پیت ماس بهترین انتخاب برای کاشت این بذور است. گلدان موردنظر را پر از خاک کنید و خاک را با دست فشار دهید تا فشرده شود سپس اقدام به آبیاری کنید به طوری که آب به‌صورت کامل از آن خارج شود. بعد از چند ساعت و خارج شدن کامل آب گلدان مقداری خاک را فشار دهید تا آب‌های اضافی در بافت خاک نیز خارج شود. فاصله کاشت بذر کرن بری بین 30 تا 60 سانتیمتر است. بذرها را در عمق ۰٫۵ سانتی‌متری بکارید و با اسپری به آرامی به آن آب بدهید. گلدان (ها) را به مدت یک ماه در محلی نورگیر و به دور از نور مستقیم آفتاب قرار دهید (دمای محیط ۱۵ تا ۲۰ درجه). در تمامی دوره جوانه‌زنی خاک نباید رطوبت را از دست دهد.

گلدان (ها) را به یک ماه و نیم درون یک مشما شفاف قرار دهید و درب آن را ببندید و بر روی آن دو سوراخ کوچک ایجاد کنید سپس داخل یخچال قرار دهید (دمای حداکثر ۵ درجه و حداقل -۳ درجه). بعد از گذشت دوره سرمادهی گلدان (ها) را از یخچال خارج کنید و در محیطی پرنور و نسبتاً خنک (حداکثر ۱۵ درجه) منتقل کنید. جوانه‌زنی بعد از گذشت ۱۵ تا ۲۵ روز اتفاق می‌افتد.گل‌های کرن بری در اواخر بهار ظاهر می‌شود و رنگ آن صورتی بسیار ملایم مایل به سفید است و گل‌ها در اوایل پاییز تا زمستان به میوه خوش رنگ و خوش طعم کرن بری تبدیل می‌شوند.

خواص

مهم‌ترین خواص کرن بری جلوگیری از مبتلا شدن به سنگ کلیه و معالجه عفونت‌های کلیه است. تحقیقات نشان می‌دهد که کرن بری از چسبیدن پاتوژن‌های هلیکوباکتر به دیواره‌ی معده جلوگیری می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهد که آنتی اکسیدان‌های کرن بری اکسیداسیون LDL را مهار می‌کند و از خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، عروقی می‌کاهد. مصرف میوه کرن بری برای درمان عفونت‌های مجاری ادراری مفید است مصرف آب کرن بری یا خشک آن می‌تواند به سلامت مغز، سیستم ایمنی و قلب و عروق کمک کند. نوعی ترکیب خاص در کرن بری آزمایش شده که همچون پلی فنول‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها بر تمام قسمت‌های بدن تأثیر گذاشته و به بهبود عملکرد کلیه‌ها، قلب و گردش خون منجر می‌شود. پلی فنول‌ها خاصیت ضدالتهابی دارند و در خوراکی‌ها و نوشیدنی‌های دیگری همچون چای سبز و قهوه وجود دارند. بیشتر میوه‌های توت مانند از قبیل تمشک، توت فرنگی و کرن بری سرشار از پلی فنول‌ها هستند.

جدیداً محققان چینی فواید جدید این میوه خوش رنگ را کشف کرده‌اند. آن این که کرن بری قادر است عفونت مخصوص معده را به نام چند نوع آنتی‌بیوتیک قوی و به مدت حدود یک ماه استفاده نماید تا بتواند این عامل عفونت و باکتری مزاحم را از بین ببرد. گاهی این عفونت هر چند سالی یک بار شخص معالجه شده را دوباره بیمار می‌کند، چون می‌تواند به آسانی انتقال یابد و رشد کند. علائم آلوده بودن به HBP هم درد‌های مزاحم معده است که شباهت مخصوصی با زخم معده دارد و سوزش معده و ترش کردن و … را به همراه دارد که با آزمایش خون تشخیص داده می‌شود. HBP اگر درمان نشود امکان بروز سرطان معده را افزایش می‌دهد. کپسول کرن بری از دیگر موارد مصرف و دارای همان فواید کرن بری است.

کرن بری خواص زیادی برای پوست دارد. آب کرن بری، پوست را بازسازی، مرطوب و روشن می‌کند. این آبمیوه برای رفع چین و چروک که در درجه اول از رادیکال‌های آزاد ناشی می‌شوند، مؤثر است. دمنوش کرن بری (چای کرن بری) همچنین می‌تواند برای سلامت دهان و دندان مفید باشد. براساس مطالعات مصرف کرن بری و محصولات حاوی آن عفونت‏‌های باکتریایی در دهان، خطر ابتلا به پوسیدگی دندان و بیماری‏‌های لثه را می‌کاهد و از تشکیل پلاک دندانی جلوگیری می‌کند. به گفته محققان در مرکز زیست شناسی دهان و دندان پزشکی Eastman در مرکز پزشکی دانشگاه روچستر، کرن بری با جلوگیری از اتصال باکتری‌ها به دندان‌ها التهاب‌های دهانی را کاهش می‌دهد. میوه‌های خشک در مقایسه با میوه‌های تازه، کالری و کربوهیدرات بیشتری دارند.

برای خرید بذر کرن بری و سایر بذر میوه ها به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

کاکتوس دراگون فروت یا میوه اژدها (Dragon Fruit) که با نام علمی Hylocereus Undatus یکی از میوه های شناخته شده در غرب جهان است که در سایر نقاط جهان نیز یافت میشود. میوه اژدها احتمالاً به دلیل شکل ظاهری آن که پوستی پوشیده از فلس دارد به این اسم نامیده میشود. میوه اژدها در واقع بومی مکزیک و جنوب آمریکا است و به خوبی در آسیا شناخته شده و به طور گسترده در سراسر این منطقه پرورش داده میشود. میوه اژدها بخشی از خانواده کاکتوس ها است و مانند بسیاری از انواع کاکتوس ظاهر جذابی دارد و وقتیکه در باغچه یا گلدان کاشته میشود نظرات همه را به خود جلب میکند. این گیاه به صورت بالارونده یا خوابیده رشد میکند و ۳۰ تا ۹۰ سانتیمتر بلند می شود و تنه آن ۱۰ سانتیمتر عرض دارد.

دراگون فروت در آسیا یک میوه محبوب است و مزارع زیادی از این میوه در این منطقه وجود دارد. میوه اژدها در غرب جهان هم بسیار محبوب است و مزارع تجاری زیادی از میوه اژدها در غرب جهان موجود است، اما به هرحال این میوه خیلی شناخته شده نیست و در اکثر میوه فروشیها دیده نمیشود و معمولاً به این میوه به چشم یک میوه عجیب و غریب نگاه میکنند. میوه اژدها در پنج رنگ وجود دارد ولی شایع ترین آنها که باردهی زیادی دارند به رنگ زرد و قرمز می باشند. رنگهای میوه اژدها عبارت اند از: میوه با پوست قرمز و گوشت سفید، میوه با پوست قرمز و گوشت قرمز، میوه با پوست زرد و گوشت سفید، میوه با پوست قرمز و گوشت صورتی، میوه با پوست صورتی و گوشت سفید.

طعم این میوه با سایر میوه های گرمسیری قابل مقایسه نیست ولی نکته اصلی این است که این میوه طعم خوبی دارد. در کل این میوه طعم شیرین و مطلوبی دارد، اما به نظر من طعم آن شبیه هندوانه است. این میوه دارای دانه های کوچکی شبیه کیوی است و خرد کردن این دانه ها زیر دندان طعم بسیار دلپذیری دارد. بهتر است این میوه سرد خورده شود (باید در یخچال نگهداری و سپس مورداستفاده قرار گیرد). میوه را باید از وسط نصف کرده و با استفاده از یک قاشق گوشت درونی میوه را بیرون آورده و بعد خورده شود. این میوه بسیار خوش طعم و با طراوت است و خوردن آن بسیار لذت بخش است. می توان میوه اژدها را به قطعات کوچک برش داده و از آن در سالاد، دسر، ژله، نوشیدنی و بستنی نیز استفاده کرد. میوه اژدها زرد رنگ طعم شیرین تری نسبت به میوه قرمز دارد، بااین حال نقطه ضعف برای پرورش انواع زرد رنگ، خارهای بلندی است که در سطح میوه وجود دارد که باید با دقت به آن دست زد.

دلایل پرورش میوه اژدها

ارزش تغذیه ای: علاوه بر سالم بودن و طعم عالی میوه اژدها و مغذی بودن آن، این میوه حاوی مقادیر زیادی فیبر، مواد معدنی، ویتامینها (به خصوص ویتامین c) و آنتی اکسید آنها برای مقابله با سرطان است.

ارزش زینتی: بسیاری از مردم کاکتوس ها را برای ایجاد منظرههای زیبا نگهداری میکنند و پرورش میدهند، گل هایی که میوه اژدها تولید میکنند بسیار زیبا هستند.

متفاوت بودن با سایر گیاهان: میوه اژدها و بوته آن در مقایسه با دیگر گیاهان بسیار متفاوت است و بسیار چشم نواز است. قرار دادن گلدان میوه اژدها روی یک میز یا در یک مهمانی همه نگاه ها را به خود جلب میکند و مورد صحبت همه مهمانان قرار میگیرد.

رشد آسان: میوه اژدها رشد آسانی دارد و مراقبت از آن نیز آسان است.

کسب درآمد: بسیاری از مردم برای کسب درآمد و فروش، میوه اژدها را پرورش می دهند. در استرالیا سوپرمارکت ها و میوه فروشی های زیادی میوه اژدها را می فروشند.

کاشت و نگهداری

میوه اژدها تقریباً در اکثر نقاط دنیا قادر به رشد است. در مناطق خیلی سرد میوه اژدها به محافظت نیاز دارد و نباید در دمای کمتر از ۸ درجه سانتی گراد نگهداری شود و در مناطق گرم با زمستان معتدل بهتر رشد میکند. دمای مناسب برای رشد میوه اژدها، درجه حرارت متوسط بین ۲۱ تا ۲۹ درجه سانتی گراد است. گیاه میوه اژدها میتواند در شرایط خشکی زنده بماند، بااین حال به نظر میرسد با دادن آب به صورت منظم به این گیاه، عملکرد آن بهتر خواهد شد و میوه های آن طعم بهتری خواهند داشت و باردهی آن نیز بیشتر میشود. خاکی که برای کاشت کاکتوس میوه اژدها مورداستفاده قرار میگیرد باید زهکشی خوبی داشته باشد تا آب به راحتی بتواند از آن عبور کند. میوه اژدها توسط بذر یا قلمه کاشته میشود، از دانه هایی که درون میوه اژدها است می توان برای کاشت گیاه جدید استفاده کرد. میوه اژدها در آفتاب کامل بهتر رشد میکند، هرچند این گیاه در سایه جزئی هم قادر به رشد است.

زمان مشخصی برای کاشت میوه اژدها در نظر گرفته نشده است. این کاکتوس زندگی طولانی دارد و می توان آن را در هرزمانی کاشت. فقط باید از نظر دمایی گیاه را تحت نظر داشت و نباید آن را در دمای کمتر از ۸ درجه سانتیگراد قرار داد. کاشت بذر میوه اژدها بهتر است بعد از رفع سرما این کار انجام شود. باردهی میتواند در طول سال متفاوت باشد. درصورتی که گلدهی در تابستان باشد تولید میوه در پاییز و زمستان انجام میشود. گل های میوه اژدها گاهی اوقات دارای گل برگ هایی با اندازه بیش از ۲۰ سانتی متر می شوند. گل میوه اژدها بسیار زیبا است و گلبرگ های بیرونی آن سفید و پرچم آن زرد است. بهترین زمان برای دیدن گلها موقع طلوع آفتاب است. گل ها معمولاً در طول شب باز هستند، بااین حال گلهای باز در طول روز هم دیده شده اند. به نظر میرسد رشد گیاه بالغ که دارای گل است متوقف میشود. تولید میوه ابتدا با گلدهی شروع میشود و بهترین میوه زمانی تولید میشود که گیاه به بالاترین نقطه از رشد خود برسد. بعد از گلدهی، تولید میوه ۶ هفته تا چند ماه ممکن است طول بکشد.

یکی از مشکلاتی که باعث میشود کاکتوس از بین برود آبیاری بیشازحد و یا ماندن آب در خاک است، بنابراین باید اطمینان داشته باشید خاکی که استفاده میکنید زهکشی خوبی داشته باشد. بذر کاکتوس میوه اژدها در خاک های سبک حاوی کمپوست و هوموس به خوبی رشد میکند. این گیاه در خاک های سنگین به سرعت پوسیده می شود. برای کوددهی به گیاه میوه اژدها میتوان یک یا دو بار در سال از مخلوط کودهای مرغ و بلدرچین استفاده کرد. باید مواظب بود کود با فاصله از ساقه یا تنه گیاه ریخته شود. همچنین میتوان از کودهای تجاری موجود در بازار نیز استفاده کرد. این گیاه در شرایط سخت نیز رشد میکند ولی با مراقبت از آن عملکرد گیاه بهتر خواهد بود.

میوه اژدها بعد از برداشت رسیده نمیشود، بنابراین قبل از برداشت اطمینان حاصل کنید که میوه کاملاً رسیده شده باشد. میوه رسیده رنگ آن کاملاً از سبز به زرد یا قرمز تغییر پیدا میکند. همچنین زمانی که میوه بهآرامی فشرده میشود باید پوست آن کمی نرم شده باشد. برای جدا کردن میوه، آن را بچرخانید و سپس با یک کشش آن را از درخت جدا کنید. میوه رسیده باید بهآسانی جدا شود، درصورتیکه بهراحتی جدا نشود هنوز کاملاً نرسیده است. در چیدن میوه های زرد، خارهای آن به دست آسیب میرسانند و نباید با دست بهصورت مستقیم آن را برداشت کرد. مثلاً میتوان با کمک یک انبر میوه ها را برداشت کرد و یا از دستکش های ضخیم برای برداشت میوه اژدهای زرد استفاده کرد. درصورتیکه میوه رسیده باشد باید مقداری از خارها ریخته شده باشند، به هرحال برای چیدن آنها باید مواظب بود. میوه اژدها در دمای ۷ تا ۱۰ درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی ۹۰ تا ۹۸ درصد، به مدت ۲ تا ۳ ماه قابل نگهداری است.

آفات

آفات شامل مورچه ها و کرم ها هستند. زمانی که میوه ها رسیده می شوند ممکن است موردحمله پرندگان قرار بگیرند. بااین حال به دلیل خاردار بودن گیاه این اتفاق بهندرت میافتد و به نظر نمیرسد بالا رفتن از درخت میوه اژدها و نشستن روی درخت برای حیوانات کار آسانی باشد. در صورت بالا بودن رطوبت در تابستان ممکن است مشکلات قارچی به وجود آید که باعث ایجاد لکه های زنگ روی گیاه میشود. در صورت بروز مشکلات قارچی باید از قارچکش استفاده شود و همچنین شاخه هایی که دچار آسیب شدهاند را باید جدا کرد. درصورتیکه گیاه دچار آفتاب سوختگی شود، آبیاری به پایه گیاه باعث بهبود آفتاب سوختگی می شود.

خواص میوه اژدها

۱ – این میوه دارای مقادیر بسیار کم کلسترول است و درنهایت به شما کمک میکند تا با مصرف آن بدنی شاد و سلامت داشته باشید و همچنین در کاهش وزن مؤثر است و برای دندان ها نیز مفید است.

۲ – این میوه در حفظ سلامت قلب بسیار مؤثر است. در آمریکا بیماری های قلبی و عروقی بسیار افزایش یافته است، خوشبختانه این میوه دارای یک قدرت شگفتانگیز است که سطح کلسترول بد بدن را کاهش میدهد و کلسترول خوب را افزایش میدهد. میوه اژدها یک منبع عالی از چربیهای اشباع نشده است که به قلب کمک میکند تا در شرایط خوبی قرار بگیرد.

۳ – میوه اژدها دارای مقادیر زیادی فیبر است و خوردن آن به هضم ضعیف و یبوست کمک میکند. خوردن گوشت میوه و دانه های آنکه حاوی پروتئین های خوب هستند، استقامت و قوت بدن را افزایش میدهد.

۴ – میوه اژدها دارای آنتی اکسیدآن های فعال است که خواص ضد سرطان دارند و به بدن در رهایی از رادیکال های آزاد کمک میکند.

۵ – میوه اژدها به دلیل داشتن میزان زیاد فیبر در تنظیم دیابت مؤثر است، زیرا میتواند قند خون را با سرکوب کردن خوشه های قندی در یک سطح ثابت نگه دارد. با این حال با هر گونه تغییر در رژیم غذایی، با دکتر خود مشورت کنید و در صورت تائید از سمت دکتر آن را به مصرف برسانید.

۶ – خوردن میوه اژدها به دلیل داشتن آنتی اکسیدآن های قوی باعث میشود پوست شاداب و جوان بماند. شما همچنین می توانید میوه اژدها را با عسل مخلوط کنید و از آن به عنوان ماسک ضد پیری استفاده کنید.

۷ – میوه اژدها برای تقویت موها و درمان موهای آسیبدیده توسط رنگ بسیار مؤثر است و باعث حفظ رنگ مو میشود. کافی است که آبمیوه یا میوه نرم شده را روی پوست سر خود قرار دهید. میوه اژدها باعث می شود فولیکول های مو باز نگه داشته شوند و اجازه میدهد موها به راحتی تنفس داشته باشند و صاف و سالم باقی بمانند.

۸ – بیماری آرتروز به طور مستقیم بر روی مفاصل تأثیر میگذارد و باعث دردهای شدید و عدم تحرک میشود. اضافه کردن میوه اژدها به رژیم غذایی میتواند به شما در مبارزه با این بیماری کمک کند. مزایای میوه اژدها برای افراد مبتلا به ورم مفاصل آنقدر زیاد است که این میوه را بهعنوان یک میوه ضدالتهاب معرفی میکنند.

۹ – میوه اژدها در درمان آکنه بسیار مؤثر است و فقط مختص نوجوانان نیست، این میوه سرشار از ویتامین c است و می توان بهصورت یک پماد موضعی از آن برای درمان جوش استفاده کرد. یک تکه از میوه اژدها را له کنید و سپس آن را به نقاط قرمز صورت و جاهایی که جوش دارد بمالید و بعد از ۲۰ دقیقه آن را با آب بشویید. برای گرفتن نتایج بهتر باید روزی دو بار این کار انجام شود.

۱۰ – میوه اژدها میتواند پوست هایی که توسط آفتاب آسیب دیدهاند را درمان کند. با ترکیب میوه اژدها با خیار و عسل، یک ترکیبی شبیه آلوئه ورا درست می شود که در درمان پوست های آفتاب سوخته مؤثر است. میوه اژدها به دلیل مقادیر فراوان ویتامین B3 باعث مرطوب شدن پوست و درمان منطقه آسیب دیده میشود.

۱۱ – میوه اژدها دارای مقادیر زیادی ویتامین B1 و B2 است که باعث تولید انرژی میشود.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید: