فلفل گیاهی است یک‌ساله که درجه حرارت پایین باعث کم شدن دوره رشدش می‌شود. در بعضی از مناطق که آب‌وهوا مساعد باشد، ممکن است ساقه خشبی شود و بیش از یک سال عمر کند و به‌صورت گیاه دوساله درآید. وقتی‌که ساقه اصلی آن ۱۰ تا ۱۲ برگ تولید میوه می‌کند. سپس شاخه‌های جانبی آن به وجود می‌آیند که در انتهای آن‌ها گل‌ها ظاهر می‌شوند. در بعضی از ارقام آن بوته عرضی رشد کرده، روی زمین پهن می‌شود. برگ‌ها به‌صورت ساده، منفرد، بیضی شکل و متناوب روی ساقه قرار دارند. اگر بر اثر جابه‌جا شدن بوته انتهای ریشه قطع نشود، ممکن است تا عمق ۵۰ تا ۶۰ سانتی‌متری در داخل خاک رشد کند. هر گل فلفل دارای گلبرگ پیوسته است که به رنگ سفید یا ارغوانی دیده می‌شود. گاهی رنگ پرچم‌ها به‌صورت آبی دیده می‌شود و حشرات در گرده‌افشانی آن نقش مهمی ایفا می‌‌کنند. میوه آن به‌صورت سته است که دارای تعداد زیادی بذر است و داخل آن از چند حفره یا قسمت تشکیل شده است که ممکن است بین ۲ تا ۴ و گاهی تا ۵ قسمت متغیر باشد. گاهی روی یک بوته تمام انواع میوه با حفره‌های مختلف دیده می‌شود.

شکل میوه بسیار متغیر است. آن‌ها به‌صورت کشیده، نوک‌تیز، گرد و کروی، مخروطی و یا استوانه‌ای مشاهده می‌گردند. رنگ میوه نارس سبز است ولی وقتی‌که رسید به رنگ‌های زرد، قرمز و یا قهوه‌ای ظاهر می‌شود. فلفل از جمله سبزی‌های بسیار خوش‌طعم است که تقریباً در همه غذاها و خوراک‌ها از آن استفاده می‌کنیم. فلفل در انواع مختلف شیرین، تند، چیلی، سفید، زرد، نارنجی، قرمز، سبز، بنفش و حتی قهوه‌ای موجود است. فلفل‌ها اندازه‌های بزرگ یا کوچک دارند. کشیده و قلمی یا چاق و گرد هستند. انواع دلمه‌ای و ساده دارند. به‌طورکلی، خانواده فلفل‌ها بسیار وسیع و گسترده است و همه آن‌ها طرفداران بی‌شماری در سراسر دنیا دارند؛ اما به‌طورکلی فلفل را به دو دسته فلفل تند یا فلفل شیرین تقسیم‌بندی می‌کنند. بهترین نمونه فلفل شیرین، فلفل دلمه‌ای است. البته فلفل‌های دیگری نیز هستند که شیرین هستند؛ اما فلفل دلمه‌ای همیشه و در هر شرایطی شیرین است. دلیل تند بودن فلفل‌های چیلی نیز کپسای سین (نوعی الکالوئید) است که در آن‌ها وجود دارد. میزان تندی فلفل‌ها نیز با هم فرق دارد. به‌طور مثال، فلفل‌های قرمز بسیار تندتر از فلفل سبز تند هستند.

فرم فلفل شیرین سبز کشیده و رنگ آن سبز روشن و طعمش شیرین بوده و مناسب تازه خوری است. این فلفل به رنگ سبز بوده ولی اگر بیش‌ازاندازه بر روی بوته بماند به رنگ قرمز درمی‌آید و ممکن است مزه آن تند شود. آبیاری به‌اندازه در حفظ طعم شیرین آن مؤثر است. بذر فلفل سبز شیرین به مدت ۷۵ تا ۸۰ روز بعد از کاشت شروع به باردهی می‌کند و تا قبل از شروع سرما محصول دهی را ادامه می‌دهد. در فصل سرما نیز می‌توانید (اگر در گلدان کاشته‌اید) آن را به‌جای گرم‌تر منتقل کنید و در تمامی سال از برداشت محصول آن لذت ببرید. بوته‌های این فلفل نسبتاً پربار بوده و بهتر است آن را در آفتاب کامل یا سایه جزئی کاشت، برای کاشت گلدانی باید دقت شود در محیطی قرار بگیرد که روزانه حداقل ۶ تا ۷ ساعت نور کافی داشته باشد. (پشت پنجره‌های نورگیر یا بالکن محفوظ از سرما)

احتیاجات آب‌وهوایی

فلفل مانند گوجه فرنگی و بادمجان یک سبزی فصل گرم است. فوق‌العاده به سرما حساس است. کلیه احتیاجات آب‌وهوایی، کودی، اعمال زراعی آن شبیه گوجه فرنگی و بادمجان است. ذکر این نکته لازم است که شاید فلفل خشکی را بهتر تحمل کند. مقادیر نامناسب آب و حرارت دو عامل مهم در افتادن گل و میوه آن است. حرارت زیاد و رطوبت کم باعث ریزش گل و میوه می‌گردد. در طول دوره رشد، دما نباید از ۳۵ درجه سانتی‌گراد بیشتر شود و یا از ۱۸ درجه سانتی‌گراد پایین‌تر رود. مناسب‌ترین دما برای رشد فلفل بین ۲۱ تا ۲۹ درجه سانتی‌گراد است. شایان‌ذکر است که دما در شب در تشکیل میوه تأثیر بسزایی دارد. چنانچه دما در شب پایین‌تر از ۵/۱۶ درجه سانتی‌گراد و یا بالاتر از ۲۴ سانتی‌گراد برسد، میوه تشکیل نمی‌شود.

خاک مناسب

خاک‌های لوم شنی که رطوبت را تا اندازه‌ای در خود نگه می‌دارد، برای فلفل مناسب است. فلفل نسبت به کودهای آلی و شیمیایی عکس‌العمل مثبت نشان می‌دهد. pH بین ۵/۶ تا ۵/۷ برای رشد آن مناسب است؛ ولی در pH کمتر از ۵/۶ تا ۵/۵ نیز می‌تواند به‌خوبی رشد کند و محصول بدهد. فلفل pH کمی اسیدی را بهتر از گوجه فرنگی و بادمجان تحمل می‌کند. البته خاک‌های کمی اسیدی را می‌توان با آهک اصلاح نمود.

کاشت

فلفل را می‌توان مانند گوجه فرنگی و بادمجان مستقیماً کاشت و یا خزانه‌گیری کرد. حدود ۵۰۰ تا ۹۰۰ گرم بذر فلفل برای تهیه نشا برای یک هکتار زمین کافی است. بوته‌ها ممکن است ۷ تا ۱۰ هفته در خزانه باقی بمانند. فلفل را در جوی و پشته نشا می‌کنند. عرض پشته‌ها که همان فاصله دو خط کشت است، حدود ۵۰ تا ۷۰ سانتی‌متر و فاصله دو بوته روی خط کشت بین ۳۰ تا ۶۰ سانتی‌متر متغیر است.

برای کاشت فلفل در گلدان نیز می‌توانید از ترکیب خاک‌برگ و کود حیوانی و خاک باغچه استفاده کنید. البته اگر می‌خواهید گلدان را در منزل نگه‌دارید بهتر است برای دوری از آفات و بیماری‌های خاک باغچه و کود حیوانی از خاک‌های آماده همانند کمپوست استفاده کنید. داخل گلدان گودال‌های کوچک ایجاد کنید. اکنون نشاء را از جای خود به همراه خاک اطراف ریشه بردارید و در حفره‌ای که در گلدان ایجاد کرده‌اید بکارید. بهتر است مقداری از ساقه نیز درون خاک برود. حال با دست خاک اطراف نشاء را فشار دهید. گلدان را خوب آبیاری کنید و در محیطی پرنور و گرم (دمای ۲۱ تا ۳۰ درجه) قرار دهید و منتظر رشد آن باشید. اگر می‌خواهید گلدان را در منزل نگه‌داری کنید حتماً باید محیطی پرنور را برایش در نظر بگیرید، پشت پنجره جنوبی با حداقل ۸ ساعت نور در روز ایده آل است. اگر این شرایط را نمی‌توانید فراهم کنید باید از نورهای کمکی (فلورسنت) استفاده کنید. برای این کار باید چراغ فلورسنت را در فاصله ۸ تا ۱۰ سانتی‌متری گیاه قرار دهید. (معمولاً برای فلفل می‌توانید در روز حدود ۱۵ ساعت از این نور بهره ببرید). آبیاری باید هر چند روز یک‌بار هنگامی‌که سطح خاک خشک شد انجام شود. آبیاری بیش‌ازحد باعث ریختن گل‌ها و آسیب دیدن گیاه می‌شود. گل‌های فلفل به‌طور طبیعی در محیط بیرون از خانه گرده‌افشانی می‌شوند و به محصول تبدیل می‌شوند. ولی اگر گلدان‌ها را داخل منزل و پشت پنجره یا حتی داخل بالکن نگه‌داری نموده‌اید باید برای گرده‌افشانی دست‌به‌کار شوید. برای گرده‌افشانی از یک قلم‌مو یا یک عدد گوش پاک‌کن می‌توانید کمک بگیرید. گوش پاک‌کن را به‌آرامی به گرده بساک گل نر مالش دهید و آن را به کلاله گل ماده منتقل کنید. بعد از گرده‌افشانی گل‌ها به‌مرور تبدیل به فلفل می‌شوند. اجازه دهید تا فلفل به حداکثر اندازه خود برسد و سپس با قیچی یا چاقو به‌آرامی آن را از بوته جدا کنید. فلفل سبز شیرین در ابتدا سبز بوده و اگر خیلی روی بوته بماند اکثر اوقات طعم شیرینی دارد ولی ممکن است بستگی به شرایط کاشت اعم از آبیاری و خشکی و رطوبت هوا طعم آن به‌تندی برود.

اهمیت غذایی و دارویی

خواص فلفل خیلی زیاد است. فلفل دارای انواع ویتامین‌های A، B۱، B۲، نیاسین و C است. بخصوص فلفل از نظر ویتامین‌های A از اهمیت خاصی برخوردار است. همچنین فلفل دارای املاح کانی فراوان است. عناصری هم چون کلسیم، فسفر، آهن، سدیم و به‌خصوص پتاسیم در فلفل به حدود وفور وجود دارد. همچنین فلفل دارای پروتئین، چربی، کربوهیدرات و ترکیبات فیبری است. بیش از ۹۰ درصد وزن فلفل را آب تشکیل می‌دهد. تندی فلفل مربوط به ترکیبات فنولیک به نام کاپسا ایسین می‌باشد که مقدار آن در ارقام مختلف فلفل متفاوت است و قرمزی رنگ فلفل در هنگام رسیدن میوه مربوط به ترکیبات مختلف شیمیایی به نام کاپ سانتین، کاپ سانوهین، کاپ سوربین، زی زانتین، کریپتوزانتین و لوتئین است که برای خوش‌رنگ و خوش‌طعم کردن غذا به آن اضافه می‌کنند. از فلفل به‌عنوان دارو استفاده می‌شود و آن در درمان روماتیسم، سوءهاضمه، ناراحتی‌های اعصاب و لمباگو تجویز می‌گردد. فلفل دارای ویتامین‌های A، B، B6، C، پروتئین، کالیم، کلسیم، منیزیم، چربی، روغن، فیبر، بتاکاروتن، هیدروکربن، شکر، بیوفلاونیدن، کپساسین و آنتی اکسیدان است که باعث جلوگیری از سرطان دستگاه گوارشی و پائین آوردن کلسترول خون و افزایش جریان خون می‌گردد. فلفل باعث ترشح آنتی باکتری‌ها و جلوگیری از عفونت روده‌ها می‌گردد و در تسکین و آرامش اعصاب قبل از خواب نقش بسزایی دارد. همچنین به دستگاه گوارشی در هضم غذا کمک می‌کند.

چگونگی برداشت فلفل به نوع فلفل و طرز مصرف آن بستگی دارد. ارقام فلفل شیرین را وقتی برداشت می‌کنند که میوه‌های آن‌ها هنوز سبز هستند؛ ولی باید به رشد کاملشان رسیده باشند. این نوع فلفل را به‌عنوان سبزی مصرف می‌‌نمایند. برای تهیه ادویه باید میوه کاملاً رسیده و قرمز باشد.

آفات و بیماری‌ها

از آفات مهم فلفل می‌توان از شته‌ها، تریپس، کرم شب‌پره زمستانه، کک‌های گیاهی و انواع مختلف نماتدها همچون Root-knot-nematode نام برد. از بیماری‌های مهم فلفل آنتراکنوز، پژمردگی باکتریایی، لکه برگی، پوسیدگی میوه، سفیدک حقیقی، بیماری بوته میری فیتوفترایی فلفل و بیماری‌های ویروسی قابل ذکر است.

برای خرید بذر فلفل به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

آردینی اوخو

علف چای به آن گل راعی، هوفاریقون و گل شهناز نیز گفته می‌شود گیاهی است علفی و چندساله، فاقد کرک، در پایه چوبی با غده‌های شفاف حاوی مواد روغنـی و گـاهی بـه رنگ قرمز یا سیاه که بسته شرایط محیط از ۲۵ سانتی‌متر تا ۱ متر رشد می‌کند. در سال اول رشد رویشی دارد و خزنده است. رشد مطلوب و گلدهی از سال دوم به بعد آغاز می‌شود. ساقه‌های آن در قاعده منشعب، دارای دو خـط نسـبتاً برجسته در تمامی طول آن است و شاخه‌های متقابل و جفتی آن از یـک ریـزوم کوتاه در سطح خاک منشأ می‌گیرند. برگ‌های این گیاه قاشقی شکل، متقابل، بیضوی و نسـبتاً نیزه‌ای شـکل بـوده، دم برگ‌ها کوتاه، رگبرگ‌هایی به طول ۵/۱-۴ سانتی‌متر کامل و بدون کـرک کـه بـر روی آن‌ها نقاط کوچک و شفافی به تعداد فراوان دیده می‌شود کـه در واقـع کیسه‌های ترشی مملو از اسانس هستند و بدون دم برگ می‌باشند و دارای حفـرات فـراوان سانس هستند که نام گونه این گیاه از همـین ویژگـی بـه معنـی سوراخ‌سوراخ حاصل شده است. ولی در حقیقت سوراخ نیسـت بلکـه پـرده نـازک و شفافی است که غده‌های روغنی در کناره‌های آن قرار دارند. ریشه‌های گیاه کوتاه و به طول ۴۵-۳۰ سانتی‌متر و عرض ۴/۰-۳/۰ سانتی‌متر است. در گلبرگ‌های آن نقاط ریز با خطوط تیره‌ای مشاهده می‌شود کـه غده‌های ترشحی می‌باشند. محتوای غده‌ها شیره‌ای به رنگ قرمز مایل به قهوه‌ای است. گل‌های آن زردرنگ به قطر ۲۰-۲۵ سانتی‌متر بوده و از پنج کاسـبرگ سـبز و ۵ گلبرگ زرد طلایی به‌صورت آزاد (نیزه‌ای شکل) تشکیل شده است. گل آن کمی معطر و دارای بویی شبیه صمغ صنوبر است. گل‌ها خود لقـاح، متقارن، خامه‌ای طویل و دارای دانه‌های گرده فراوان هستند به همین دلیل حشرات را به‌سوی خود جذب می‌کنند. در زمانی که بساک ها شکافته می‌شوند با کلاله تماس ندارند زیرا در یک سطح نمی‌باشند بنـابراین در ایـن مرحلـه گرده‌افشانی وابسته به حشرات است که جلب گل‌ها می‌شوند بعد از گل دادن گلبرگ‌ها و پرچم‌ها به‌طرف داخل گل کشیده می‌شوند و در آن موقع که بساک ها پوشیده از دانه‌های گرده هستند با کلاله تماس پیدا می‌کنند. پرچم‌ها زیـاد، پنج دسته‌ای، جدا، مقابل گلبرگ‌ها است.

مایعی که از گل‌ها خارج می‌گردد قرمز بوده و بر روی پوست اثر آبی- بنفش بر جای می‌گذارد. میـوه به‌صورت کپسول ۳ خانه است که بذور تیره‌رنگ در آن قرار دارد و طول آن‌ها حـدود ۱ میلی‌متر بـوده و فاقـد آندوسـپرم می‌باشند. وزن هزار دانه آن ۳/۰-۱۵/۰ گرم است. زمان گل‌دهی اواخر اردیبهشت تا اواخر مهرماه و زمان برداشت سرشاخه‌ها خرداد تا تیرماه است. این گیاه نیازمند تابش مناسب نور خورشید است. خاک‌های غنی از مواد غذایی و رطوبت مناسب با بافت سبک تا متوسط و زهکش خوب را با ۶-۷=pH را می‌پسندد. نسبت به خاک‌های اسیدی و قلیایی نیز تا حدودی مقاوم است. جذب‌کننده عنصر کادمیم است و باید در خاک‌هایی کـه حـاوی بـیش از ۲۵/۰ kgsoil/mgcd هستند، پرورش یابد.

این گیاه بیشتر در مناطق خشک، مرغزارها و مراتع آفتاب‌گیر می‌روید. این گیاه بومی بریتانیا و اروپا است. علـف چای به سرما، کم‌آبی و شوری حساس است و خاک‌های دارای زهکشی را ترجیح می‌دهد. برای افزایش گلـدهی علـف چای مکان‌های آفتابی برای کشت مناسب‌تر است. علف چای گیاهی است روزبلند و حداکثر گل و ماده مؤثر آن را در اوایل تابستان تولید می‌نماید. علف چای در محدوده وسیعی از اقالیم رشد می‌کند اما برای جوانه‌زنی یا بقای گیاهچه در ارتفاع بیش از ۱۵۰۰ متر بـه علت سرما، رشد محدودی پیدا می‌کند. این گیاه در صفر درجه سانتی‌گراد شروع به رشد می‌کند، در منـاطق معتـدل رشد مطلوبی دارد و گرمای بیش‌ازحد رشد آن را مختل می‌کند.

اثر رطوبت بارندگی زیاد باعث کاهش هـوای خـاک و شستشـوی عناصـر غـذایی می‌گردد کـه بـرای علف چای مناسـب نیست. بهترین رشد علف چای را ارتفاع ۶۰۰ متر و بارندگی بیش از ۷۶۰ میلی‌متر عنوان نموده است. اثر خاک علف چای به EC و PH خاک و آب حساس است درحالی‌که در محدوده‌های وسیعی از خاک‌ها رشد می‌کند ولـی بهترین رشد را در خاک‌های سبک و عمیق دارد. رشد مطلوب این گیاه در خاک‌هایی با حاصل خیـزی زیـاد تـا کـم بـا زهکش خوب است و بهترین PH حدود ۶٫۶، بهترین EC خاک و آب حدود ۲۰۰۰ میکروموس است. مواد و عناصر غذایی موردنیاز مقدار ۶۰ کیلوگرم ازت، ۸۰ کیلوگرم و فسفر ۱۲۰ کیلوگرم پتاس است. مقادیر مختلف کودهای شیمیایی NPK براثر جذب عناصر غذایی در صورت برداشت گیاه به اندازه ۲۰ تـن در هر هکتار به ترتیب ۱۱۹,۴۰,۱۰۵ کیلوگرم پیشنهاد شده است. دادن کود دامی و شیمیایی زیاد سبب شـیوع آفـات در این گیاه می‌شود.

قسمت‌های مورداستفاده

سرشاخه‌های گل‌دار تازه یا خشک شده گیاه سرشاخه‌ها را باید در زمان گلدهی از گیاه چید. در این هنگام طعم آن تلخ، کمی قابض و به‌طور ملایم شور است. اگـر در بین انگشتان فشرده و له شود، بوی معطر و رزینی از آن استشمام می‌شود. برای منظورهای درمانی گل را باید زمانی از گیاه جدا کرد که در حال طراوت یعنی قبل از پلاسیده شدن باشند.

کاشت

تکثیر این گیاه عمدتاً توسط بذر در بهار، تقسیم اندام زیرزمینی (ریشه راست) در پاییز و گـاه توسـط قلمـه سـاقه صورت می‌گیرد. ولی جهت تکثیر در سطح وسیع از بذر علف چای استفاده می‌شود. بذور ریز این گیاه را بایستی در عمق کم کشت نمود زیرا به دلیل کوچک بودن به کشت عمیق حساس هستند. معمولاً از کشت غیرمستقیم بذور استفاده می‌شود. در اواخر زمستان، بذرهای داخل خزانه، در پیت و بدون پوشش روی بستر کشـت می‌شوند. بـذرها در ۱۰-۲۸ روز جوانه می‌زنند. هنگامی‌که نشاها به ارتفاع ۱۰-۱۵ سانتی‌متر رسیدند می‌توان آن‌ها را به مزرعه منتقل کـرد. ایـن عمـل باید بلافاصله بعد از مساعد شدن هوا و رفع یخبندان صورت گیرد که به‌طور معمول مدت‌زمان لازم جهت انتقال نشـا از خزانـه بـه زمین اصلی ۴۵-۶۰ روز به طول می‌انجامد. فاصله ۳۰-۴۰ سانتی‌متری گیاهان از یکـدیگر بالاترین عملکرد را داشته است.

مراقبت و نگهداری

علف چای در مرحله خزانه به گیاه انگلی سس حساس و در ایـن مـورد بایـد بسیار مراقب بود و از بذور مرغوب استفاده کرد است. بسته به اقلیم و میزان گرمای هوا آبیاری، به‌صورت منظم به روش‌های سنتی بین ۷-۱۰ روز یک‌بار یا به‌صورت قطره‌ای برای این گیاه مناسب است. البته لازم به ذکر است که حدوداً یـک ماه پس از کاشت علف چای، این گیاه به میزان آب زیادی نیاز داشته و رطوبت خاک باید دائماً حفظ شود. مبارزه با آفات و امراض موجود در منطقه با روش‌های توصیه‌شده و دفـع علف‌های هرز در مراحل اول (قبل از کاشت و اوایل رویش) باید انجام شود.

برداشت

برداشت این گیاه در زمانی است که ۵۰ تا ۸۰ درصد گل‌ها باز شده‌اند یعنی در اواخر خرداد یا ابتدای تیرماه و ایـن عمل شامل قطع پیکره رویشی این گیاه از نزدیکی سطح زمین (۱۰-۲۰ سانتی‌متر بالای طوقه) است. برداشـت در حدود ۳-۴ بار به فاصله ۳-۵ روز تکرار شود، در طول سال می‌توان ۲ بار پیکر رویشی آن را برداشت کـرد. برداشـت در یک روز آفتابی صورت گرفته و محصول را بایستی به‌سرعت در محلی تاریک خشک نمود. سرشاخه‌های گل‌دار گیاه را باید بعد از برداشت به‌سرعت خشک کرد. برای این منظور می‌توان پـس از برداشـت در یک روز آفتابی آن‌ها را در سایه و محلی که هوا جریان داشته باشد و نور مستقیم خورشید به محصول نتابد پهن نموده یا در خشک‌کن استاندارد که دمای آن ۳۵-۴۵ درجه سانتی‌گراد است خشک کرد. در این حالت مـاده مؤثر گیـاه در زمان خشک شدن محفوظ می‌ماند. سپس آن‌ها را در گونی‌های کنفی و بهداشتی در انبار خنک نگهداری می‌نمایند. عملکرد این گیاه برای گیاهان تازه ۱۴-۱۶ تن در هکتار و ۲۰۰۰-۲۵۰۰ کیلوگرم ماده خشک در هکتار است کـه حداکثر عملکرد در سال سوم خواهد بود و بعد از سال چهارم عملکرد آن کاهش می‌یابد. اگر هدف برداشت، بـذر، باشـد باید هنگام رسیدن بوته‌ها که رنگ کپسول خاکی‌رنگ شدند اقدام به برداشت سرشاخه‌ها و جداسازی بذر نمود.

خواص

علف چای گرفتگی صدا را باز می‌کند و خلط‌آور است.

برای درمان مرض کزاز به کار می‌رود.

درمان‌کننده اسهال و اسهال خونی است.

از خواص علف چای درمان ضعف جنسی است.

علف چای برای درمان درد دنبالچه بهترین دارو است.

این گیاه ضد کرم معده و روده، ادرارآور و قاعده آور است.

علف چای درمان‌کننده مننژیت است.

علف چای برای درمان فلج به کار می‌رود.

از خواص گیاه هوفاریقون درمان زخم‌های عمیق، متعفن و التهابات پوستی است به این منظور برگ گیاه علف چای را بکوبید و یا روغن حاصل از گل این گیاه را روی محل زخم قرار دهید.

ماده قرمزرنگی که در برگ‌های علف چای وجود دارد و با فشار دادن برگ‌ها از آن خارج می‌شود، برای التیام زخم‌ها و درمان سوختگی به کار می‌رود.

از دیگر خواص هوفاریقون درمان بی‌خوابی، سیاه‌سرفه و مننژیت است.

دمنوش علف چای برای درمان افسردگی مفید است.

یکی از مهم‌ترین خواص علف چای تقویت سیستم ایمنی بدن و از بین بردن ویروس‌ها از جمله ویروس ایدز است. طبق آخرین تحقیقات علف چای می‌تواند ویروس‌ها را از بین ببرد. مدتی است که بیماران مبتلا به ایدز از این گیاه استفاده می‌کنند که سیستم دفاعی بدن آن‌ها را تقویت و علائم بیماری را تخفیف می‌دهد.

مضرات هوفاریقون

تحقیقات دانشمندان نشان داده مصرف گیاه علف چای برای انسان درصورتی‌که در حد مجاز توصیه‌شده مصرف شود ایجاد عوارض پوستی نمی‌کند، مگر افرادی که دارای پوستی حساس باشند، لذا اشخاصی که نیاز به استفاده از خواص علف چای داشته و از این گیاه استفاده می‌کنند، باید حتی‌الامکان دور از تابش اشعه آفتاب باشند. قرار گرفتن پوست در معرض آفتاب پس از مصرف خوراکی این گیاه، ممکن است منجر به آسیب پوستی و درماتیت شود. در هوای مرطوب و آفتابی هرس کردن گیاه و چیدن برگ و گل باعث درماتیت تماسی می‌شود. علف چای با غذاهای دارای مقادیر زیاد تریپتامین مانند پنیر، داروی فلوکستین، مهارکننده MAO، داروهای ضد ایدز، داروهای قلبی حاوی دیگوگسین بهتر است مصرف نشود، چون ممکن است مقدار کمی اثرات آن‌ها را کاهش دهد.

آردینی اوخو

کارلا (موموردیکا کارانتیا، ماموردیکا، جگر زلیخا، خربزه جذامی، خربزه تلخ، خیار کارلا، خیارچنبر تلخ، خیار تلخ کارلا) یکی از گیاهان دارویی بسیار مفید و رایج مصرفی در آسیای جنوبی است. کارلا از جمله گیاهان بالارونده است که به‌سرعت رشد می‌کند. این گیاه جزء خانواده کدوئیان می‌باشد. ارتفاع این گیاه به ۵ متر نیز می‌رسد و بهتر است برای رشد حتماً از داربست یا قیم استفاده شود. معمولاً برای استفاده از میوه و همچنین سایر اندام‌های گیاه کارلا را مورد کشت قرار می‌دهند. برگ‌های این گیاه، گرد، پنجه‌ای و زیبا بوده و دارای میوه‌های کمی عجیب و غریب است. اندازه برگ‌های کارلا معمولاً بین ۴ تا ۱۲ سانتی‌متر متغیر می‌باشد. میوه‌های کارلا طعم تلخی دارد ولی خواص درمانی و دارویی بی‌نظیر آن دلیل مصرف بالای آن در این کشورها شده است. علاوه بر آسیای جنوبی در آفریقای شرقی و جنوب آمریکا نیز گونه‌های دیگر این میوه برای اهداف دارویی و غذایی کشت می‌شود. کارلا گیاهی گرمسیری و نیمه گرمسیری/ معتدل بوده و همانند کدو یا خیار است و دارای مزه تلخ می‌باشد. بر روی سطح این خیار برجستگی های نامنظمی قرار گرفته که ظاهر آن را از خیارهای معمولی متمایز می‌کند.

رنگ کارلا یا کارلا در ابتدای تشکیل سبز تیره بوده و بعد از گذشت زمان به رنگ سبز روشن‌تر و اگر بر روی بوته بماند به رنگ زرد مایل به نارنجی تبدیل می‌شود و بعد از مدتی بر روی بوته می‌ترکد و بذرهای آن بر روی زمین می‌ریزد. توجه داشته باشید که این میوه هر چه دیرتر برداشت شود دارای تلخی کمتر بوده و خوش خوراک‌تر است. گیاه کارلا یا خربزه تلخ میوه‌ای گرمسیری و نیمه گرمسیری است و در مناطق معتدل نیز می‌توان به‌صورت یک‌ساله کشت نمود.

کاشت کارلا

کارلا نیز مانند سایر گیاه کدوئیان جزو سبزیجات فصل گرم نسبت به سرما حساس‌ و کاشت آن‌ها در هوای گرم انجام می‌گیرد. کارلا در انواع خاک رشد می‌کند، اما خاک شنی لومی به‌خوبی زهکشی شده برای کشت در هوای آزاد مناسب است. بهترین رشد و میوه‌ بندی آن در pH حدود ۸/۶-۶ رخ می‌دهد. pH خیلی پایین (زیر ۵/۵) می‌تواند میوه‌ بندی را کاهش دهد. کشت آن به دو صورت مستقیم و غیرمستقیم (نشایی) انجام می‌گیرد. در کشت مستقیم، بذر کارلا مستقیماً در زمین اصلی کاشته می‌شود. جهت سهولت جوانه‌زنی و تسریع در این کار ممکن است بذور را یک تا دو روز قبل از کاشت در یک پارچه مرطوب در دمای ۲۵ درجه سانتی‌گراد بخیسانند. فاصلۀ دو خط کشت ۳ – ۵/۲ متر و همچنین فاصلۀ بوته‌ها نیز ۳۰-۳۰ سانتی‌متر می‌رسد. روش کاشت به‌صورت کپه‌ای است و پس از سبز شدن تعداد بوته‌ها را به ۱ تا ۲ عدد کاهش می‌دهند. عمق کاشت بذر گیاه کارلا ۲ سانتی‌متر یا کمی بیشتر است. بوته کارلا برای رشد اولیه خود احتیاج به گرما و رطوبت کافی دارد، بنابراین عمل کاشت بذر خیار کارلا تا زمانی که دمای خاک به ۲۰-۱۸ درجه سانتی‌گراد نرسیده است انجام نمی‌گیرد. بدیهی است که با افزایش دما مثلاً تا حد ۲۵ درجه یا بیشتر، جوانه‌زنی نیز تسریع می‌گردد. میزان بذر موردنیاز برای یک هکتار ۳-۲ کیلوگرم است. تهیه و آماده‌سازی زمین مثل خیار است.

کشت غیرمستقیم در اقلیم‌های خیلی سرد صورت می‌گیرد. بهتر است قبلاً در یک گلخانه در سینی‌های نشاء یا گلدان‌های کیسه‌ای کشت شوند و سپس در هوای مناسب به زمین اصلی منتقل گردند. کارلا به‌سرعت و بلافاصله پس از دو هفته بعد از کاشت رشد می‌نماید و ساقه‌های رونده آن به‌صورت پیچکی حرکت می‌کند. برای رشد بهتر و همچنین برداشت آسان‌تر بهتر است از قیم‌ها و شبکه داربستی استفاده شود تا از نظر اندازه و راندمان محصول، نتیجه کار بهتر باشد و برداشت محصول و نگهداری آن به‌راحتی انجام شود.

http://zerafat.com/5727-superlarge_default/%D8%A8%D8%B0%D8%B1-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D9%84%D8%A7-%D8%AE%D8%B1%D8%A8%D8%B2%D9%87-%D8%AA%D9%84%D8%AE-%D8%AF%DB%8C%D8%A7%D8%A8%D8%AA.jpg

از بوته کارلا شاخه‌های زیادی منشعب می‌شود که خیلی از آن‌ها تولیدی در بر نخواهند داشت. این شاخه‌ها باید قبل از رسیدن به قسمت‌های بالا هرس شوند. تحقیقات نشان داده است چنانچه حدود ۱۰ گره بارور برای هر بوته گذاشته شود، نتیجه بهتری خواهد داد. چنانچه بوته‌ها هرس نشوند، هر بوته حدود ۱۰ تا ۴۰ گره بارور تولید می‌کند و ۵/۰ تا ۲ متر بالا می‌رود. کارلا تحمل خشکی را ندارد. باید محیط ریشه تا عمق ۵۰ سانتی‌متری مرطوب نگه داشته شود. آبیاری هر هفته در فصول گرم و خشک صورت می‌گیرد. به هنگام بارندگی باید زهکش‌های مناسبی وجود داشته باشد تا رشد گیاه را مواجه با مشکل نسازد. در مناطقی که با محدودیت آب مواجه هستند، آبیاری و تغذیه قطره‌ای مؤثرترین روش است.

کارلا نسبت به خیلی از بیماری‌های مشترک خانواده کدوئیان حساس است برای پوتی ویروس خربزه یک میزبان محسوب می‌شود. سفیدک سِرکوسپورا، پژمردگی باکتریایی، پژمردگی فوزاریوم و نماتد گره‌های ریشه از جمله بیماری‌های معمول کارلا است. چنانچه رطوبت بالایی وجود داشته باشد، بیماری‌های قارچی رخ می‌دهد، مگس میوه بیشترین خسارت را به کارلا می‌زند زیرا لارو حشره در درون میوه زندگی می‌کند و از اثر مستقیم حشره‌کش‌ها محافظت می‌شود. سوسک‌ها، تریپس ها، کرم‌های طوقه بر، کرم غوزه پنبه، شته‌ها، کنه‌ها و آفات عمومی از دیگر آفت‌های کارلا می‌باشند. مبارزه شیمیایی با آفت‌ها تجویز نمی‌شود مگر زمانی که میزان خسارات معنی‌دار باشد.

کارلا به هنگام برداشت نیاز به مراقبت‌های ویژه‌ای دارد. میوه‌ها را باید به هنگام رشد مواظب بود که خیلی بزرگ و خیلی تلخ نشوند. به‌طور معمولی ۱۵ تا ۲۰ روز بعد از گلدهی و یا ۷۰ تا ۸۰ روز بعد از کاشت درحالی‌که طول میوه ۱۰ تا ۱۵ سانتی‌متر است، زمان مناسبی برای برداشت می‌باشد. البته در برداشت، باید به نوع مصرف توجه داشت. میوه‌ها باید سبز روشن، نازک و آبدار و تخم‌ها سفید و نرم باشند و برداشت باید توسط قیچی باغبانی یا چاقوی تیز انجام شود. چنانچه میوه خیلی بزرگ شود، اسفنجی، تلخ، زرد یا نارنجی و ترک‌خورده می‌شود. میوه کارلا بعد از برداشت نباید مدت زیادی باقی بماند بلکه به‌سرعت باید به فروش برسد. میوه‌های خسارت‌دیده و آسیب‌دیده را جدا کرده و به‌دقت میوه‌ها را در کارتن یا سبد چیده و در محل سردی با دمای ۱۲ تا ۱۳ درجه سانتی‌گراد و رطوبت ۸۵ تا ۹۰ درصد انبار یا نگهداری می‌کنند. در چنین شرایطی میوه‌ها برای مدت دو تا سه هفته باقی می‌ماند. در دمای کمتر از ۱۰ درجه، یخ می‌زند و صدمه می‌بیند. در دمای بالای ۱۳ درجه نیز نباید نگهداری شود چون میوه زرد یا نارنجی می‌شود و ترک خورده و باز می‌شود. میوه کارلا را باید از سایر میوه‌ها نظیر موز، آناناس و سیب جدا نگهداری نمود چون مقدار زیادی اتیلن که نوعی هورمون رساننده است، دارند.

خواص کارلا

مردم هند و چین (آسیای جنوبی) و آفریقای جنوبی از این میوه به‌منظور درمان محلی و سنتی دیابت، پاک‌سازی کبد، بیماری‌های پوست و مو، درمان سرفه و بیماری‌های تنفسی، روماتیسم، رفع یبوست، کاهش سطح کلسترول بد و … استفاده می‌کنند که البته این تنها بخش اندکی از خواص درمانی این میوه باارزش است. هنگامی‌که کارلا به رنگ زرد درمی‌آید و کامل رسیده می‌شود می‌شکافد و بذرهای آن بیرون می‌ریزد، بذرها درون لایه‌ای ژله‌ای و قرمزرنگ و شیرین قرار دارد.

کارلا یا خربزه تلخ بسیار کم‌کالری بوده و در هر ۱۰۰ گرم از این میوه تنها ۱۷ کالری وجود دارد، بااین‌وجود غلاف‌های آن منابع غنی از فیبر غذایی، مواد معدنی، ویتامین‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها هستند. خربزه تلخ حاوی phytonutrient, polypeptide-P (یک انسولین گیاهی) است که به کاهش سطح قند خون و دیابت نوع ۲ کمک می‌کند، در ایران اغلب از این میوه به‌عنوان میوه دیابتی‌ها (درمان دیابت) نام می‌برند. جالب است بدانید علاوه بر میوه‌های کارلا، برگ‌ها و ساقه‌ها و حتی ریشه نیز مصرف دارویی دارد.

از عوارض کارلا این که می تواند باعث گرفتگی معده و اسهال شود. بعضی از داروهای دیابت هم به خوبی با کارلا مخلوط نیستند و اگر میخواهید از این میوه برای حفظ قند خون خود استفاده کنید، صحبتهای طولانی با پزشک خود داشته باشید. در نهایت، کارلای می تواند سقط جنین را هنگامی که در مقادیر زیادی گرفته می شود، ایجاد می کند و ممکن است کودکان را بیمار کند، بنابراین بچه ها و زنان باردار باید از آن اجتناب کنند.

نحوه مصرف کارلا

کارلا را به گونه‌های مختلف مصرف می‌کنند: سرخ‌شده، جوشانده، دم‌کرده، بخارپز، کباب شده. کارلا قبل از مصرف باید خوب شسته شود. آج‌ها و برجستگی‌های پوست خارجی آن باعث می‌شود که خاک و کثیفی در میان آن‌ها بنشیند و به‌راحتی تمیز نشود، پوست این میوه نیز خوراکی بوده البته برخی اعتقاد دارند که پوست کارلا را باید گرفت بنابراین می‌توانید لایه نازکی از پوست آن را قبل از مصرف با چاقو جدا کرد. بافت میانی کارلا که بذرها نیز درون آن قرار گرفته‌اند خوراکی و قابل پخت و پر است. کارلا را می‌توان با پوست و دانه‌ها پخت‌وپز و مصرف نمود ولی بهتر آن است که ابتدا از طول به‌طور کامل نصف کنید و با یک قاشق یا چاقو بافت میانی را به همراه بذرها خارج کنید و غلاف خارجی (قسمت‌های سبز رنگ) را به‌اندازه موردنظر خرد کنید و مصرف نمایید. غلاف تازه کارلا یک منبع عالی از فولات و ویتامین C و A است. آزمایش‌های اولیه آزمایشگاهی نشان می‌دهد که برخی از ترکیبات فیتوشیمیایی در خربزه تلخ ممکن است در درمان عفونت HIV مؤثر باشد. کارلا مخلوطی از فلاونوئیدها و آلکالوئیدها است که سبب تولید انسولین بیشتر در لوزالمعده و نتیجتاً سبب کنترل قند خون در بیماران دیابتی می‌گردد.

آردینی اوخو

سنبل‌الطیب (علف گربه) یک گیاه تند است و به دلیل خواص دارویی که دارد شناخته شده است. سنبل‌ الطیب (علف گربه) یک گیاه مقاوم است که از ریشه و برگ‌های آن به‌عنوان آرام‌بخش استفاده می‌شود. ریشه گیاه سنبل الطیب در طب سنتی ایران دارای ارزش دارویی است و از آن به‌عنوان آرام‌بخش اعصاب، خواب‌آور، ضد تشنج، درمان افسردگی، هضم‌کننده غذا و ضد دل‌پیچه به صورت دمنوش سنبل‌ الطیب، عرق سنبل‌ الطیب استفاده می‌شود. نام علف گربه برای این گیاه ناشی از ویژگی آن است که گربه‌ها را به خود جذب می‌کند و نوعی اثر روان‌گردان در آن‌ها دارد. این خاصیت به دلیل وجود آکتینیدین در عصاره این گیاه است که به فرومون‌های بدن گربه‌ها شباهت دارد. این گیاه اثر مشابهی نیز بر روی موش‌های صحرایی دارد. سنبل‌الطیب دارای بویی مطبوع است و گربه بوی این گیاه را از فاصل دور تشخیص داده به‌طرف آن می‌رود و در اطراف آن به جست‌وخیز می‌پردازد و از بوی آن مست می‌شود. گل‌ سنبل‌الطیب به رنگ سفید یا صورتی و به‌صورت خوشه‌ای است. قسمت مورداستفاده این گیاه ریشه آن است و معمولاً از ریشه گیاهی که بیش از دو یا سه سال عمر دارد استفاده می‌شود.

سنبل الطیب پس از خشک شدن به رنگ قهوه‌ای درمی‌آید. طعم آن تلخ ولی خوشبو و معطر است. عطر آن پس از خشک شدن بیشتر می‌شود. ریشه سنبل‌الطیب حاوی ۱ درصد اسانس است. این اسانس در ریشه تازه بیشتر است و به‌تدریج که ریشه خشک می‌شود مقدار اسانس آن کاهش یافته ولی بوی آن قوی‌تر می‌شود. اسانس تازه به رنگ سبز مایل به زرد است ولی در اثر ماندن غلیظ می‌شود. آثار دارویی ریشه تازه آن سه برابر خشک‌شده آن است. سنبل‌الطیب باید در حرارت کم خشک شود و در حرارت بالا تمام اثر دارویی آن از بین می‌رود. در سال ابتدایی کاشت سنبل‌ الطیب برگ‌ها تشکیل می‌شود و بعد از گذراندن زمستان در سال دوم ساقه‌ها رشد کرده و ارتفاع آن معمولاً ۵۰ تا ۱۵۰ سانتی‌متر است. در سال دوم در ادامه ساقه‌ها گل‌ها به‌صورت مجتمع به رنگ سفید یا صورتی تشکیل می‌شود که جذب‌کننده قوی حشرات بوده و از بوی مطبوعی برخوردار است. سنبل‌الطیب (علف گربه) را می‌توان هم از نهال و هم از بذر آن کاشت. البته بهترین راه برای اطمینان از داشتن گیاهان سالم در باغ، کشت سنبل‌الطیب (علف گربه) از بذر است.

کاشت

بذرهای گیاه سنبل‌الطیب را ابتدا در خانه نشا کنید. سعی کنید بذرهایی تهیه کنید که کمتر از یک سال سن دارند. برخلاف دیگر گیاهان دانه سنبل‌الطیب را نمی‌توان مدت زیادی ذخیره کرد؛ بنابراین بذرها را از یک جای مطمئن تهیه کنید. بذرهای سنبل‌الطیب را در یک خاک غنی بکارید. چهار تا هشت هفته قبل از این‌که قصد دارید آن‌ها را در باغ بکارید، بذرها را در خانه نشا کنید. به‌آرامی آب گرم روی خاک بپاشید و سینی نشا را در یک جای آفتابی قرار دهید. چراغ‌های فلورسنت یا چراغ‌های مخصوص رشد گیاهان، می‌توانند به جوانه‌زنی کمک کنند. اگر خانه شما تا حدودی سرد است می‌توانید با استفاده از بسته‌بندی‌های پلاستیکی یک محیط گلخانه‌ای برای سینی بذر گیاه فراهم کنید.

نهال سنبل‌الطیب را تا زمان تشکیل دومین مجموعه برگ حقیقی، در خانه نگه دارید. قبل از انتقال نهال به زمین، خاک را با کمپوست و کود گیاهی مخلوط کنید. گیاه سنبل‌الطیب به‌طورکلی نیاز زیادی به کود ندارد ولی اگر خاک فقیر و ضعیف باشد، قبل از کاشت باید حتماً به خاک کود و کمپوست اضافه کرد. PH مناسب برای رشد سنبل‌الطیب ۵/۵ تا ۷ است. جایی را برای کاشت نهال‌های سنبل‌الطیب انتخاب کنید که در روز حداقل ۶ ساعت نور مستقیم خورشید دریافت کند. گیاه سنبل‌الطیب در سایه جزئی بعدازظهر مشکلی ندارد. فاصله بین نهال‌های سنبل‌الطیب را از هر طرف ۹۰ سانتی‌متر در نظر بگیرید. سنبل‌الطیب گیاه بزرگی است، به‌طوری‌که نیاز به فضای زیادی برای رشد دارد. اگر گیاهان سنبل‌الطیبی که می‌خواهید بکارید تا ارتفاع ۱/۲ متر بلند می‌شود، می‌توانید آن‌ها را نزدیک‌تر به هم بکارید.

گیاه سنبل‌الطیب را در جایی بکارید که بتواند به‌راحتی بلند شود. برگ‌ها و ریشه‌های گیاه سنبل‌الطیب، بوی ترشیده مانند دارند و بوی گل‌های آن تقریباً شبیه بوی وانیل است. اگر می‌خواهید گیاه سنبل‌الطیب را در بالکن خانه خود نگه دارید، باید قبل از این کار این مسئله را بدانید که ممکن است بوی برگ‌های آن برای شما کمی ناخوشایند باشد. برای جلوگیری از خورده شدن نهال‌های کوچک سنبل‌الطیب توسط پرندگان، می‌توانید برای آن‌ها یک قفس سیمی درست کنید. گیاه سنبل‌الطیب برای رشد به مقدار زیادی آب نیاز دارد. خاکی که گیاه سنبل‌الطیب در آن کاشته می‌شود باید زهکشی خوبی داشته باشد. درصورتی‌که در منطقه شما باران نمی‌بارد، هر جند روز یک بار خاک را با آب خیس کنید و مقدار زیادی آب به گیاه بدهید.

برداشت

برای جلوگیری از گسترش بیش‌ازحد گیاه سنبل‌الطیب و جلوگیری از به دانه رفتن گیاه، گل‌های آن را بچینید. از گل‌های گیاه سنبل‌الطیب می‌توانید به‌عنوان دسته‌گل استفاده کنید. همچنین چیدن گل‌ها باعث می‌شود که ریشه‌ها قوی بمانند و این کار برای زمانی که گیاهان به خواب می‌روند مفید است. برای چیدن گل‌ها از یک چاقو یا قیچی تیز استفاده کنید. گل‌ها را با مقداری از ساقه بچینید. گیاه سنبل‌الطیب در اوایل بهار گل می‌دهد، شما می‌توانید از هر گیاه، دو یا سه گل برداشت کنید (بستگی به سن گیاه دارد). برای برداشت ریشه‌ها و برگ‌های دارویی گیاه سنبل‌الطیب، یک سال کامل صبر کنید. ریشه‌های بالغ سنبل‌الطیب را در پاییز برداشت کرده و خشک کنید. چند روز قبل از برداشت ریشه‌های سنبل‌الطیب، به گیاه آب ندهید. در این صورت ترکیبات طبیعی گیاه قوی‌تر می‌شوند.

گیاهان سنبل‌الطیب مسن‌تر را توسط بیل از خاک بیرون آورید و اجازه دهید تا گیاهان جوان‌تر برای سال آینده رشد کنند. بیل را به‌صورت عمیق در خاک فرو کنید تا بتوانید تمام ریشه را بیرون آورید. ریشه‌ها را قبل از این‌که به خانه بیاورید با آب باغ بشویید. ریشه را به بخش‌های ۱/۶ تا ۲/۵ سانتی‌متری تقسیم کنید و آن‌ها را در یک کاسه بخیسانید و سپس با آب کامل بشویید. ریشه‌ها را در یک جای خشک و خنک به مدت دو یا سه ماه قرار دهید تا خشک شوند. ریشه‌ها بوی تندی دارند، بنابراین آن‌ها را برای خشک کردن در جایی مثل میز آشپزخانه قرار ندهید. جوشانده ریشه سنبل‌الطیب برای کمک به خواب، مفید است. برگ‌های سنبل‌الطیب را برای استفاده در چای جدا کنید. از برگ‌های تمیز و تازه سنبل الطیب به‌عنوان یک چای آرام‌بخش استفاده کنید و یا آن‌ها را خشک کرده و با چای خشک مخلوط کنید.

ریشه سنبل‌ الطیب از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است خواص سنبل الطیب مهم آن به شرح زیر است:

ضد تشنج

رفع ناراحتی‌های عصبی و هیستریک

ضد اسپاسم و آرام‌بخش

تب بر

درمان بی‌خوابی

ضد کرم معده و روده

ضد هیجان

برطرف‌کننده میگرن

برطرف کردن دلهره، تشویش و نگرانی

درمان بیماری مالیخولیا

برطرف کردن درد سیاتیک

درمان درد سینه

از بین برنده استفراغ

مؤثر در معالجه مرض قند

التیام زخم‌ها با گرد سنبل‌الطیب

آردینی اوخو

گل بنفشه با نام انگلیسی Pansy و نام علمی Viola. sp از خانواده بنفشگان (Violaceae)، گیاهی است علفی و چندساله که البته به‌صورت یک‌ساله و یا دوساله کشت می‌شود. برگ گل بنفشه قلبی شکل است که بر روی سطح زمین قرار گرفته‌اند. گل‌های بنفشه به رنگ‌های متنوع مانند زرشکی، ارغوانی، بنفش، آبی و به‌ندرت به رنگ سفید و سیاه است. این گل‌ها معطر بوده و یکی از گل‌های زینتی زیبایی هستند که گلدهی آن در اوایل بهار انجام می‌شود.

کاشت

زمان مناسب کاشت بنفشه اوایل شهریور تا اواسط پاییز است. مقداری خاک را درون گلدان و یا سبد ریخته یا در قسمتی از باغچه بذر بنفشه ها را روی خاک بپاشید و حدود نیم سانتی‌متر روی آن خاک یا کود دامی پوسیده بریزید و سپس خوب آبیاری کنید. حدود ۵ الی ۱۰ روز بعد بذرها سبز می‌شوند و زمانی که مقداری بزرگ شدن (حدود یک‌ماهه الی دوماهه) رسیدند آنها را از خزانه درآورده و در محلی که می‌خواهید به فاصله ۱۵ الی ۲۰ سانتی‌متر نشا کنید بهترین روش همین است. برخی‌ها بذر گل بنفشه را روی محلی که موردنظرشان هست می‌پاشند تا همان‌جا سبز بشود اما این روش درست نیست دلیلش این است که زمان بذرپاشی بذرها نامنظم روی زمین میافتند و وقتی سبز می‌شوند. خیلی از آنها ممکن است کنار هم سبز بشوند اما زمانی که بذرها رو درون خزانه بکارید بعد می‌توانید به‌صورت منظم بوته‌های این گل را به هر طریقی و به هر فاصله‌ای که می‌خواهید بکارید.

به این نکته هم حتماً توجه شود که هیچ‌وقت اقدام به نگهداری گل و گیاهان بیرونی در منزل نکنید چون درون منزل نور و تهویه هوای کافی برای رشد گیاهان و درختان بیرونی وجود ندارد حتی کاشت بذر هم ممکن است با مشکل مواجه شود در کل اگر مکانی برای کاشت بذر ندارید و مجبور هستید که در منزل این کار را بکنید. بهتر است گلدان خزانه را روی پنجره جنوبی بگذارید تا نور کافی به آن برسد و حتماً پس از سبز شدن بذر گیاهانی که بیرونی هستند آنها را به بیرون از خانه انتقال بدهید اگر به بیرون انتقال ندهید ساقه‌ها دراز شده و کم‌کم از بین می‌رود.

تکثیر این گیاه به ۴ روش شامل کشت با بذر، قلمه زدن، تقسیم با ریشه و تقسیم ساقه انجام می‌شود که بستگی به نوع گونه، از یکی از آن‌ها استفاده می‌شود. مهم‌ترین روش تکثیر که اکثر گونه‌ها از این روش ازدیاد می‌یابند، کشت بذر است. در این روش عمل نشاکاری صورت می‌گیرد که در مرداد در شاسی می‌کارند و نشاها را در پاییز با زمین اصلی انتقال می‌دهند و در زمستان در زیر برف باقی می‌مانند. انتقال نشا هر چه زودتر انجام شود، گل‌ها درشت‌تر خواهد شد.

این گیاه به آبیاری کافی و منظم نیاز دارد. اگر خاک خشک شود، باعث می‌شود گلدهی کاهش یابد و اگر غرقابی اتفاق بیافتد، ریشه دچار خفگی شده و می‌پوسد و گیاه از بین می‌رود. خاکی که دارای خاک‌برگ باشد و غنی از کود حیوانی باشد، رشد مطلوبی را برای گیاه ایجاد می‌کند البته نکته مهم این است که حتماً زهکش خاک مناسب باشد. بنفشه گیاهی است آفتاب دوست. البته می‌تواند کمی سایه را تحمل کند ولی باید توجه داشت که اگر محیط رشد گیاه، نتواند نور موردنیاز گیاه را فراهم کند، گل‌های تولید شده کوچک خواهند شد. این گیاه هوای خنک را دوست دارد. وقتی به اواخر بهار می‌رسیم و هوا رو به گرمی می‌رود، گلدهی کم می‌شود. در زمستان می‌توان سرما و یخبندان را تحمل کند و زیر برف زنده می‌ماند.

در زمان کاشت بذر باید توجه داشت که چون گیاه به آفتاب‌سوختگی حساس است، پس باید سایه را در خزانه ایجاد کرد. گونه بنفشه سه رنگ، به مرگ گیاهچه حساس است. پس باید توجه داشت که محیط کشت آلوده نباشد و کود دامی که به محیط اضافه می‌شود دچار آلودگی نباشد. ویروس موزاییک خیار یکی از ویروس‌های گیاهی است که از این گیاه استخراج گردیده و بر روی آن اثبات شده است.

خواص گل بنفشه

استفاده از گیاه بنفشه برای بهبود و درمان سردردهای ناشی از گرمی بسیار مفید است. یکی از مشکلات شایع که امروزه گریبان گیر بیشتر افراد جامعه شده است، سردرد است که بخش عمده‌ای از این سردردها، به دلیل گرمی زیاد مغز یا خشک شدن نسبی مغز به خاطر سبک زندگی امروزی (استرس‌های زیاد فردی، دیر خوابیدن، کم بودن خواب شب، مصرف زیاد گرمی‌ها و مواد غذایی تند و طعم‌دهنده) است و مصرف شربت بنفشه به درمان آن کمک شایانی می‌کند.

از مهم‌ترین فواید گل بنفشه استفاده از آن برای درمان سرفه‌های ناشی از گرمی و خشکی است. طبع خنک این گیاه باعث شده استفاده از شربت و دمنوش بنفشه تهیه شده از آن، باعث انعطاف‌پذیر و نرم شدن ریه و مجاری هوایی شود.

مصرف شربت گل بنفشه برای افرادی که اسهال‌های خونی ناشی از گرمی و صفرا دارند، مفید است. به‌طورکلی گیاه بنفشه به دلیل داشتن طبع خنک، ضد صفرا عمل می‌کند. بنابراین علت و ریشه این نوع اسهال را برطرف کرده و باعث بهبود تحریک روده، اسهال و خون‌ریزی می‌شود.

گل بنفشه در درمان بیماری‌های گوارشی و پاک‌سازی ریه و پوست استفاده می‌شود و برای درمان بیماری سینوزیت بسیار مفید است. همچنین ریختن چند قطره از آب دم کرده این گیاه، در بینی برای باز کردن تنفس، رفع خشونت سینه و زکام بسیار مفید است. آب دم کرده گل بنفشه برای درمان برفک دهان مفید بوده، به این منظور مقداری از آن را در دهان نگه دارید و یا با آب تازه آن دهان‌شویه کنید، برفک دهان را برطرف می‌سازد، ورم لثه را می‌نشاند و اگر در گلو قرقره کنید آنژین را درمان می‌کند.

روغن گل بنفشه نیز فواید بسیار دارد ازجمله جلوگیری از ریزش مو، سفید کردن پوست صورت، برطرف کردن کک‌ومک صورت، نرم کردن مو و برای سینوزیت، میگرن و سردرد بهترین درمان است. کاهش و رفع تب از دیگر خواص بنفشه است. به این منظور مقداری گل بنفشه را داخل آب‌خنک همراه با گلاب بریزید و بعد از نیم ساعت صاف کرده و به شخص تب‌دار داده شود.

آردینی اوخو

فلفل گیاهی است یک‌ساله که درجه حرارت پایین باعث کم شدن دوره رشدش می‌شود. در بعضی از مناطق که آب‌وهوا مساعد باشد، ممکن است ساقه خشبی شود و بیش از یک سال عمر کند و به‌صورت گیاه دوساله درآید. وقتی‌که ساقه اصلی آن ۱۰ تا ۱۲ برگ تولید میوه می‌کند. سپس شاخه‌های جانبی آن به وجود می‌آیند که در انتهای آن‌ها گل‌ها ظاهر می‌شوند. در بعضی از ارقام آن بوته عرضی رشد کرده، روی زمین پهن می‌شود. برگ‌ها به‌صورت ساده، منفرد، بیضی شکل و متناوب روی ساقه قرار دارند. اگر بر اثر جابه‌جا شدن بوته انتهای ریشه قطع نشود، ممکن است تا عمق ۵۰ تا ۶۰ سانتی‌متری در داخل خاک رشد کند. هر گل فلفل دارای گلبرگ پیوسته است که به رنگ سفید یا ارغوانی دیده می‌شود. گاهی رنگ پرچم‌ها به‌صورت آبی دیده می‌شود و حشرات در گرده‌افشانی آن نقش مهمی ایفا می‌‌کنند. میوه آن به‌صورت سته است که دارای تعداد زیادی بذر است و داخل آن از چند حفره یا قسمت تشکیل شده است که ممکن است بین ۲ تا ۴ و گاهی تا ۵ قسمت متغیر باشد. گاهی روی یک بوته تمام انواع میوه با حفره‌های مختلف دیده می‌شود.

شکل میوه بسیار متغیر است. آن‌ها به‌صورت کشیده، نوک‌تیز، گرد و کروی، مخروطی و یا استوانه‌ای مشاهده می‌گردند. رنگ میوه نارس سبز است ولی وقتی‌که رسید به رنگ‌های زرد، قرمز و یا قهوه‌ای ظاهر می‌شود. فلفل از جمله سبزی‌های بسیار خوش‌طعم است که تقریباً در همه غذاها و خوراک‌ها از آن استفاده می‌کنیم. فلفل در انواع مختلف شیرین، تند، چیلی، سفید، زرد، نارنجی، قرمز، سبز، بنفش و حتی قهوه‌ای موجود است. فلفل‌ها اندازه‌های بزرگ یا کوچک دارند. کشیده و قلمی یا چاق و گرد هستند. انواع دلمه‌ای و ساده دارند. به‌طورکلی، خانواده فلفل‌ها بسیار وسیع و گسترده است و همه آن‌ها طرفداران بی‌شماری در سراسر دنیا دارند؛ اما به‌طورکلی فلفل را به دو دسته فلفل تند یا فلفل شیرین تقسیم‌بندی می‌کنند. بهترین نمونه فلفل شیرین، فلفل دلمه است. البته فلفل‌های دیگری نیز هستند که شیرین هستند؛ اما فلفل دلمه‌ای همیشه و در هر شرایطی شیرین است. دلیل تند بودن فلفل‌های چیلی نیز کپسای سین (نوعی الکالوئید) است که در آن‌ها وجود دارد. میزان تندی فلفل‌ها نیز با هم فرق دارد. به‌طور مثال، فلفل‌های قرمز بسیار تندتر از فلفل سبز تند هستند.

فلفل دلمه سبز آشناترین رنگ در میان فلفل‌های دلمه‌ای است. طعم بسیار شیرین و بافتی بسیار ترد از ویژگی‌های این فلفل است. فلفل دلمه سبز گوشتی ضخیم دارد و معمولاً چهار لوب است. ارتفاع بوته‌های آن حدوداً ۵۰ تا ۶۰ سانتی‌متر و به‌راحتی قابل کاشت و نگه‌داری در گلدان است. فلفل دلمه‌ای سبز بوته‌هایی پربار و نسبت به بیماری مقاومت بالایی دارد. فلفل‌ها در ابتدا به رنگ سبز بوده و بعد از ماندن بر روی بوته به رنگ قرمز در می‌آیند.

احتیاجات آب‌وهوایی

فلفل مانند گوجه فرنگی و بادمجان یک سبزی فصل گرم است. فوق‌العاده به سرما حساس است. کلیه احتیاجات آب‌وهوایی، کودی، اعمال زراعی آن شبیه گوجه فرنگی و بادمجان است. ذکر این نکته لازم است که شاید فلفل خشکی را بهتر تحمل کند. مقادیر نامناسب آب و حرارت دو عامل مهم در افتادن گل و میوه آن است. حرارت زیاد و رطوبت کم باعث ریزش گل و میوه می‌گردد. در طول دوره رشد، دما نباید از ۳۵ درجه سانتی‌گراد بیشتر شود و یا از ۱۸ درجه سانتی‌گراد پایین‌تر رود. مناسب‌ترین دما برای رشد فلفل بین ۲۱ تا ۲۹ درجه سانتی‌گراد است. شایان‌ذکر است که دما در شب در تشکیل میوه تأثیر بسزایی دارد. چنانچه دما در شب پایین‌تر از ۵/۱۶ درجه سانتی‌گراد و یا بالاتر از ۲۴ سانتی‌گراد برسد، میوه تشکیل نمی‌شود.

خاک مناسب

خاک‌های لوم شنی که رطوبت را تا اندازه‌ای در خود نگه می‌دارد، برای فلفل مناسب است. فلفل نسبت به کودهای آلی و شیمیایی عکس‌العمل مثبت نشان می‌دهد. pH بین ۵/۶ تا ۵/۷ برای رشد آن مناسب است؛ ولی در pH کمتر از ۵/۶ تا ۵/۵ نیز می‌تواند به‌خوبی رشد کند و محصول بدهد. فلفل pH کمی اسیدی را بهتر از گوجه فرنگی و بادمجان تحمل می‌کند. البته خاک‌های کمی اسیدی را می‌توان با آهک اصلاح نمود.

کاشت

فلفل را می‌توان مانند گوجه فرنگی و بادمجان مستقیماً کاشت و یا خزانه‌گیری کرد. حدود ۵۰۰ تا ۹۰۰ گرم بذر فلفل برای تهیه نشا برای یک هکتار زمین کافی است. بوته‌ها ممکن است ۷ تا ۱۰ هفته در خزانه باقی بمانند. فلفل را در جوی و پشته نشا می‌کنند. عرض پشته‌ها که همان فاصله دو خط کشت است، حدود ۵۰ تا ۷۰ سانتی‌متر و فاصله دو بوته روی خط کشت بین ۳۰ تا ۶۰ سانتی‌متر متغیر است.

برای کاشت فلفل در گلدان نیز می‌توانید از ترکیب خاک‌برگ و کود حیوانی و خاک باغچه استفاده کنید. البته اگر می‌خواهید گلدان را در منزل نگه‌دارید بهتر است برای دوری از آفات و بیماری‌های خاک باغچه و کود حیوانی از خاک‌های آماده همانند کمپوست استفاده کنید. داخل گلدان گودال‌های کوچک ایجاد کنید. اکنون نشاء را از جای خود به همراه خاک اطراف ریشه بردارید و در حفره‌ای که در گلدان ایجاد کرده‌اید بکارید. بهتر است مقداری از ساقه نیز درون خاک برود. حال با دست خاک اطراف نشاء را فشار دهید. گلدان را خوب آبیاری کنید و در محیطی پرنور و گرم (دمای ۲۱ تا ۳۰ درجه) قرار دهید و منتظر رشد آن باشید. اگر می‌خواهید گلدان را در منزل نگه‌داری کنید حتماً باید محیطی پرنور را برایش در نظر بگیرید، پشت پنجره جنوبی با حداقل ۸ ساعت نور در روز ایده آل است. اگر این شرایط را نمی‌توانید فراهم کنید باید از نورهای کمکی (فلورسنت) استفاده کنید. برای این کار باید چراغ فلورسنت را در فاصله ۸ تا ۱۰ سانتی‌متری گیاه قرار دهید. (معمولاً برای فلفل می‌توانید در روز حدود ۱۵ ساعت از این نور بهره ببرید). آبیاری باید هر چند روز یک‌بار هنگامی‌که سطح خاک خشک شد انجام شود. آبیاری بیش‌ازحد باعث ریختن گل‌ها و آسیب دیدن گیاه می‌شود. گل‌های فلفل به‌طور طبیعی در محیط بیرون از خانه گرده‌افشانی می‌شوند و به محصول تبدیل می‌شوند. ولی اگر گلدان‌ها را داخل منزل و پشت پنجره یا حتی داخل بالکن نگه‌داری نموده‌اید باید برای گرده‌افشانی دست‌به‌کار شوید. برای گرده‌افشانی از یک قلم‌مو یا یک عدد گوش پاک‌کن می‌توانید کمک بگیرید. گوش پاک‌کن را به‌آرامی به گرده بساک گل نر مالش دهید و آن را به کلاله گل ماده منتقل کنید. بعد از گرده‌افشانی گل‌ها به‌مرور تبدیل به فلفل می‌شوند. اجازه دهید تا فلفل به حداکثر اندازه خود برسد و سپس با قیچی یا چاقو به‌آرامی آن را از بوته جدا کنید. فلفل سبز شیرین در ابتدا سبز بوده و اگر خیلی روی بوته بماند اکثر اوقات طعم شیرینی دارد ولی ممکن است بستگی به شرایط کاشت اعم از آبیاری و خشکی و رطوبت هوا طعم آن به‌تندی برود.

اهمیت غذایی و دارویی

خواص فلفل خیلی زیاد است. فلفل دارای انواع ویتامین‌های A، B۱، B۲، نیاسین و C است. بخصوص فلفل از نظر ویتامین‌های A از اهمیت خاصی برخوردار است. همچنین فلفل دارای املاح کانی فراوان است. عناصری هم چون کلسیم، فسفر، آهن، سدیم و به‌خصوص پتاسیم در فلفل به حدود وفور وجود دارد. همچنین فلفل دارای پروتئین، چربی، کربوهیدرات و ترکیبات فیبری است. بیش از ۹۰ درصد وزن فلفل را آب تشکیل می‌دهد. تندی فلفل مربوط به ترکیبات فنولیک به نام کاپسا ایسین می‌باشد که مقدار آن در ارقام مختلف فلفل متفاوت است و قرمزی رنگ فلفل در هنگام رسیدن میوه مربوط به ترکیبات مختلف شیمیایی به نام کاپ سانتین، کاپ سانوهین، کاپ سوربین، زی زانتین، کریپتوزانتین و لوتئین است که برای خوش‌رنگ و خوش‌طعم کردن غذا به آن اضافه می‌کنند. از فلفل به‌عنوان دارو استفاده می‌شود و آن در درمان روماتیسم، سوءهاضمه، ناراحتی‌های اعصاب و لمباگو تجویز می‌گردد. چگونگی برداشت فلفل به نوع فلفل و طرز مصرف آن بستگی دارد. ارقام فلفل شیرین را وقتی برداشت می‌کنند که میوه‌های آن‌ها هنوز سبز هستند؛ ولی باید به رشد کاملشان رسیده باشند. این نوع فلفل را به‌عنوان سبزی مصرف می‌‌نمایند. برای تهیه ادویه باید میوه کاملاً رسیده و قرمز باشد.

آفات و بیماری‌ها

از آفات فلفل می‌توان از شته‌ها، تریپس، کرم شب‌پره زمستانه، کک‌های گیاهی و انواع مختلف نماتدها همچون Root-knot-nematode نام برد. از بیماری‌های مهم فلفل آنتراکنوز، پژمردگی باکتریایی، لکه برگی، پوسیدگی میوه، سفیدک حقیقی، بیماری بوته میری فیتوفترایی فلفل و بیماری‌های ویروسی قابل ذکر است.

فلفل دارای ویتامین‌های A، B، B6، C، پروتئین، کالیم، کلسیم، منیزیم، چربی، روغن، فیبر، بتاکاروتن، هیدروکربن، شکر، بیوفلاونیدن، کپساسین و آنتی اکسیدان است که باعث جلوگیری از سرطان دستگاه گوارشی و پائین آوردن کلسترول خون و افزایش جریان خون می‌گردد. فلفل باعث ترشح آنتی باکتری‌ها و جلوگیری از عفونت روده‌ها می‌گردد و در تسکین و آرامش اعصاب قبل از خواب نقش بسزایی دارد. همچنین به دستگاه گوارشی در هضم غذا کمک می‌کند.

برای خرید بذر فلفل به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

آردینی اوخو

کود NPK از جمله کودهای مفید و مؤثری است که نقش اساسی را در رشد رویشی گیاه ایفا می‌کند، این کود برای تمامی محصولات کشاورزی و زراعی مناسب است؛ دارای انواع گوناگونی است که شما بسته به نوع گیاه می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید. این کود مخفف سه کلمه N نیتروژن، P فسفر و K پتاسیم می‌باشد. گیاهان مختلف برای رشد و نمو نیاز به کود دارند تا بتوانند رشد کنند، کود ان پی کا بدون بو و افزودنی‌های شیمیایی است، باعث افزایش باردهی، گلدهی و کیفیت محصولات کشاورزی می‌شود و از زرد شدن برگ‌ها و آفات جلوگیری می‌کند.

تعریف کود NPK

هر گیاهی برای رشد بهتر و جلوگیری از آفات و زرد شدن برگ‌ها نیاز به کود دارد؛ کود NPK در واقعی نوعی کود پودری پرکاربرد می‌باشد که در آب حل می‌شود. این کود از سه عنصر اساسی N نیتروژن، P فسفر و K پتاسیم تشکیل شده است که این سه عنصر نقش عمده‌ای را در رشد رویشی گیاه و همچنین بذر ایفا می‌کند. علاوه بر این کود NPK دارای عناصر دیگری همچون روی، مس، منگنز، کلات و … نیز می‌باشد.

عملکرد سه عنصر حیاتی گیاه در کود NPK:

کود NPK دارای ارقام مختلفی است که اعداد موجود در کنار هر یک از کلمات نشان‌دهنده میزان نیتروژن، فسفر و پتاسیم موجود در کود است، به‌طور مثال کود ۱۰ ۴۰ ۱۰ NPK به ترتیب دارای ۱۰ درصد نیتروژن، ۴۰ درصد فسفر و ۱۰ درصد پتاسیم است، به همین صورت اعداد موجود در دیگر کودها نیز نشان‌دهنده سه عنصر اساسی گیاه است. از این کود برای محصولات باغی همچون انواع درخت، صیفی‌جات، سبزی‌ها، محصولات زراعی و … استفاده می‌شود.

نیتروژن N

وجود نیتروژن در کود باعث بهبود عملکرد شاخ و برگ گیاه می‌شود و به رشد گیاه کمک شایانی می‌کند.

عملکرد بذر را افزایش می‌دهد و باعث می‌شود بذر زودتر جوانه بزند.

باعث افزایش کیفیت محصولات باغی می‌شود.

به عمل فتوسنتز گیاه کمک می‌کند.

یکی از علائم کمبود نیتروژن در گیاه تغییر رنگ برگ‌های گیاه می‌باشد که در صورت مشاهده بهتر است از کود NPK با نیتروژن زیاد استفاده کنید.

فسفر P

وجود فسفر در کود سبب ریشه‌زایی بهتر گیاه می‌شود.

به افزایش گلدهی و شکوفه دهی گیاه کمک شایانی می‌کند.

گیاه را برای مقابله با تنش‌های محیطی آماده می‌کند، استرس و تنش‌های محیطی را کاهش و از بین می‌برد.

از علائم کمبود فسفر در گیاه این است که برگ‌های گیاه کوچک و درعین‌حال جوانه‌های انتهایی گیاه نیز کوچک می‌شوند.

پتاسیم K

وجود پتاسیم در کود سبب بهبود کیفیت محصول و گل می‌شود.

پروتئین موردنیاز گیاه را تأمین می‌کند.

به بزرگ شدن میوه‌ها کمک می‌کند.

گیاه را در برابر بیماری‌ها مقاوم می‌کند، آفات و بیماری گیاه را تا حدود زیادی کاهش می‌دهد.

از جمله علائم کمبود پتاسیم در گیاه می‌توان به تغییر رنگ برگ‌ها و زرد شدن آن‌ها اشاره کرد.

ویژگی‌های کود NPK

کود NPK دارای گونه‌های مختلفی است که شما بسته به نوع گیاه می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید، به‌طور مثال برای گیاهی که نیاز به نیتروژن زیاد دارد می‌بایست از کودهایی با نیتروژن زیاد استفاده کنید و عملکرد گیاه را طی دوران رشد بهبود می‌بخشد و باعث می‌شود گیاه رشد بهتری را تجربه کند.

کود NPK باعث افزایش میوه در گیاه می‌شود و شما می‌توانید محصولات بهتر و باکیفیت‌تری را تولید کنید و استفاده آسانی دارد به این صورت که در آب به‌راحتی حل می‌شود.

کود NPK باید در جای خشک و خنگ نگهداری شود و مواد موردنیاز را برای رشد گیاه در اختیار ریشه قرار می‌دهد و رشد گیاه را تسهیل و باعث افزایش طول عمر گیاه می‌شود.

کود NPK برای گیاهان مختلف مناسب می‌باشد و باعث افزایش کیفیت محصولات کشاورزی، باردهی و گلدهی گیاه می‌شود و گیاه را در برابر آفات و بیماری‌ها ایمن می‌کند.

این کود بدون بو و مواد شیمیایی است و پاکیزه و بهداشتی است و در تهیه آن از مواد ارگانیک استفاده شده است و این کود می‌تواند جایگزین مناسبی برای انواع کودها شیمایی باشد.

انواع کود NPK

کود NPK 0 30 20

کود NPK از سه عنصر حیاتی نیتروژن ۰ درصد، فسفر ۳۰ درصد و ۲۰ درصد پتاسیم تشکیل شده است که مقادیر زیادی اسید آمینه و جلبک دریایی به همراه سایر مواد در آن وجود دارد، دارای فسفر زیادی است. وجود فسفر باعث تسریع در ریشه‌زایی گیاه و بهبود عملکرد گیاه می‌شود. مواد آلی را برای رشد در اختیار گیاه قرار می‌دهد، به‌صورت پودری عرضه می‌شود که به‌راحتی در آب حل می‌شود.

کود NPK 10 10 40

کود ان پی کا مخفف سه کلمه نیتروژن، فسفر و پتاسیم است که این محصول به ترتیب دارای ۱۰ درصد نیتروژن، ۱۰ درصد فسفر و ۴۰ درصد پتاسیم می‌باشد. دارای پتاسیم زیادی است در کنار سه عنصر حیاتی عناصر دیگری نیز در این کود به‌ کار رفته است که باعث بهبود رشد گیاه می‌شود. این کود به‌صورت محلول‌پاشی، آبیاری و استفاده در خاک قابل‌استفاده است. از این کود بیشتر در زمانی استفاده می‌شود که میوه گیاه در حال شکل گرفتن می‌باشد، باعث می‌شود محصول باکیفیت‌تری را برداشت کنید. برای تمامی محصولات کشاورزی مناسب می‌باشد بدون بو است.

کود NPK 10 45 10

کود NPK 10 45 10 دارای فسفر زیادی است. طوری که دارای ۱۰ درصد نیتروژن، ۴۵ درصد فسفر و ۱۰ درصد پتاسیم است علاوه بر این دارای عناصر کم مصرفی همچون روی، مس، منگنز و … نیز می‌باشد. این محصول برای رشد ریز مغزی گیاه مفید می‌باشد. به‌صورت آبیاری و محلول‌پاشی قابل استفاده است. یکی از پرمصرف‌ترین و محبوب‌ترین کودها می‌باشد. باعث افزایش رشد و تغذیه گیاه می‌شود و از زرد شدن برگ درختان جلوگیری می‌کند. این کود را باید در جای خشک و خنک و به دور از نور مستقیم خورشید نگه‌داری کنید.

کود NPK 10 52 10

کود NPK 10 52 10 دارای ۱۰ درصد نیتروژن، ۵۲ درصد فسفر و ۱۰ درصد پتاسیم است. دارای فسفر زیادی می‌باشد که باعث بهبود رشد گیاه می‌شود. به‌صورت پودری در بسته‌های آلومینیومی عرضه می‌شود. این کود برای رشد ساقه گیاه بسیار مناسب است و یکی از کودهای محبوب و پرمصرف جهان به شمار می‌رود. برای کلیه محصولات کشاورزی قابل‌استفاده و مصرف است. باعث جوانه‌زنی بهتر گیاه می‌شود و از زرد شدن برگ‌ها جلوگیری می‌کند.

کود NPK 12 12 36

کود NPK 12 12 36 دارای ۱۲ درصد نیتروژن، ۱۲ درصد فسفر و ۳۶ درصد پتاسیم می‌باشد، در کنار این عوامل این کود دارای عناصری همچون مس، روی، منگنز و … نیز می‌باشد که مواد آلی را برای رشد بهتر گیاه فراهم می‌کند. برای افزایش گلدهی مناسب می‌باشد. تأثیر مثبتی را در عملکرد رشد گیاه ایفا می‌کند. پسماند موجود در این کود بسیار ناچیز می‌باشد و باعث از بین رفتن خاک نمی‌شود. توجه داشته باشید که این کود را باید در جای خشک و خنک و به دور از نور مستقیم خورشید نگه‌داری کنید و برای گیاهان مختلف قابل‌استفاده است.

کود NPK 15 15 30

کود NPK 15 15 30 عناصر ضروری را برای رشد گیاه تأمین می‌کند، طوری که دارای ۱۵ درصد نیتروژن، ۱۵ درصد فسفر و ۳۰ درصد پتاسیم است. پتاسیم موجود در این کود بالاست طوری که باعث افزایش باردهی گیاه می‌شود. در این کود عناصری همچون کلات نیز وجود دارد که باعث ماندگاری بیشتر در خاک و در نتیجه جذب توسط ریشه می‌شود و شما می‌توانید محصول باکیفیتی را برداشت کنید. به سوخت ساز گیاه کمک شایانی می‌کند. هر گیاهی برای رشد و نمو نیاز به مراقبت و کود دارد تا بتواند رشد کند. استفاده از این کود سبب افزایش طعم، رنگ و کیفیت محصول می‌شود و از ترک خوردگی پوست میوه جلوگیری می‌کند.

کود NPK 15 50 5

کود NPK 15 50 5 دارای ۱۵ درصد نیتروژن، ۵۰ درصد فسفر و ۵ درصد پتاسیم می‌باشد. دارای فسفر زیادی است که برای رشد انواع سبزی‌ها مناسب است. سبزی‌ها مختلف برای رشد نیاز به کود دارند بنابراین این محصول می‌تواند انتخابی مناسب برای طیف وسیعی از سبزی‌ها برای رشد باشد. به سوخت ساز گیاه کمک می‌کند و باعث تقویت ریشه گیاه می‌شود. بهتر است در جای خشک و خنک نگهداری شود. به‌صورت محلول‌پاشی و آبیاری قابل استفاده است به‌راحتی در آب حل می‌شود و قدرت جذب بالایی دارد.

کود NPK 18 18 18

کود ان پی کا ۱۸ ۱۸ ۱۸ دارای ۱۸ درصد نیتروژن، ۱۸ درصد فسفر و ۱۸ درصد پتاسیم در کنار سایر عناصر همچون روی، مس، منگنز و … دارد. برای رشد انواع گیاهان زینتی من‌جمله انواع کاکتوس مناسب است. باعث تحریک رشد گیاه می‌شود. برای درختان مختلف نیز مناسب می‌باشد. این کود عناصر ضروری را به‌صورت مساوی در اختیار گیاه قرار می‌دهد. باعث بهبود عملکرد رشد گیاه می‌شود. به‌صورت پودری است. بدون بو می‌باشد و از گیاه شما در برابر آفات و پوسیدگی محافظت می‌کند. کاکتوس از جمله گیاهان زینتی است که برای رشد نیاز به مراقبت و کود دارد تا بتواند به‌درستی رشد کند.

کود NPK 20 20 20

کود NPK 20 20 20 همان‌طور که از نامش پیداست دارای ۲۰ درصد نیتروژن به همراه ۲۰ درصد فسفر و ۲۰ درصد پتاسیم است که باعث می‌شود گیاه رشد بهتری را تجربه کند و از زرد شدن برگ‌ها جلوگیری می‌کند. نوعی کود کامل به شمار می‌رود که تمامی احتیاجات موردنیاز گیاه را برطرف می‌کند. از این کود می‌توانید در تمامی مراحل رشد گیاه استفاده کنید. جذب سریع و فوق‌العاده‌ای دارد و باعث تحریک رشد گیاه می‌شود. مواد آلی را برای رشد در اختیار گیاه قرار می‌دهد.

کود NPK 3 11 38

کود NPK 3 11 38 دارای ۳ درصد نیتروژن به همراه ۱۱ درصد فسفر و ۳۸ درصد پتاسیم است. برای رشد انواع گیاهان زینتی به‌خصوص انواع کاکتوس‌ها و ساکولنت ها مناسب است. تأثیر مثبتی در عملکرد رویشی گیاه ایفا می‌کند. برای محصولات کشاورزی مناسب می‌باشد. دارای پتاسیم زیادی است که از زرد شدن برگ‌ها جلوگیری می‌کند و به‌صورت پودری است که به‌راحتی در آب حل می‌شود.

کود NPK 30 10 10

کود NPK 30 10 10 دارای ۳۰ درصد نیتروژن، ۱۰ درصد فسفر و ۱۰ درصد پتاسیم است. در کنار این سه عنصر حیاتی دارای عناصر دیگری همچون روی، مس و …نیز است. برای ریشه‌زایی انواع گیاهان مناسب می‌باشد. به‌صورت پودری است که توسط ریشه جذب می‌شود، قدرت جذب بالایی دارد، مواد آلی را برای رشد در اختیار گیاه قرار می‌دهد.

کود NPK 4 5 40

کود NPK 4 5 40 دارای ۴ درصد نیتروژن، ۵ درصد فسفر و ۴۰ درصد پتاسیم است. برای داشتن میوه بزرگ‌تر می‌توانید از این محصول استفاده کنید؛ علاوه بر این استفاده از این کود سبب می‌شود تا میوه شما علاوه بر بزرگ‌تر شدن، خوش‌طعم و خوش‌بو نیز شود گل‌های شما نیز بزرگ‌تر می‌شود. این کود را زمانی استفاده کنید که شکوفه‌های گیاه در حال ریزش است. به‌صورت پودری است که به‌راحتی در آب حل می‌شود دارای پتاسیم زیادی است که از زرد شدن برگ‌های جلوگیری می‌کند. باعث ماندگاری محصول می‌شود. برای محصولات کشاورزی مختلفی قابل‌استفاده است. از ریزش شکوفه‌ها نیز جلوگیری می‌کند.

مشخصات کامل کود NPK

کود NPK در بسته‌های آلومینیومی و به‌صورت پودری عرضه می‌شود. در تهیه این محصول از سه عنصر حیاتی که گیاه برای رشد به آن نیاز دارد استفاده شده است این سه عنصر به ترتیب نیتروژن، فسفر و پتاسیم است که عناصر لازم و ضروری را در اختیار گیاه قرار می‌دهد تا گیاه بتواند رشد کند. مدت تأثیرگذاری این کود بر گیاه در حدود یک سال است. باید در جای خشک و خنک نگهداری شود. در بسته‌های مختلف ۱ تا ۱۰ کیلوگرمی عرضه می‌شود.

طریقه مصرف NPK

طریقه مصرف این کود به این صورت است که پس از تهیه آن را در آب مخلوط‌ کنید (این کود به‌صورت پودری است که به‌راحتی در آب حل می‌شود) سپس مورداستفاده قرار دهید. برای استفاده هر دو گرم از این کود را در دو لیتر آب حل کنید. به‌صورت محلول‌پاشی و آبیاری مصرف می‌شود. توجه داشته باشید که میزان مصرف این کود بر روی محصول درج شده است. از استفاده بیش از حد خودداری کنید چرا که ممکن است به گیاه آسیب برساند و قبل از گلدهی گیاه از آن استفاده کنید.

نتیجه‌گیری

کود ان پی کا یکی از کودهای محبوب و پرطرفدار جهان است که متناسب با گیاهان مختلف در انواع مختلفی تولید می‌شود که شما بسته به نوع محصول خود می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید. قابلیت استفاده برای تمامی محصولات کشاورزی را دارد و افزایش کیفیت محصول و باردهی از ویژگی‌های بارز این کود است. این کود در بسته‌های آلومینیومی به‌صورت پودری عرضه می‌شود. به‌صورت آبیاری، محلول‌پاشی و همچنین در خاک قابل‌مصرف و استفاده است. رشد گیاه را تسهیل می‌کند یکی از کودهای پرفروش جهان می‌باشد. این کود از مخفف سه کلمه N به معنای نیتروژن P به معنای فسفر و K به معنای پتاسیم تشکیل شده است. از زرد شدن برگ‌های جلوگیری می‌کند و باعث تحریک رشد گیاه می‌شود.

برای خرید کود NPK و سایر انواع کودها و دیگر محصولات کشاورزی به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

آردینی اوخو

صحبت از تغذیه گیاه که می‌شود، غالباً اهمیت آمینو اسیدها در کشاورزی و باغداری از همه بیشتر نادیده گرفته می‌شود. چه بخواهید سلول‌های گیاهی را در برابر بیماری تقویت کنید و چه بخواهید مواد مغذی را برای تقویت ریشه در خاک پخش کنید، آمینو اسیدها اجزای سازنده‌ی عملکرد گیاهی به شمار می‌روند. آمینو اسیدها در زمره‌ی مهم‌ترین مکمل‌های در دسترس برای گیاه‌تان هستند، ولی در مورد نقش‌شان در فیزیولوژی گیاهان اطلاعات نه چندان زیادی در اختیار عموم قرار دارد. این اسیدها، بالاخص وقتی حرف از گیاهان می‌شود، واقعاً شالوده‌ی حیات هستند.

تا آنجا که امروزه عقل‌مان قد می‌دهد، در تمامی جنبه‌های حیات بر روی کره‌ی زمین، در بین میلیون‌ها پروتئینی که در آفرینش تمامی گونه‌های گیاهی و جانوری نقش دارند تعداد یک‌صد آمینو اسید وجود دارد که اجزای سازنده‌ی پروتئین‌های مذکور به شمار می‌روند و فقط بیست عدد از آن‌ها در بدن انسان و جانوران یافت می‌شود. اصلاً فرقی نمی‌کند که هدف‌تان داشتن گل‌های بزرگ‌تر باشد، شکستن رکورد برداشت محصول باشد یا فقط به‌دنبال رشد گیاهی فراوان هستید، وجود آمینو اسیدها ضروری است! نتایجی که گیاهان ارائه می‌دهند به خاطر کیفیت بسیار بالای سلول‌هایی است که شالوده‌شان حاوی آمینو اسید‌های تولید شده توسط گیاه است. برای ساخت آمینو اسید‌های لازم برای رشد چنین سلول‌هایی، گیاه به انرژی نیاز دارد.

اگر گیاه‌تان بتواند به آمینو اسید‌های مکملش دست یابد بدون اینکه مجبور شود آن‌ها را از اکسیژن، کربن، نیتروژن و هیدروژن و بعضی مواقع سولفور بسازد، انرژی بسیار مضاعفی در اختیار خواهد داشت که در موقع نیاز می‌تواند از آن استفاده کند. این مسئله در کنار رشد سالم و نیرومند درخت، مقاومت در برابر آفت‌ها و بیماری‌ها را نیز در بردارد. کیفیت آمینو اسیدها، یا از این مهم‌تر، چیزی که جاندار خودش تولید می‌کند نقش مهمی در تقویت سلول‌ها دارد. این نوع کیفیت کمک می‌کند تا شکل سه‌بعدی که توسط آمینو اسیدها شکل می‌گیرد در کنار تقویت این ساختارها موقع استفاده، یا جای گیری‌شان درون سلول، مشخص شود. به همین خاطر هم است که باید از مکمل‌های آمینو اسیدی با پایه‌ی گیاهی در باغ‌تان استفاده کنید.

آمینو اسیدها به بسیاری از فرآیندهای سیمبیوتیک که به بهبود بسیاری از ابعاد گیاهی، خاکی و میکروبیولوژی ختم می‌شود کمک می‌کند. در خاک، شلاتورهای شگفت‌انگیزی هستند. می‌توانند تولید مفید اکسین و فیتو هورمون‌ها را کلید بزنند یا پیش‌درآمدی برای آن دو باشند. همچنین با شیوه‌های مختلفی نظیر تقویت دیواره‌های بیرونی که اجازه می‌دهد در برابر شرایط سخت خارجی ایستادگی کنند، میکروفلورای مفید را ارتقا می‌بخشند. کلونی شاداب و قوی میکروبی به جذب بهتر مواد مغذی در کنار وجود سیستم ریشه‌ای گسترده و سالم که می‌تواند علیه بیماری‌ها مبارزه کند و در شرایط زیست‌محیطی شدید کارایی‌اش را حفظ کند، کمک می‌کند.

با اینکه آمینو اسیدها فواید مثبت زیادی در خاک دارند، بسیاری از آن‌ها فقط از طریق روزنه‌های برگ و با تغذیه‌ی برگی و محلول‌پاشی در اختیار گیاه قرار می‌گیرند. اگر از آمینو اسیدها به‌درستی استفاده شود، تأثیرات عمیقی خواهند داشت. بعضی از مهم‌ترین اثرات آن در ادامه ذکر شده است:

آمینو اسیدها و مقاومت در برابر استرس

عوامل استرس‌زا نظیر دماهای زیاد، رطوبت کم، یخبندان‌ها، حملات افت، طوفان‌های تگرگ یا سیلاب روی متابولیسم گیاه تأثیری منفی دارند و باعث می‌شود میزان کیفیت و کمیت محصولات با کاهش روبه‌رو شود. بهره‌گیری از آمینو اسیدها قبل، در طول و بعد از شرایط استرس‌زا، موادی را در اختیار گیاه قرار می‌دهد که مستقیماً مربوط به فیزیولوژی استرس است و از این رو هم تأثیر پیشگیرانه و هم تأثیر بازیابی قوای گیاهی را در بردارد.

آمینو اسیدها و فتوسنتز بهتر

در تولید کلروفیل، آمینو اسیدها بسیار ضروری هستند؛ کلروفیل موتور پشت پرده‌ی فتوسنتز است. آمینو اسیدها به تمرکز بالای کلروفیل در گیاهان کمک می‌کنند که به‌نوبه‌ی خود میزان فتوسنتز بسیار بالایی را رقم می‌زنند که در عوض، گیاه انرژی بسیار بیشتری در اختیار خواهد داشت.

کارکرد آمینو اسیدها روی روزنه‌های برگ گیاهان

علاوه بر عوامل خارجی نظیر نور، رطوبت و درجه دما، روزنه‌های گیاهان با کمک عوامل داخلی همچون، همانطور که حدس زدید، آمینو اسیدها، باز و بسته می‌شوند. این باز و بسته شدن‌ها به کنترل توازن رطوبت در گیاه کمک می‌کند. ولی از این مهم‌تر، سبب تسهیل دسترسی به گازهایی مثل کربن دی‌اکسید می‌شود که برای رشد شدید و پیوسته‌اش لازم است.

آمینو اسیدها و تأثیرشان روی گرده‌افشانی و میوه‌دهی

آمینو اسیدها به باروری گرده‌ها کمک کرده و برای همین برای گرده‌افشانی حیاتی هستند. آن‌ها جوانه‌زنی گرده و طول لوله گرده را افزایش می‌دهند و به بار نشینی میوه را بهبود می‌بخشند، برای بالابردن ماندگاری میوه‌ها، دیواره‌های سلولی را بیشتر تقویت می‌کنند و در بهبود مرحله‌ی رسیدن میوه کمک می‌کنند که روی داشتن طعم خوب تأثیر می‌گذارد.

تجربه نشان می‌دهد که برای رسیدن به بهترین نتیجه، استفاده از آمینو اسیدها باید هر هفته یا هر سه هفته یک‌بار در خاک و هر پنج الی هفت روز به‌صورت محلول‌پاشی انجام گیرد. نه‌تنها مجاز هستید، بلکه باید غلظت آمینو اسید در خاک نسبت به محلول‌پاشی را بیشتر باشد. برای آنکه آمینو اسیدها نیازها و ملزومات گیاهان را هنگام محلول‌پاشی تأمین کنند نیازی نیست محلول غلظت زیادی داشته باشد، زیرا فقط برگ‌ها از آن بهره می‌برند. با وجود این، وقتی در خاک استفاده می‌شود فقط ریشه‌ها نیستند که از آمینو اسیدها استفاده می‌برند.

زندگی میکروبی و حتی مؤلفه‌های فیزیکی خاک نیز از چنین پیشکشی سخاوتمندانه‌ای نهایت استفاده را می‌برند. این را به خاطر داشته باشید که آمینو اسیدها در ساختار خود حاوی مقادیر زیادی نیتروژن هستند و به خاطر حلالیت بالایشان در آب تا حدودی کود نیتروژن نیز محسوب می‌شوند. برای جبران این مشکل، تنظیم برنامه‌ی کوددهی‌تان به میزان اندک ضرورت دارد.

حتی در آن چرخه‌ی حیات گیاه که نیازی به نیتروژن اضافه محسوس نیست، همچنان آمینو اسیدها سودمند هستند. کافی است در برنامه‌تان روی استفاده از میزان اندکی آمینو اسید در اسپری‌های مرطوب‌کننده، ولی به دفعات بیشتر، تمرکز کنید. بدین شکل گیاهان، بدون ریسک تبدیل شدن آمینو اسیدها به کود‌های نیتروژنی، تمامی فواید فیزیولوژیکی آن را دریافت خواهند کرد. طی مراحل رویشی یا فقط در گیاهان رویشی که نیازمند کودهای نیتروژنی هستند یا که می‌توانند از آن استفاده کنند، آمینو اسیدها در فراهم ساختن این نیتروژن به میزان قابل توجه و بسیار باکیفیت مثال‌زدنی‌اند.

شیوه‌های مختلفی برای در اختیار قرار دادن آمینو اسید به محصولات‌تان وجود دارد که بعضی از آن‌ها بهتر از بعضی دیگر هستند. خبر خوب اینکه خود آمینو اسیدها کاملاً قابل حل در آب هستند و برای همین خیلی راحت می‌توانید از آن‌ها به شیوه‌های بسیاری و با استفاده از سیستم‌های گوناگون زیادی در باغ‌تان استفاده کنید.

همانطور که قبلاً ذکر کردم، آمینو اسیدها شلاتورهای مغذی طبیعی و بسیار مؤثری هستند. می‌توانید در بسیاری از کود‌هایی که حاوی مواد میکرو‌مغذی هستند، بالاخص مواد حل‌شونده در آب، ترکیبات دارای شلاتور را پیدا کنید. بعضی از این محصولات، آمینو اسیدها را در قالب ترکیبات دارای شلاتور استفاده کرده‌اند. این کار ضمن در دسترس قرار دادن مواد مغذی بیشتر، باعث می‌شود مقادیری آمینو اسید نیز برای گیاه تأمین شود.

آمینو اسیدها نقشی بسزا در سلامت گیاهان ایفا می‌کنند و حس می‌کنم باید صد در صد مطمئن شوید که گیاه‌تان به هر اندازه آمینو اسیدی که نیاز دارد دسترسی داشته باشد. به تجربه دریافته‌ام بهترین روش برای کسب بیشترین فایده استفاده از مکمل‌های آمینو اسید کامل، صد در صد محلول و مخصوص گیاه است. بدین شکل روی اینکه کجا، کی و چه مقدار از آن را در اختیار گیاه قرار دهید کنترل کاملی خواهید داشت؛ به همین دلیل، خواهید توانست بهترین میزان استفاده‌ای واقف شوید که به محصول‌تان اجازه می‌دهد به ظرفیت کاملش برسد.

برای خرید کود آمینو اسید و سایر انواع کودها و دیگر محصولات کشاورزی به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

آردینی اوخو

هیومیک اسید یک محرک زیستی طبیعی می‌باشد که از لئوناردایت مشتق شده است و در حال حاضر یکی از غلیظ‌ترین مواد آلی در دسترس است. آنالیز عنصری نشان داده که هیومیک اسید حاوی مقادیر زیادی کربن و اکسیژن است (به ترتیب حدود ۵۰% و ۴۰%). اسید هیومیک همچنین حاوی هیدروژن (حدود ۵%)، نیتروژن (حدود ۳%)، فسفر و سولفور (هر دو کمتر از حدود ۱%) است. اسید هیومیک مجموعه‌ای از ریز‌مولکول های به‌شدت به هم مرتبط است. اندازه‌ی این مولکول‌ها محدوده‌ای بین کمتر از ۱۰۰۰ تا بیشتر از ۱۰۰۰۰۰ دالتون را شامل می‌شود که جرم‌های کمتر، نشانگر مواد جوان‌تر است.

ترکیبات هوموس، ترکیبات آلی طبیعی و پیچیده‌ای هستند که در خاک، توسط بقایای گیاهان و طی فرآیند ایجاد هوموس (humification) تشکیل می‌شوند. مواد هوموس مجموعه‌ای پیچیده به رنگ‌های قهوه‌ای تا سیاه از مواد آمورفوس هستند که از تجزیه‌ی بقایای گیاهان و جانوران، توسط میکروارگانیسم‌ها، تحت شرایط هوازی و بی‌هوازی، در خاک، خَلاش [خاک باتلاقی] و حوزه‌های آبی نشئت گرفته‌اند. از نظر شیمیایی، هوموس شامل مواد تشکیل‌دهنده‌ی خاصی از مواد گیاه اصلی که نسبت به تجزیه در آینده مقاوم هستند، مواد در حال تجزیه، مجموعه‌ی حاصل تجزیه توسط فرآیندهای هیدرولیز یا اکسیداسیون و احیا و ترکیبات متنوع ساخته شده توسط میکروارگانیسم‌ها می‌باشد.

نقش هیومیک اسید در بهبود کیفیت خاک

بیشتر افراد سریعاً هیومیک اسید را نوعی کود شیمیایی می‌نامند، اما در واقع یک اصلاح کننده‌ی خاک است. مزایا بر معایب پیشی می‌گیرند و هم‌اکنون با توجه به فرسایش گسترده‌ی خاک در سرتاسر جهان، اسید هیومیک ها محصولات مؤثری جهت برگرداندن فرآیند کنونی فرسایش می‌باشند. در جهانی که شاهد رشد جمعیت با نرخ نمایی و از دست دادن هکتارها زمین قابل‌کشت زراعی می‌باشیم، ما ملزم هستیم که با کودرسانی به محصولات کشاورزی، محصول را به حداکثر برسانیم و گرسنگان را سیر کنیم.

از طریق تأمین خاک با مقادیر کافی هیومیک اسید، به اتصال کاتیون‌ها (عناصر با بار مثبت) به یکدیگر کمک می‌کنیم. توانایی کلات کردن یون‌های مولتی‌والان با بار مثبت (منیزیم، کلسیم، آهن و دیگر مواد معدنی کم‌نیاز باارزش برای گیاه) احتمالاً، مهم‌ترین نقش هیومیک اسید، با توجه به خاک شما، است. با کلات کردن یون‌ها، هیومیک اسید برداشت یون‌ها را توسط شماری از مکانیسم‌ها تسهیل می‌کند که یکی از آن‌ها ممانعت از ته‌نشینی می‌باشد (عبور مواد از مابین دانه‌های خاک). مورد دیگر تأثیر مستقیم و مثبت بر فراهمی زیستی است. همچنین می‌تواند خاک را از فلزات سنگین پاک‌سازی کند. تحقیقات نشان داده است که فلزات سنگین با اضافه کردن هیومیک اسید، به دام می‌افتند.

نقش هیومیک اسید در بهبود رشد گیاه

یکی از راه‌های بهبود رشد گیاه توسط بهبود ساختمانی خاک رسی و شنی است که اجازه‌ی نمو بهتر ریشه را می‌دهد. رشد گیاه، هم‌چنین، توسط توانایی گیاه در برداشت و دریافت مواد مغذی بیشتر بهبود می‌یابد. اسید هیومیک به‌طور خاص، در آزادسازی مواد مغذی موجود در خاک مفید است تا آن‌ها را متناسب با نیاز گیاه در اختیارش قرار دهد. برای مثال اگر یک مولکول آلومینیوم به یک مولکول فسفر متصل شود، هیومیک اسید با جدا کردن آن‌ها از یکدیگر، فسفر را برای استفاده‌ی گیاه در دسترس می‌گذارد. هیومیک اسید هم‌چنین به علت توانایی‌اش در کلات کردن ریزمغذی‌ها و در نتیجه افزایش کارفرمایی زیستی آن‌ها، اهمیت خاصی دارد. فعالیت‌های میکروب‌های مفید خاک برای پایداری رشد هر نوع گیاهی ضروری هستند. هیومیک اسید فعالیت میکروبی را با تأمین کردن میکروب‌های بومی با یک منبع کربن برای تغذیه، تحریک و در نتیجه رشد و فعالیت گیاه را تقویت می‌کند. میکروب‌های خاک وظیفه‌ی حل کردن مواد مغذی حیاتی، مانند فسفر را بر عهده دارند تا بعداً توسط هیومیک اسید جذب شود و به‌نوبه خود برای رشد بهتر و نمو ریشه در اختیار گیاه قرار گیرد. علاوه بر این، میکروب‌ها برای توسعه‌ی مداوم هوموس در خاک مسئول هستند که به تجزیه‌ی موادآلی که به‌طور کامل تجزیه نشده‌اند، ادامه می‌دهد. این تولید درجای هوموس، به‌طور پیوسته به میزان پایه‌ی هیومیک اسید و مزایای آن می‌افزاید.

برای خرید اسید هیومیک و سایر انواع کودها و دیگر محصولات کشاورزی به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

 

آردینی اوخو

در کشاورزی بهتر است بدانیم که کود کلاته آهن چیست و چگونه می‌توان با استفاده از آن به بر کیفیت محصولات افزود. درواقع برای دستیابی به هدف افزایش محصولات استفاده از کود آهن اهمیت کلیدی دارد. مواد ریزمغذی یکی از فاکتورهای اساسی محیطی برای رشد و توسعه گیاه هستند. آهن جزو ریزمغذی‌ها طبقه‌بندی می‌شود که می‌تواند به‌راحتی اکسید و یا در خاک رسوب کرده و غیرقابل استفاده گردد.

ترکیبات کود کلاته آهن چیست؟

ترکیب یون مغذی فلزی با یک مولکول آلی طویل لیگاند یا کلاتگر نامیده می‌شود. ترکیب لیگاند یا کلاتگر با یک ریزمغذی کود کلاته را تشکیل می‌دهد. کلات ریزمغذی از اکسیداسیون، رسوب و غیرمتحرک شدن در امان است. لیگاند می‌تواند یک ترکیب حلقه‌ای به دور ریزمغذی تشکیل دهد، نحوه اتصال ریزمغذی به لیگاند ویژگی‌های سطحی ریزمغذی را تغییر می‌دهد و آن را برای جذب آسان توسط گیاه آماده می‌سازد.

چرا به کود کلات آهن نیاز است؟

چون خاک ناهمگن و پیچیده است میکرومغذی‌ها به‌سرعت اکسید می‌شوند و یا رسوب می‌کنند. کلاته سازی میکرومغذی را از واکنش‌های نامطلوب در خاک حفاظت می‌کند. کود آهن دسترسی میکرو مغذی‌هایی مثل آهن، مس، منگنز و روی را افزایش داده و به‌نوبه خود به بهره‌وری و سودآوری تولیدات محصولات تجاری کمک می‌کند. کود کلاته پتانسیل بالاتری برای افزایش عملکرد تجاری نسبت به میکرومغذی‌های معمول را دارد.

اگر خاک نتواند نیازهای غذایی محصولات را تأمین کند باید از منابع کلاته استفاده کنیم. فاکتورهای زیادی دسترسی آهن را کاهش می‌دهند که می‌توان از pH بالای خاک، محتوای بالای بی‌کربنات، گونه‌های گیاهی (گونه‌های چمنی معمولاً بیشتر از سایر گونه‌ها لیگاندها را دفع می‌کنند.) و تنش‌های غیرزنده نام برد.

گیاهان به‌طورمعمول از آهن به فرم Fe2+ (فرو) استفاده می‌کنند، آهن فرو می‌تواند به‌راحتی اکسید و از دسترس گیاه خارج شود. فرم فریک (Fe3+) هنگامی که pH خاک بالاتر از ۵٫۳ است غیرقابل دسترس می‌شود. کمبود آهن معمولاً در pH بالای ۷٫۴ رخ می‌دهد. کلات آهن از تبدیل فرو به فریک جلوگیری می‌کند.

[caption id="" align="alignnone" width="450"] کود آهن EDDHA[/caption]

کود کلات آهن

استفاده مستقیم از مواد مغذی مثل آهن در خاک ناکارآمد است (چون آهن به دلیل بار مثبتی که دارد به‌راحتی با اکسیژن و یا هیدروژن واکنش داده و ترکیبات جدیدی تولید می‌کنند که توسط گیاه قابل‌جذب نیستند). لیگاندها می‌توانند از ریزمغذی‌ها در برابر اکسیداسیون و رسوب محافظت کنند. استفاده از کلات آهن یک روش آسان و عملی برای جلوگیری از هدر رفت است.

در خاک ریشه گیاهان می‌تواند موادی ترشح کند که شامل کلات‌های طبیعی است. اسیدآمینه‌های غیر پروتئینی یکی از کلات‌های طبیعی فتوسیدروفور است که توسط گیاهان علفی که در تنش آهن رشد می‌کنند تولید می‌شود. کلات‌های ترشح شده مثل وسیله نقلیه عمل می‌کنند و به گیاهان برای جذب مواد مغذی در سیستم محلول ریشه و خاک کمک می‌کنند.

[caption id="" align="alignnone" width="450"] کلات آهن[/caption]

اصلاح کمبود آهن توسط کلاته آهن

درواقع باید بدانیم که مشکلات ناشی از کمبود کلاته آهن چیست و نقش کلات‌ها در تغذیه گیاهان به چه صورت خواهد بود. کلروز ناشی از کمبود یک اختلال شایع تغذیه‌ای در بسیاری از محصولات کشاورزی به‌ویژه در خاک‌های قلیایی یا آهکی است. اصلاح کمبود آهن بستگی به پاسخ‌های متفاوت گیاهان و سایر فاکتورها دارد. کلات آهن نسبت به کودهای غیر کلاته با افزایش دسترسی به مواد غذایی مؤثرتر بوده و باعث افزایش راندمان می‌شوند.

کلات‌های آهن در تولیدات تجاری کودهای محلولی هستند که توسط نور کارایی خود را از دست می‌دهند. بنابراین برای ذخیره سازی کود باید از بسته‌بندی و قوطی‌های مات استفاده نمود. فرم‌های جامد کود با نور تغییر ماهیت نمی‌دهند. اخیراً یک کلاتگر Fe2+ و Fe3+ با یک کمپلکس پایدار بین سیترات آهن و Fe-EDTA گزارش شده است که مقاومت بالایی به واکنش‌های نوری دارد و برای استفاده در زمان مشاهده کلروز آهن مناسب است. دو روش برای استفاده از کلات آهن وجود دارد:

استفاده کلات آهن به‌صورت خاک مصرف

محلول‌پاشی کلات آهن

مزایای کاربرد خاک مصرف شامل: استفاده از ریزمغذی در ابتدای چرخه زراعی بدون آسیب به گیاه، فراهم کردن بقایا برای گیاه، بدون نیاز به اسپری (محلول‌پاشی) و مهارت خاص است. در صورت کاربرد خاک مصرف بهتر است برای شستن کلات‌ها به محیط ریشه از آب استفاده شود.

استفاده به‌صورت محلول‌پاشی (کلات آهن یا معدنی) خیلی مؤثرتر از خاک مصرف است. محلول‌پاشی کلات آهن (ریزمغذی‌ها) جذب مواد غذایی برای گیاه را افزایش می‌دهد. از مزایای محلول‌پاشی میزان کاربرد کمتر، اثر فوری روی گیاه، سهولت کاربرد یکنواخت و بدون آسیب است.

کدام کود کلات آهن باید استفاده شود؟

تأثیر کود آهن بستگی به pH و محیط رشد گیاه دارد. لیگاندهای EDTA، DTPA و EDDHA معمولاً در کود آهن استفاده می‌شوند و اثربخشی متفاوتی دارند. کلات آهن EDDHA در pH های بالاتر از هفت پایدار است. پایداری سه کود آهن معمولی در pH های مختلف متفاوت است و طبق تحقیقی که توسط Guodong Liu و همکاران انجام شد عملکرد محصولات این سه کود کلاته (کلات آهن) به این ترتیب به دست آمد:

FeEDDHA > FeDTPA > FeEDTA

فرم EDDHA بیشترین میزان اثر را در pH بالاتر از ۷ داشت اما نسبت به فرم‌های دیگر گران قیمت‌تر است. پس از بررسی‌های انجام شده پیرامون اینکه کود کلاته آهن چیست و چه اثری در محصولات کشاورزی دارد می‌توان به این نتیجه دست یافت که استفاده از ۲۰-۱۰ گرم کلات آهن در درختان نتایج رضایت بخشی نشان داده است. کاربرد FeEDDHA و Fe-قند به میزان ۷ میلی گرم آهن در لیتر منجر به سبز شدن دوباره برگ‌ها در زمان کمبود آهن شده است.

کلات‌ها برای جذب توسط گیاه با یکدیگر رقابت می‌کنند. عوامل کلاتگری که آهن از آن‌ها آزاد شده است و تحت شرایط مساعد خاکی هستند با کلات منگنز برای جذب شدن توسط گیاه رقابت می‌کنند. کلاتگرها این توانایی را دارند که آهن را به میزان کافی برای تأمین آهن موردنیاز در سطح ریشه نگه دارند تا رقابت بین منگنز-آهن را تحت تأثیر قرار دهند.

طبق مطالعه‌ای که روی اثر کلات آهن بر بادام زمینی انجام گرفت مشخص شد تقابل طبیعی بین آهن و منگنز در بادام زمینی بستگی به منبع کاربرد آهن دارد بطوریکه کلات آهن به فرم Fe-EDDHA نسبت به FeSO 4 کاهش جذب منگنز بیشتری به دنبال داشت.

خرید کود آهن کلاته

خرید کود آهن کلاته یکی از راه‌های مؤثر جهت اضافه کردن میکرومغذی هایی نظیر یون‌های آهن است. کودهای کلات آهن به فرم‌های مایع و جامد به فروش می‌رسند. کودهای کلات آهن به‌صورت محلول‌پاشی و یا خاک مصرف، چالکود قابل استفاده می‌باشند کود آهن میکرولایز مشکل رسوب و گرفتگی شیرآلات کشاورزی و نازل ها را ندارد و با خیال راحت می‌توان آن را هم‌زمان با آبیاری نیز استفاده نمود. کودهای کلاته بسیار زود عمل می‌نمایند و در خاک نیز پایدارتر هستند.

[caption id="" align="alignnone" width="450"] کود کلات آهن[/caption]

هر زمان که علائم کمبود آهن را مشاهده نمودید و یا با آزمون خاک متوجه کمبود آهن شدید می‌توانید از کلات آهن استفاده کنید. خرید کود کلاته آهن نیاز گیاه به آهن را برطرف خواهد نمود. کود آهن کلات مانع از اکسیداسیون آهن در خاک می‌گردد. از فواید دیگر کود آهن کلاته سنتز کلروفیل در گیاه و احیای مسیرهای واکنش‌های شیمیایی در نتیجه افزایش متابولیسم گیاه می‌باشد. کلات‌ها نسبت به سایر کودها باعث کاهش آلودگی آب‌های زیرزمینی می‌شوند

برای خرید کود کلات آهن و سایر انواع کودها و دیگر محصولات کشاورزی به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

آردینی اوخو