اگر قصد دارید کدو تنبل بکارید، به یک بسته بذر کدو تنبل و به فضای کافی در زمین زراعی یا باغچه نیاز دارید. کاشت کدو تنبل بسیار ساده است. برای کاشت کدو تنبل، اطمینان حاصل کنید که به زمین زراعی یا باغچه شما، به اندازه کافی نور برسد؛ همچنین باید به کدو تنبل در تمام طول تابستان، به خوبی آب دهید. با فرا رسیدن پاییز، تعداد زیادی کدو تنبل نارنجی رنگ حاصل خواهد شد که می‌توانید آن‌ها را مورداستفاده قرار دهید یا به فروش برسانید.

مقداری بذر باکیفیت برای کشت کدو تنبل تهیه کنید.

به یک گلخانه بروید و مقداری بذر کدو تنبل تهیه کنید؛ همچنین می‌توانید بذر کدو تنبل را به‌صورت آنلاین سفارش دهید. می‌توانید یک کدو تنبل از فروشگاه خریداری کنید و از دانه‌های آن برای کشت کدو استفاده کنید. اما بهتر است یک بسته بذر کدو تنبل تازه خریداری کنید.

زمان کاشت کدو تنبل‌ها را مشخص کنید.

بین 75 تا 100 روز طول می‌کشد تا بذر کدو تنبل رشد کند و آماده برداشت گردد. بنابراین به‌راحتی می‌توانید زمان برداشت خود را مشخص کنید. اکثر کشاورزان طوری برنامه‌ریزی می‌کنند که محصول آن‌ها موقع پاییز آماده برداشت باشد. برای انجام این کار، باید زمان کاشت بذر کدو تنبل را نسبت به منطقه خود بدانیم. کدو تنبل در آب‌وهوای گرم با سرعت بیشتری می‌روید. بنابراین اگر آن را خیلی زود بکارید، قبل از جشن هالووین به دست خواهد آمد.

اگر در منطقه شما زمستان سرد است و تابستان معتدل است، بهتر است بذر کدو تنبل را در اواخر اردیبهشت یا اوایل خرداد ماه و پس از آخرین یخبندان بکارید. در این صورت کدوها در پاییز و به موقع به دست خواهند آمد. اگر منطقه شما، تابستان گرم و طولانی دارد، می‌توانید بذر کدو تنبل را در مرداد ماه بکارید تا محصول برای جشن هالووین به‌موقع به دست آید. اگر می‌خواهید کدو تنبل را برای استفاده در غذا بکارید و نیازی ندارید تا کدوها قبل از پاییز حاصل شوند، می‌توانید سه هفته قبل از آخرین یخبندان، آن‌ها را در گلخانه نشاء بزنید؛ و به‌محض اینکه هوا گرم شد، می‌توانید نشاء کدو تنبل را در زمین بکارید. برای نشاء زدن بذر کدو تنبل در گلخانه، از سینی نشاء که با بستر کشت نشاء پر شده است، استفاده کنید. سپس به‌خوبی به نشاء آب دهید و سینی نشاء را در کنار یک پنجره آفتاب‌گیر قرار دهید. پس از گذشت چند هفته، جوانه‌های کدو تنبل آماده کاشت در بیرون از گلخانه خواهند شد.

بستر کشت کدو تنبل را آماده کنید.

جهت کشت بذر کدو تنبل، مکانی را انتخاب کنید که کاملاً آفتابی باشد، زیرا تا زمانی که به کدو تنبل نور کافی نرسد، رشد نخواهد کرد. کدو تنبل گیاهی است که مانند درخت انگور گسترده می‌شود و طول آن به 6 تا 9 متر می‌رسد. برای کشت بذر کدو تنبل، مکانی انتخاب کنید که زهکشی خوبی داشته باشد. بهترین حالت این است که pH خاک کدو تنبل، بین 6.0 تا 6.8 باشد. اگر مدتی است که pH خاک کدوها را آزمایش نکرده‌اید، یک نوار تست pH خریداری کنید و آن را اندازه‌گیری کنید. برای اصلاح کردن میزان pH خاک کدو تنبل، می‌توانید از مخلوط آهک و کود استخوان یا کمپوست استفاده کنید.

برای اینکه بفهمید خاک کدو تنبل زهکشی خوبی دارد یا نه، یک حفره در خاک حفر کنید و آن را از آب پر کنید. حالا به مدت یک شب، به آب اجازه دهید تا ته نشین شود؛ سپس دوباره حفره را برای تکمیل تست، از آب پر کنید. حالا هر ساعت، به وسیله یک خط کش، سطح آب فرو رفته را اندازه‌گیری کنید. اگر آب به مقدار 2.5 تا 7.5 سانتی‌متر در ساعت ته‌نشین شود، این خاک برای کشت بذر کدو تنبل، بسیار مناسب است. اما اگر آب به‌سرعت در خاک ته‌نشین شود و یا اینکه به کندی ته‌نشین شود، کافی است برای بهبود زهکشی، از کمپوست استفاده کنید. برای اینکه بذر کدو تنبل تقویت شود، خاک آن را به عمق 10 سانتی‌متر شخم بزنید و آن را با کمپوست ارگانیک مخلوط کنید.

آموزش کاشت و مراقبت از کدو تنبل

بذر کدو تنبل را به عمق 2.5 سانتی‌متر بکارید. به منظور گرم شدن خاک و بهبود زهکشی و کاهش آفات، تپه کوچکی ایجاد کنید، سپس دو یا سه بذر کدو تنبل را به عمق 7.5 سانتی‌متر در مرکز تپه بکارید. به آرامی خاک را بر روی بذر کدو بریزید و پس از کاشت به آن‌ها آب دهید. اگر قصد دارید بیش از یک بذر کدو تنبل بکارید، می‌توانید آن‌ها را با فاصله 1.2 تا 2.4 متر از یکدیگر بکارید. اما گونه‌های کوچک کدو تنبل را می‌توانید با فاصله 0.9 متر از یکدیگر بکارید. اگر در منطقه شما وزش باد شدید است، می‌توانید دانه‌ها را در یک گودال به عمق 7.5 سانتی‌متر بکارید. این کار از بذر کدوها در برابر وزش باد محافظت می‌کند. اگر می‌خواهید جوانه‌های کدو تنبل را از سینی نشاء به زمین منتقل کنید، حفره‌ها را با فاصله 1.5 متر از یکدیگر حفر کنید.

به‌طور منظم به جوانه‌های کدو تنبل آب دهید.

هیچ‌وقت نگذارید خاک کدو تنبل کاملاً خشک شود؛ بذر کدو تنبل به آب فراوانی نیاز دارد. وقتی که خاک کدو تنبل کمی خشک شد با استفاده از آبپاش به‌خوبی به بستر آن آب دهید. سعی کنید به‌خوبی خاک کدو تنبل را خیس کنید، زیرا ریشه کدو تنبل عمیقاً در خاک فرو می‌رود؛ و باید به آن آب کافی برسد. اگر خاک بذر کدو تنبل از قبل مرطوب است، نباید دوباره به آن آب دهید، زیرا ممکن است کدو فاسد شود. هنگام صبح به کدو تنبل‌ها آب دهید تا آب وارد شده به برگ آن‌ها، مدت بیشتری باقی بماند. اگر هنگام عصر به کدو تنبل‌ها آب دهید، بر روی گیاهان خیس شده، سفیدک پودری ایجاد خواهد شد. وقتی که کدو تنبل‌ها رشد کردند و نارنجی شدند، می‌توانید آب دادن زیاد به آن‌ها را متوقف کنید. کلاً یک هفته قبل از اینکه کدو تنبل‌ها آماده برداشت شوند، آب دادن به آن‌ها را متوقف کنید.

کدو تنبل‌ها را بارور کنید.

به دور پایه کدو تنبل، کمپوست بریزید و یا از کود ارگانیک استفاده کنید. این کار را تنها پس از سبز شدن گیاه انجام دهید تا سالم بروید و علف‌های هرز کنترل شوند. اگر مشاهده کردید که گل‌های کدو تنبل در حال افتادن هستند و کدو تنبل‌ها رشد نمی‌کنند، باید به‌صورت دستی، آن‌ها را بارور کنید. بنابراین از یک قلم مو استفاده کنید و گل‌ها را بارور کنید.

کدو تنبل‌ها را تنک کنید.

اگر در گودال‌ها بیش از دو بذر کدو تنبل کاشته‌اید، دو جوانه قوی‌تر را نگه‌دارید و دیگر جوانه‌های ضعیف را بیرون بیاورید. با انجام این کار، مواد مغذی بیشتری به کدوهای باقی مانده خواهد رسید. وقتی طول شاخه کدو بیش از 1.5 متر شد، نوک آن را بچینید. این کار باعث می‌شود تا شاخه‌های جانبی بیشتر رشد کنند و محصول کدو تنبل بیشتر شود.

آموزش برداشت محصول کدو تنبل

بررسی کنید که چه موقع کدو تنبل‌ها آماده برداشت هستند.

در زمان برداشت، رنگ کدو تنبل باید نارنجی روشن باشد. شاخه کدو نیز شروع به چروک شدن و خشک شدن می‌کند. مهم‌تر از همه اینکه پوسته کدو تنبل محکم می‌شود. اگر می‌توانید به‌راحتی انگشت خود را در کدو تنبل فرو کنید، هنوز زمان برداشت فرا نرسیده است.

با استفاده از قیچی، شاخه‌های کدو تنبل را بچینید.

مقداری از شاخه بالای کدو تنبل را باقی بگذارید تا کدوها دیرتر فاسد شوند. کدوها را با شاخه نچینید، زیرا ممکن است شاخه کدو تنبل بشکند و کدو زمین بخورد و فاسد شود.

کدوها را بشویید و آن‌ها را ذخیره کنید.

به محض اینکه کدو تنبل‌ها را برداشت کردید، آن‌ها را از زمین خارج کنید، سپس آن‌ها را با آب بشویید. اگر کدوها را در مکانی خشک و خنک نگهداری کنید، در تمام طول زمستان سالم باقی می‌مانند.

برای خرید بذر کدو و سایر بذر صیفی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

بادمجان در غذاهای سنتی ایرانی بسیار مورداستفاده قرار می‌گیرد؛ بنابراین برای داشتن باغچه‌ای تکمیل به لحاظ تأمین سبد غذایی از کاشت بذر بادمجان غافل نشوید. بادمجان‌ها هم مانند گوجه فرنگی‌ها از تیره سیب زمینی سانان هستند و به‌صورت متراکم بر روی بوته‌های کوچک و بزرگ رشد می‌کنند. بذر بادمجان ها دارای انواع متفاوتی می‌باشند که متقابلاً به منظورهای متفاوتی نیز مورد مصرف قرار می‌گیرند. بادمجان از سبزی‌های مغذی است که در غذاهای ایتالیایی، آسیایی و هندی مورداستفاده قرار می‌گیرد. دارای انواع و رنگ‌های متفاوتی است مانند؛ بادمجان باریک، گرد و پهن و از جمله رنگ‌های آن؛ سفید، نارنجی، بنفش.

شرایط لازم برای کاشت بذر بادمجان

• پیش از خرید بذر بادمجان نوع محصول موردنظر را انتخاب کنید. کاشت ارقام خاص بادمجان نیاز به مشورت با متخصص کشاورزی دارد. توجه کنید که حداکثر قوه نامیه بذر بادمجان دو سال است. برخی ویروس‌ها در انبار طی سال اول از بین می‌روند؛ بهتر است بذر بادمجان دو ساله را تهیه کنید.
• بذرهای بادمجان را می‌توان از فروشگاه‌های محصولات کشاورزی خریداری کرد.
• بعد از تهیه بذر بادمجان، آن‌ها را داخل کیسه‌هایی از جنس پارچه و در شرایط مرطوب نگهداری کنید
• بذر بادمجان بعد از گذشت ۱۴_۷ روز جوانه میزند و آماده کاشت در خاک است.
• بذرهای جوانه زده را داخل خاکی که به‌خوبی زهکشی شده است، به عمق ۳ سانتی‌متر می‌کاریم و آن را آبیاری می‌کنیم.
• اگر قصد نشاء کردن بادمجان را دارید به یاد داشته باشید که این گیاه بسیار به نشاکاری حساس بوده و پس از کاشت بذر بادمجان ۱۰-۸ هفته زمان می‌برد تا نشاء آماده انتقال شود.
• خاکی که در آن بذر بادمجان کاشته شده است باید همیشه مرطوب باشد.
• بذر بادمجان برای رشد علاوه بر رطوبت کافی، به گرما و حرارت خاک نیاز دارد.
• برای رشد بهتر بذر بادمجان، محل کاشت باید دارای نورگیر خوبی باشد.
• گاهی در گلخانه‌های خانگی، علاوه بر نور آفتاب، نور مکمل نیز استفاده می‌شود که به رشد بهتر و بیشتر بذر بادمجان کمک می‌کند. اما استفاده از نور مکمل تا قبل از جوانه‌زنی گیاه، ضروری نیست. مالچ پاشی در سطح خاک باغچه و مزارع پس از کاشت بذر باعث می‌شود که خاک گرمای خود را حفظ کند و یکی از شرایط مهم برای رشد بذر بادمجان، یعنی بالا بودن دمای خاک را مهیا کند.
• اگرچه بادمجان یک گیاه نسبتاً آسان برای پرورش است، اما بهتر است برای رشد بیشتر و بهتر آن از برنامه تغذیه استفاده کنیم. با استفاده از کوددهی مناسب، می‌توان نیاز گیاه به مواد مغذی مانند نیتروژن و پتاسیم و … را تأمین کرد و باعث رشد بهتر بذر بادمجان نیز می‌شود.
• حدود ۷۰ روز پس از کاشت بذر بادمجان، محصول آماده برداشت است.

مراحل کاشت بادمجان در گلدان

• یک گلدان بزرگ با ظرفیت ۴ لیتر انتخاب کنید.
• بهتر است بدانید پرورش بادمجان در ظروف نیاز به ۳۵_۳۰ سانتی‌متر فضا برای گیاه دارد بنابراین هرچه فضا بیشتر و بزرگ‌تر باشد، رشد بذر بادمجان نیز بهتر انجام می‌شود.
• می‌توان سه بذر بادمجان را در یک ظرف ۵۰ سانتی‌متری قرار دهیم.
• گلدان‌های سفالی بدون لعاب سریع‌تر از گلدان‌های لعاب‌دار خشک می‌شوند، اما این گلدان‌ها امکان تبخیر رطوبت اضافی را فراهم می‌کنند. بنابراین بهتر است، گلدان بدون لعاب را انتخاب کنید.
• مطمئن شوید که در انتهای گلدان، حفره‌های بزرگ وجود دارد که تخلیه آب به راحتی انجام شود.
• بهترین ترکیب بستر کشت برای کاشت بذر بادمجان در ظرف و گلدان، ترکیب دو قسمت خاک گلدان با کیفیت خوب و یک قسمت شن با یکدیگر است. این ترکیب مواد مغذی کافی برای جوانه‌زنی بذر بادمجان را تأمین خواهد کرد. وظیفه حفظ آب به عهده بخش شن بستر کاشت است.
• با استفاده از نوک انگشتان حفره‌هایی به عمق ۳_۲ سانتی‌متر داخل خاک ایجاد کرده و بذر بادمجان را در آن‌ها بکارید.
• گلدان‌ها را به‌خوبی آب دهید و به بذر بادمجان اجازه دهید تا رشد کنند.
• هنگام آبیاری مراقب باشید بذرها در اثر فشار آب شروع به حرکت نکنند.

شرایط دمایی کاشت بادمجان

• بادمجان به سرمای هوا بسیار حساس است؛ هنگام کاشت بذر بادمجان بهتر است دمای هوا بالاتر از ۱۶ درجه سانتی‌گراد باشد.
• دمای بهینه جوانه‌زنی بذر بادمجان و رشد مطلوب آن، در طول روز ۳۰-۲۲ و در طول شب ۲۴-۱۸ درجه سانتی‌گراد می‌باشد.

آفات و بیماری در بادمجان

از جمله آفات رایج در فرایند کاشت بادمجان؛ کنه‌ها، شته‌ها و سوسک‌ها هستند که با حمله به بادمجان، باعث نابودی گیاه می‌شوند.

برای خرید بذر بادمجان و سایر بذر صیفی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

در این گزارش قصد داریم که نحوه صحیح و اصولی کاشت انواع بذر خیار را در گلدان و در فضای خانه و آپارتمان به شما آموزش دهیم. کاشت بذر خیار در گلدان و پرورش آن در منزل دارای مراحلی است که در این گزارش به آن‌ها اشاره شده است.

کاشت خیار در گلدان، جعبه و یا ظروف سفالی در منزل

کاشت بذر خیار در گلدان‌های بزرگ، جعبه‌ها و ظروف دیگر انجام می‌شود. خیار گیاهی علفی و دارای ریشه‌هایی سطحی، اما گسترده است. ساقه‌های خیار بسیار انعطاف پذیر است و به هر سمتی کشیده می‌شود. استفاده از قیم مناسب برای خیار بهتر است، چراکه ساقه‌ها را به سمت بالا هدایت می‌کند. گل‌های نر و ماده در خیار روی یک پایه قرار گرفته‌اند. در صورت استفاده از بذرهای هیبریدی گیاه نیازی به بذرافشانی برای تولید گل و میوه ندارد. خیار برای رشد به آب‌وهوای نسبتاً گرم نیاز دارد.

مراحل کاشت خیار

مرحله اول: ابتدا باید بذر خیاری را برای کشت در گلدان انتخاب کرد که هیبرید باشد. دارای ساقه‌های کوتاه‌تر باشد تا فضای کمتری را اشغال کند.

مرحله دوم: گلدانی مناسب را انتخاب و آن را با خاک برگ، کمپوست و خاک باغچه پر کنید. کف گلدان را مقداری سنگ ریزه بریزید تا گلدان زهکش خوبی داشته باشد. گلدان مناسب برای کاشت بذر خیار گلدانی است که قطر و ارتفاع آن حداقل ۳۰ سانتی‌متر باشد.

مرحله سوم: هر گلدان برای ۵ تا ۶ بذر خیار مناسب است. حال زمان کاشت بذرها است. بذرها را در عمق یک تا دو سانتی‌متری خاک بکارید. فاصله بین بذرها حداقل باید ۲ سانتی‌متر باشد.

بعد از کاشت بذر خیارها خاک را در چند مرحله آبیاری کنید. دقت کنید که خاک خیلی آبدار نشود. برای رشد بهتر باید گلدان را به مدت ۶ ساعت در نور مستقیم آفتاب نگهداری کرد.

بعد از چند روز بذر خیار شروع به جوانه‌زنی می‌کند و تا زمانی که ارتفاع جوانه‌ها به ۷ سانتی‌متر برسد، باید صبر کنید. حال دو جوانه که قوی‌تر از بقیه هستند را انتخاب کنید و بقیه را به آرامی از خاک بیرون بکشید. حال دو شانس برای داشتن بوته‌های قوی و پر میوه خواهید داشت. صبر کنید تا گیاه رشد طبیعی خود را داشته باشد. وقتی ارتفاع دو بوته به حدود ۲۵ سانتی‌متر رسید، بوته قوی‌تر را انتخاب کنید و دیگری را به آرامی از خاک بیرون بکشید.

پس از این بوته خیار به‌طور متوسط روزی ۲ سانتی‌متر رشد می‌کند. برای اینکه گیاه خوب محصول دهد، باید ریشه‌ها به‌خوبی آب بخورند، به همین منظور به هنگام آبیاری دقت کنید که آب از پایین گلدان خارج شده باشد.

نکات لازم برای آبیاری بوته خیار

آبیاری زیاد قبل از گلدهی باعث تأخیر در گل دادن می‌شود و آبیاری بعد از گلدهی نیز باعث تسریع رشد میوه و افزایش میوه‌ها می‌شود. کاشت بذر خیار در گلدان و پرورش خیار در آپارتمان‌ها به راحتی امکان‌پذیر است و با رعایت همین نکات ساده می‌توانید برداشت خوبی داشته باشید. بوته‌های خیار را بعد از ۵۰ تا ۷۰ روز بعد از کشت می‌توان برداشت کرد.

سرویس سبک زندگی فردا

طعم خیار پرورشی در خانه با خیارهایی که از بیرون تهیه می‌شوند مانند بسیاری از میوه‌ها، از زمین تا آسمان متفاوت است. این میوه خوشمزه را می‌توانید در گلدانی در حیاط یا بالکن پرورش دهید. پرورش بذر خیار در گلدان بی‌نهایت آسان است و محصول فراوانی هم به شما می‌دهد، اما بهتر است قبل از شروع به نقل از فوت‌وفن این مقاله را بخوانید.

انتخاب گلدان

مانند بسیاری از سبزی‌ها و میوه‌ها، هر چه گلدان انتخابی‌تان بزرگ‌تر باشد بهتر است. گلدان بزرگ‌تر به معنی داشتن خاک بیشتر است که باعث می‌شود آب مدت بیشتری در اختیار گیاه بماند. پرورش خیارهای خوب بستگی به آبیاری زیاد دارد، پس شما باید مطمئن شوید گیاهتان همیشه مقداری رطوبت در اطراف ریشه‌اش دارد. برای آبیاری مجدد گیاه انگشتتان را مقداری در خاک فروکنید، اگر خاک به نظرتان خشک آمد گیاه را تا زمانی آبیاری کنید که آب از سوراخ‌های زهکش گلدان بیرون بزند.

آفتاب

گلدان‌های خیارتان به حداقل ۶ تا ۸ ساعت آفتاب کامل و مستقیم در روز نیاز دارند. پس قبل از تصمیم به کاشت خیارهایتان مطمئن شوید که منطقه شما به مقداری کافی نور خورشید دارد.

خاک

از مخلوط خاکی یا غیرخاکی یا خاک گلدانی با کیفیت خوب استفاده کنید. استفاده از خاک‌های ارگانیک هم ایده خوبی است. اگر خاکی که تهیه کرده‌اید از قبل کود دهی شده پس دیگر نیازی به این کار ندارید، اما اگر خاک معمولی تهیه کرده‌اید، قبل از کاشت بذر خیار در خاک، ابتدا خاک‌تان را به‌وسیله کودهای مخلوطی که حاوی تمام عناصر موردنیاز گیاه باشند، کود دهی کنید.

کود دهی

گیاه خیار به کود دهی زیادی احتیاج دارد. می‌توانید قبل از کاشت بذر خیار در خاک، مقداری از کودهایی که عناصر را به‌تدریج آزاد می‌کنند و در اختیار گیاه قرار می‌دهند (مانند کود‌های گرانولی) به خاک اضافه کنید و سپس در طول فصل رشد هر دو هفته یک بار گیاه را با کودهای مخلوط تغذیه کنید. همچنین می‌توانید از کودهای ارگانیک هم استفاده کنید تا محصولی که به دست می‌آورید سالم‌تر باشد و به محیط زیست‌تان هم آسیب نرسد.

دما

خیار برای رشد و نمو به خاکی گرم نیاز دارد. در نتیجه قبل از کاشت بذر خیار در گلدان باید صبر کنید تا دمای خاک گلدان بالاتر بیاید و گرم‌تر شود. ممکن است لازم باشد دو هفته بعد از سپری شدن آخرین موج سرما صبر کنید تا دمای خاک و گلدان بالا برود، البته این مقدار بستگی به جنس گلدان‌تان هم دارد.

کاشت خیار از بذر

بذر خیار درشت است. پس باید آن را در حدود عمق ۲، ۳ و ۵ سانتی‌متری خاک بکارید. اگر ابتدا دانه‌ها را در داخل خانه کاشته‌اید و حالا می‌خواهید به بیرون انتقال‌شان دهید مواظب باشید، چرا که گیاه خیار به تغییر دما حساس است. در هر ۱۰ سانتی‌متر از خاک گلدان‌تان یک یا دو بذر خیار بکارید. بهتر است ابتدا خیار‌ها را نشا کنید و سپس نشا‌ها را به گلدان اصلی منتقل کنید، اما اگر فکر می‌کنید این کار برایتان سخت است، می‌توانید از اول در گلدان اصلی کشت‌شان کنید.

برداشت

خیار به طرز شگفت‌آوری سریع رشد می‌کند. بذر خیار می‌تواند تنها در عرض چند روز از میوه کوچکی به یک خیار غول‌آسا تبدیل شود. تقریباً اکثر خیارها در صورتی که زیاد برسند، پر از بذر خیار و تلخ مزه می‌شوند. پس آن‌ها را وقتی که کوچک‌تر هستند، برداشت کنید و می‌بینید که بسیار خوشمزه‌تر از خیارهای بزرگ‌ هستند. همچنین می‌توانید برای اطمینان از زمان برداشت برچسب روی بسته بذر را مطالعه کنید. برای برداشت حتماً از یک قیچی تیز استفاده کنید تا به گیاه‌تان آسیب نرسد. هر چقدر خیار بیشتری برداشت کنید، گیاه‌تان میوه‌های جدید بیشتری می‌دهد و محصول زیادتری دارید. میوه‌های بیمار، خراب شده و آسیب دیده را به سرعت از گیاه جدا کنید تا انرژی گیاه را هدر ندهند.

برای خرید بذر خیار و سایر بذر صیفی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

گوجه فرنگی از جمله سبزی‌ها پرخاصیت است که به‌صورت پخته و خام مصرف می‌شود. اگرچه در سال‌های اخیر گوجه فرنگی در تمام فصول سال یافت می‌شود اما گوجه فرنگی‌های ارگانیک تابستانه طعم بهتری دارند. شما می‌توانید در خانه بذر گوجه فرنگی ارگانیک بکارید و از طعم بی‌نظیر آن لذت ببرید، برای این کار لازم نیست باغچه داشته باشید بلکه در گلدان نیز می‌توانید بذر گوجه فرنگی بکارید و شما فقط به آفتاب و گرمای مناسب نیاز دارید. با کاشت گوجه فرنگی هر زمان که بخواهید، می‌توانید از گوجه‌های سالمی که خود کاشته‌اید استفاده کنید. اگر می‌خواهید با طریقه کاشت بذر گوجه فرنگی آشنا شوید و بدانید بهترین رشد گوجه فرنگی در چه آب و هوایی و چه زمانی است با این بخش همراه باشید.

آموزش مراحل و روش کاشت و پرورش گوجه فرنگی در منزل

برای ساده‌تر شدن کار برای شما مراحل را به‌صورت طبقه‌بندی توضیح خواهیم داد تا طبق همان پیش بروید، مراحلی که شامل:

۱ـ از بذر گوجه آغاز کنید

گوجه فرنگی را می‌توان از بذر گوجه های خشک بسته‌بندی شده، دانه‌های تازه‌ای که از گوجه فرنگی‌های برش خورده جدا کرده‌اید و یا از نشاءهای آماده، رشد و پرورش دهید. اگر می‌خواهید دانه‌های گیاه را جمع کنید، به حداقل یک گوجه فرنگی نیاز خواهید داشت. اطمینان حاصل کنید بذر گوجه فرنگی از گیاه موروثی یا با دانه‌های گرده‌افشانی است اگر گوجه فرنگی را از یک گیاه پیوندی با دانه‌های کنترل شده به‌طور شیمیایی انتخاب کنید، نتایج ممکن است چشمگیر نباشد.

۲ـ گوجه فرنگی را داخل ظرف پلاستیکی بریزید

برای بذرگیری از گوجه فرنگی شما به یک ظرف پلاستیکی با درپوش گشاد برای چند روز نیاز دارید. برای بذرگیری ابتدا گوجه فرنگی‌ها را از وسط نصف کنید و درون ظرف بریزید.

۳ـ بر روی ظرف برچسب بزنید

اگر از چندین نوع مختلف گوجه برای بذرگیری استفاده می‌کنید، روی ظرف برچسب بزنید تا از هر گونه اشتباهی جلوگیری کنید. درپوش را روی ظرف قرار دهید اما آن را نبندید تا اکسیژن به آن برسد.

۴ـ گوجه فرنگی‌ها را در جای مناسب قرار دهید

ظرفی را که در آن گوجه ریخته‌اید را در جایی مناسب و دور از نور مستقیم خورشید مانند انباری و... قرار دهید زیرا فرآیند تخمیر می‌تواند بوی ناخوشایندی را به همراه داشته باشد.

۵ـ ظرف را هر روز به هم بزنید

بعد از چند روز یک لایه از قارچ روی دانه‌ها ظاهر خواهد شد. این فرآیند می‌تواند بسیاری از بیماری‌های ناشی از بذر گوجه را از بین ببرد که می‌تواند بر تولید بعدی گیاهان تأثیر بگذارد. دقت کنید که دانه‌ها را کمی بعد از تشکیل قارچ برداشت تا دانه‌ها در ظرف جوانه نزنند.

۶ـ لایه قارچی را جدا کنید

با استفاده از دستکش لایه قارچی را بردارید. دانه‌های گوجه فرنگی در کف ظرف فرو خواهند رفت.

۷ـ بذر گوجه فرنگی را جدا کنید

تمام محتویات ظرف را در صافی بریزید و مراقب باشید بذر گوجه ها را دور نیندازید. بعد از این که تمام دانه‌ها را در صافی جمع کردید، آن‌ها را به‌طور کامل با آب بشویید.

۸ـ دانه‌ها را خشک کنید

بذر گوجه ها را پس از شستن روی یک سطح نچسب مانند یک ظرف شیشه‌ای و یا کاشی سرامیک، ورق، تکه‌ای تخته و... پخش کنید زیرا برداشتن دانه‌های خشک از روی کاغذ یا پارچه می‌تواند بسیار دشوار باشد. اجازه دهید تا چندین روز دانه‌ها کامل خشک شوند و سپس آن‌ها را در یک کیسه پلاستیکی بسته‌بندی کنید. دقت کنید که انواع دانه‌ها را در ظرف برچسب بزنید.

۹ـ بذرها را در مکانی خنک و تاریک نگه دارید

بذر گوجه هایی را که خشک و بسته‌بندی کرده‌اید را در یک ظرف محفوظ از هوا در یخچال بگذارید تا آب‌وهوای زمستانی را شبیه‌سازی کنید. بذر گوجه‌ ها را در فریزر قرار ندهید، این کار به آن‌ها آسیب خواهد رساند.

پرورش گوجه فرنگی با استفاده از روش کاشت دانه‌ها

اگر قصد پرورش گوجه فرنگی با استفاده از روش کاشت بذر گوجه را دارید باید:

بذر گوجه فرنگی را در اوایل بهار بکارید

بهتر است در اوایل بهار که بیرون از خانه هوا هنوز سرد است، بذر گوجه فرنگی را در گلدان بکارید و درون خانه بگذارید تا رشد کند زیرا دمای سرد در اوایل بهار می‌تواند باعث کشتن نهال‌های جوان شود. کشت بذر گوجه ها را در داخل خانه شروع کنید تا شانس تولید را بهبود بخشید.

گلدان مناسبی انتخاب کنید

برای کاشت بذر گوجه گلدان‌های پلاستیکی یا قابلمه‌های کوچک مشابه خریداری کنید. ظرف را با خاک مناسب پر کنید. قبل از پر کردن خاک ظروف موردنظر برای کاشت را ضدعفونی کنید و سپس آن را با خاک مناسب برای کشت بذر گوجه (مخلوط کوکوپیت و پرلیت) پر کنید. ۲ یا ۳ بذر گوجه در ۱ / ۴ اینچی حدود ۱۰/۴ سانتی‌متر عمق خاک در هر گلدان فرو کنید. روی بذر گوجه را با ۱ سانتی‌متر خاک بپوشانید و آن را آبیاری کنید و در جایی پرنور قرار دهید.

گلدان را هر روز بررسی کنید

برای اینکه رطوبت خاک بذر گوجه ها حفظ شود می‌توانید آن‌ها را درون یک کیسه پلاستیکی قرار دهید. هر روز مکان کاشت بذر گوجه‌ها را چک کنید تا از مرطوب بودن خاک گلدان مطمئن شوید. با گذشت ۵-۱۰ روز بذر گوجه شما جوانه می‌زند. زمانی که گیاهان به بیرون از خاک آورده می‌شوند، به‌سرعت رشد خواهند کرد. پس از جوانه زدن آن‌ها را به جایی منتقل کنید که نور آفتاب بر روی جوانه‌ها بتابد.

برای خرید بذر گوجه و سایر بذر صیفی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

بذر گل آهار یک بذر ارگانیک است. گل آهار گیاهی یک‌ساله است که رشد سریعی دارد دارای رنگ‌های مختلف آهار صورتی، آهار قرمز، آهار نارنجی، آهار سفید، آهار زرد، آهار ارغوانی، آهار مینیاتوری و … است. می‌توان گفت گل آهار رنگین‌کمانی از گل‌هاست که باعث زیبایی محیط می‌شود. از گل آهاری برای تزئین حاشیه‌ها و کاشت گل آهار در گلدان و سبد گل و دسته‌گل استفاده می‌شود. گل آهاری دارای برگ‌های به نسبت پهن، دراز و نوک‌تیز و تا حدودی خشن است. رنگ برگ‌های گل آهاری خاکستری است. خاستگاه گل آهاری کشور مکزیک می‌باشد.

کاشت

این گیاه به خاکی نیاز دارد که زهکش مناسب داشته باشد. همچنین اگر مقداری کود دامی پوسیده به خاک اضافه شود، سبب بهبود خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک شده و رشد گیاه را بهبود می‌بخشد. به‌طورکلی این گیاه در خاک باغچه به‌راحتی رشد می‌کند. این گیاه خشک‌سالی و کم‌آبی را حتی در روزهای گرم سال تحمل می‌کند. این گیاه برای رشد مطلوب به رطوبت کافی نیاز دارد ولی باید توجه داشت که هوای بسیار مرطوب و شرجی، به گیاه لطمه می‌زند. گرمای بیش‌ازحد هوا، گلدهی و قطر گل‌ها را کاهش می‌دهد و حتی می‌تواند منجر به توقف گلدهی نیز بشود؛ بنابراین در روزهای گرم تابستان باید بعدازظهرها در تابستان باشند. این گیاه نور مستقیم را دوست دارد. اگر نور کم باشد باعث رشد طولی گیاه و تولید ساقه های نازک و کاهش گلدهی، تولید گل‌های کوچک و رنگ پریدگی می‌شود و اگر شدت نور بالا باشد باعث سوختگی برگ‌ها و ریزش گل‌ها می‌شود.

تکثیر این گیاه با کشت بذر گل آهار صورت می‌گیرد. به این منظور دو راه در نظر گرفته می‌شود:

۱- نشاکاری: برای نشاکاری در مناطق سردسیر بذر را در فروردین یا اردیبهشت ماه در خزانه می‌کارند و بعد در تیر ماه نشاکاری انجام می‌گیرد. اما در مناطق گرمسیر انتقال در اسفند ماه صورت می‌گیرد و باعث می‌شود در مقایسه با حالت قبلی ارتفاع و انشعابات گیاه بیشتر شده و عملکرد گل و بذر افزایش یابد. زمان انتقال نشا در مرحله ۳ تا ۴ برگی است و اگر به تأخیر بیافتد، برگ‌های پایین ریزش پیدا کرده و گیاه ظاهر نامطلوبی پیدا می‌کند. این روش یک عیب دارد و آن هم زمان‌بر بودن و وقفه زیاد است. به همین دلیل اکثراً بذرها مستقیماً در محیط اصلی کشت می‌شوند.

۲- کشت مستقیم بذر: در این روش بذرها در اوایل بهار در زمین اصلی کشت می‌شوند و از آنجایی که بذر مصرفی زیادتر از حالت نشاکاری است پس حتماً باید عمل تنک کردن در مرحله ۲ تا ۳ صورت گیرد. در غیر این صورت گیاه دچار خوابیدگی می‌شود.

ساده‌ترین ترکیب خاک مناسب برای کاشت بذر اکثر گل‌های فصلی و زینتی عبارت است از: خاک باغچه ۶۰ درصد، ماسه ۲۰ درصد و کود حیوانی ۲۰ درصد. این موارد با هم خوب ترکیب شود. از این ترکیب نیز می‌توانید برای کاشت بذر آهار استفاده کنید: ۳۰ درصد کوکوپیت + ۵۰ درصد پیت ماس + ۲۰ درصد پرلیت.

ابتدا یک سبد پلاستیکی میوه یا گلدانی با دهانه بزرگ ولی عمق نسبتاً کم تهیه کنید. گلدان و یا سبد را از خاکی که در بالا ترکیب آن گفته شد پر کنید و خاک را خوب آب بدهید تا خاک نشست خود را بکند. حالا بذرها را روی سطح خاک بپاشید سپس حدود نیم سانتی­متر روی بذرها کود دامی کاملاً پوسیده سرند شده بریزید و مجدد به‌آرامی با آبپاش آب بدهید. اگر کود دامی در دسترس شما نبود می‌توانید از ورمی کومپوست استفاده نمایید و اگر هر دو این‌ها در دسترس نبود از همان خاکی که ترکیب کردید برای روی بذرها استفاده نمایید (اما بهتر است از کود دامی استفاده کنید تا جوانه‌ها به‌خوبی رشد کرده و قوی شوند). حتماً کود دامی‌ای که استفاده می‌کنید چند ساله، کهنه، پوسیده، خشک و سرند شده باشد. به‌هیچ‌عنوان از کود دامی تازه استفاده نکنید.

بعد از اینکه جوانه‌های گیاه موردنظر چهار یا شش برگ درآوردند یا حدود ۵ تا ۸ سانتی­متر رسیدند آن‌ها را از خزانه درآورده و در جای اصلی بکارید. برخی‌ها بذر را روی محلی که موردنظرشان هست می‌پاشند تا همان‌جا سبز بشود. اما این روش درست نیست دلیلش این است که زمان بذرپاشی بذرها نامنظم روی زمین می­افتند و وقتی سبز می‌شوند خیلی از آن‌ها ممکن است کنار هم سبز بشوند. اما زمانی که بذرها را درون خزانه بکارید بعد می‌توانید به‌صورت منظم بوته‌های این گل را به هر طریقی و به هر فاصله‌ای که می‌خواهید بکارید.

به این نکته هم حتماً توجه شود که هیچ وقت اقدام به نگهداری گل و گیاهان بیرونی در منزل نکنید چون درون منزل نور و تهویه هوای کافی برای رشد گیاهان و درختان بیرونی وجود ندارد. حتی کاشت بذر گل آهار هم ممکن است با مشکل مواجه شود در کل اگر مکانی برای کاشت آهار ندارید و مجبور هستید که در منزل این کار را بکنید بهتر است گلدان خزانه را روی پنجره جنوبی بگذارید تا نور کافی به آن برسد و حتماً پس از سبز شدن بذر گیاهانی که بیرونی هستند، آن‌ها را به بیرون از خانه انتقال بدهید. اگر به بیرون انتقال ندهید ساقه‌ها دراز شده و کم‌کم از بین می‌روند. دفع علف‌های هرز، تنک کردن گیاه، آبیاری منظم، حفظ زهکشی مناسب خاک و تغذیه مناسب خاک می‌تواند به رشد مناسب آن کمک کند.

آفات و بیماری‌ها

از آفات گل آهار که کشت و کار آن را محدود می‌کند سفیدک پودری (Eryziphe cichoracearum) است. بیشترین آلودگی در اواخر تابستان و اوایل پائیز رخ می‌دهد. استفاده از قارچ‌کش به‌صورت پیشگیرانه می‌تواند در کنترل آن مؤثر باشد. Z. angustifolia به سفیدک مقاوم است. قارچ‌های پینیوم و فیتوفتورا باعث پوسیدگی ریشه این گیاه شوند که علامت آن سیاه شدن ریشه و پایین ساقه است. در شرایط زه کشی نامطلوب همراه با آبیاری زیاد این حالت بیشتر اتفاق میافتد. استفاده از قارچ‌کش‌های اتازول یا متالاکسیل در خاک یا محلول‌پاشی گیاه با Fosetyl-Al می‌تواند در کنترل بوته میری و پوسیدگی ریشه ناشی از این قارچ‌ها مؤثر باشد. فوزاریوم و رایزوکتونیا نیز می‌تواند باعث سیاه شدن ریشه و پایین ساقه و کاهش سبز شدن بذر، توقف رشد، زرد شدن، پژمردگی و مرگ گیاهان مسن‌تر شوند.

برای خرید بذر گل آهار و سایر گیاهان زینتی به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

آفتابگردان (Helianthus) نام یک سرده از زیرخانواده کاسنیان آستروئیده است. این سرده شامل ۷۰ گونه است. همه گونه‌های سرده آفتابگردان بومی آمریکای شمالی هستند که از این میان ۳ گونه مستثنی بوده که این ۳ گونه بومی آمریکای جنوبی می‌باشند. محبوب‌ترین گونه این سرده، گل مشهور گل آفتابگردان است. گل آفتابگردان و دیگر گونه‌های این سرده استفاده غذایی و زینتی دارند. گیاهان سرده آفتابگردان یک‌ساله هستند و ارتفاعی از ۵۰ تا ۳۹۰ سانتی‌متر دارند.

گل آفتابگردان دارای گلبرگ‌هایی با رنگ‌های مختلف از جمله قرمز، زرد، نارنجی، بنفش، قرمز، سفید و رنگ‌های ترکیبی می‌باشد که شاداب و زیبا بوده، قطر گل‌های آن معمولاً ۱۵ تا ۳۰سانتی‌متر بوده و گاهی کم پر و گاهی پرپر دیده می‌شود. از گل آفتابگردان برای کاشت در گلدان یا حاشیه باغ‌ها و به‌عنوان گل شاخه بریده استفاده می‌شود.

گل آفتابگردان در ظاهر همانند خورشید بوده در نتیجه برخی از آن با نام گل آفتاب نام می‌برند، گلبرگ‌های این گیاه کشیده و ریز است، سطح پشت گل و برگ‌ها دارای کرک‌های نسبتاً خشن است. این گیاه دارای ساقه‌های یک‌تکه یا منشعب است. فضایی را که برای کاشت انتخاب می‌کنید باید روزانه دارای ۷ تا ۸ ساعت نور خورشید باشد، این گیاه سایه جزئی را نیز می‌تواند تحمل کند. گل آفتابگردان نیاز به رطوبت و آبیاری نسبتاً زیاد و منظم دارد، در فصل گرم سال بهتر است همیشه پای گیاه مرطوب باشد. دمای ایده ­آل برای رشد گیاه آفتابگردان ۱۸ تا ۲۵ درجه بوده البته دماهای بالاتر (حدوداً ۳۵ درجه) را نیز تحمل می‌کند.

از لحاظ خواص آفتابگردان، تخمه های آفتاب گردان سرشار از منابع ویتامین ها و مواد معدنی و روغن های ضروری هستند. نه تنها خوراکی عالی می باشند بلکه فواید خارق العاده ای نیز برای سلامتی دارند. روغن آفتابگردان نیز روغنی است که از دانه‌های روغنی گل آفتابگردان استخراج می‌کنند. از این روغن برای مصارف خوراکی استفاده می‌شود.

کاشت

بذر گل آفتابگردان دارای بذرهای درشت و قوی بوده که در اکثر اوقات به‌صورت مستقیم در زمین اصلی کشت می‌شود (دمای محیط حداقل ۱۵ درجه باشد). گل آفتابگردان زینتی دارای بذرهای کوچک‌تری نسبت به تخمه آفتابگردان خوراکی بوده و به‌سادگی تحت شرایط دمایی مناسب جوانه می‌زنند. اولین قدم برای کاشت بذر گل آفتابگردان الوان تزئینی انتخاب خاک مناسب است. برخی از خاک‌های باغچه ممکن است مانع سبز شدن بذر و مرگ جوانه بشود بهتر است از خاک‌های آماده و بسته‌بندی استفاده کنید. بهترین ترکیب خاک برای کاشت این بذر شامل ۳۰ درصد کوکوپیت + ۵۰ درصد پیت ماس یا ورمی کمپوست + ۲۰ درصد پرلیت دانه‌ریز است. ابتدا بذر آفتابگردان را داخل آب ولرم بریزید تا به مدت چند ساعت خیس بخورند (حداقل ۳ تا ۱۰ ساعت). این عمل باعث شده تا پوست خارجی بذرها نرم و شکسته شود و جوانه‌زنی تسریع شود. بذرها به‌طور طبیعی بعد از این مدت باید ته طرف بروند.

برای اینکه تصمیم بگیریم بذرها را نشاء کنیم یا مستقیم بکاریم باید چند نکته را مدنظر داشته باشیم:

۱. در چه فصلی قرار داریم؟ اگر هوا هنوز سرد است باید اقدام به نشاء کردن در محیطی گرم همانند منزل یا گلخانه کنیم و بعد از اتمام سرما به محل اصلی کاشت در فضای باز (باغچه یا باغ) منتقل کنیم، اگر نه در فصل گرم سال هستیم می‌توانید به‌راحتی در فضای باز اقدام به کاشت مستقیم در گلدان و باغچه کنیم.

۲. قصد کاشت آفتابگردان در گلدان دارید یا باغچه؟ درصورتی‌که می‌خواهید اقدام به کاشت در گلدان کنید کاشت مستقیم مناسب است ولی برای کاشت در باغچه و برای اینکه فواصل کاشت منظم باشد نشاء کردن بذرها توصیه می‌شود.

بذرها را می‌توانید در گلدان یا سینی نشاء و یا حتی لیوان‌های یک‌بارمصرف نشا کنید یا اینکه مستقیم در محل اصلی بکارید، نشاء کردن نسبت به کاشت مستقیم مزایای بیشتری دارد.

نشاء کردن بذر گل آفتابگردان

ظرف کشت خود (لیوان یک‌بارمصرف یا سینی نشاء) را با خاک موردنظر پر کنید، سپس اقدام به آبیاری کنید تا آب از انتهای ظرف کشت خارج شود و خاک نشست کند. سپس سوراخی ریز به عمق ۱ تا ۲سانتی‌متر ایجاد کنید و یک یا دو عدد بذر را داخل آن قرار دهید و سپس با خاک ورمی کمپوست روی بذرها بریزید، البته می‌توانید از همان ترکیب خاک نیز بر روی بذر بریزید ولی استفاده از کمپوست باعث به وجود آمدن نشاءهایی قوی‌تر می‌شود. دمای ایده­آل برای کاشت بذر ۱۵ تا ۲۵ درجه است و نیاز به محیطی خیلی گرم ندارد.

اکنون ظرف کاشت را به محیطی مناسب ببرید و با اسپری خوب آبیاری کنید تا آب به بذرها برسد و خاک کاملاً مرطوب شود. تا قبل از جوانه زدن بذرها نباید اجازه دهید سطح خاک خشک شود، اگر ظرف کاشت را در مقابل آفتاب مستقیم قرار داده‌اید مشکلی نیست ولی باید بیشتر مراقب بود تا خاک رطوبتش را از دست ندهد، چون بذر در عمق کمی کاشته شده که به‌سرعت ممکن است در مقابل آفتاب خشک شود و جوانه بمیرد. بعد از اینکه نشاء چهار برگه شد و رشد کافی کرد آنها را به گلدان اصلی یا باغچه منتقل کنید. اگر می‌خواهید گلدان را در منزل نگه‌داری کنید حتماً باید محیطی پرنور را برایش درنظر بگیرید، پشت پنجره جنوبی با حداقل ۸ ساعت نور در روز ایده­آل می‌باشد، اگر این شرایط را نمی‌توانید فراهم کنید باید از نورهای کمکی (فلورسنت) استفاده کنید برای این کار باید چراغ فلورسنت را در فاصله ۸ تا ۱۰سانتی‌متری گیاه قرار دهید.

کاشت مستقیم بذر گل آفتابگردان در باغچه

برای کاشت مستقیم بذر اولین نکته که باید به آن توجه نمود دمای محیط کاشت است. برای کاشت مستقیم در گلدان و در منزل در هر فصلی می‌توان اقدام نمود ولی برای کاشت مستقیم در گلدان و فضای باز یا در باغچه باید بعد از گرم شدن هوا و اتمام سرما اقدام به کاشت بذر کرد. دمای محیط کاشت باید ۱۵ تا ۲۵ درجه باشد. ابتدا کود دامی پوسیده را بر روی بستر باغچه می‌ریزیم و به عمق ۱۵ تا ۲۰سانتی‌متر زیرورو می‌کنیم تا مخلوط شود. سپس اقدام به آبیاری مناسب می‌کنیم تا خاک کاملاً خیس شود. بعد از گذشت چند ساعت از آبیاری بذرها را با فاصله ۲۰ تا ۳۰سانتی‌متر از یکدیگر در عمق ۲ تا ۳سانتی‌متری قرار می‌دهیم و بر روی آن خاک قرار می‌دهیم. سپس به‌آرامی اقدام به آبیاری می‌کنیم به‌طوری‌که بذرها جابجا نشود و منتظر سبز شدن آنها می‌مانیم تا قبل از جوانه‌زنی خاک هرگز خشک نشود.

کاشت مستقیم بذر گل آفتابگردان در گلدان

برای کاشت مستقیم بذر در گلدان ابتدا مطمئن می‌شویم که ته گلدان سوراخ‌های مناسبی برای خروج آب اضافی دارد سپس به ارتفاع ۴سانتی‌متر کف آن ماسه درشت می‌ریزیم و سپس گلدان را با ترکیب خاکی که در بالا گفته شد پر می‌کنیم و خوب آبیاری می‌کنیم تا خاک نشست کند و آب از ته گلدان خارج شود. اکنون بذرها را در عمق ۲ برابر طول بذر (حدوداً ۱ تا ۲سانتی‌متر) و در فواصل ۲۰ تا ۳۰سانتی‌متری می‌کاریم و روی آن را با کمپوست پوسیده یا همان ترکیب خاک اصلی پر می‌کنیم و به‌آرامی آبیاری می‌کنیم، بهتر است با افشانه یا اسپری آبیاری شود تا بذرها جابجا نشود.

تا قبل از جوانه‌زنی بذرها اجازه ندهید خاک خشک شود و همیشه مرطوب باشد، بعد از جوانه‌زنی بذرها باید گلدان در جای پرنور باشد. اگر اقدام به نگهداری گلدان در آپارتمان می‌کنید باید توجه نمود که میزان نور دریافتی روزانه ۷ تا ۸ ساعت باشد. آبیاری گیاه باید هر چند روز یک‌بار هنگامی‌که سطح خاک کمی خشک شد انجام شود. تا قبل از جوانه‌زنی بذرها و درصورتی‌که هوا خیلی گرم نبود می‌توانید گلدان را با مشما شفاف کاور کنید (بپوشانید) تا با بالا رفتن رطوبت و دما جوانه‌زنی سریع‌تر اتفاق بیفتد.

برای خرید بذر آفتابگردان در انواع مختلف به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

کاکتوس گیاهی است از تیره کاکتوسیان (Cactaceae) تیره‌ای از میخک‌سانان که اغلب خاردار و گوشتی هستند. انواع کاکتوس در ابتدا تنها در شمال و جنوب و نواحی مرکزی آمریکا رشد می‌کرد اما امروزه در بسیاری از مناطق گرم و خشک جهان توسط مردم پراکنده شده است. کاکتوس طی طوفان‌های ناگهانی آب ذخیره کرده و آب ذخیره‌شده را طی ماه‌های خشک‌سالی به مصرف می‌رساند. کاکتوسیان در ایران گونه بومی ندارند. بیشتر کاکتوس‌ها ریشه‌های عمیقی داشته و ساقه شبکه مانندی دارند که به‌عنوان منبع ذخیره آب عمل می‌کنند ساقه کاکتوس توسط تیغ‌هایی محافظت می‌شود. کاکتوس‌ها برگ‌های خیلی کوچکی داشته یا اصلاً برگ ندارند.

کاکتوس اچینو گروزنی تیغ زرد یکی از بهترین گزینه‌ها برای طراحی دکوراسیون خانه، فضای سبز، تراریوم و پاسیو است. کاکتوس اچینو گروزنی یکی از معروف‌ترین کاکتوس‌ها در جهان می‌باشد تا حدی که خیلی‌ها کاکتوس را با اچینو گروزنی می‌شناسند. اچینو گروزنی کاکتوسی است کروی، مقاوم و زیبا که در حدود ۲۵ تا ۳۰ سالگی گل می‌دهد. اچینو گرزونی در فصل بهار و تابستان رشد می‌کند. به راحتی دمای بالا و نور زیاد را تحمل می‌کند. هرچقدر نور بیشتری دریافت کند تیغ‌های زیباتری خواهد داشت البته باید از آفتاب سوختگی جلوگیری شود. اچینو گروزنی بومی کشور مکزیک است. اچینو در اوایل زندگی خود رشد سریعی دارد اما به سرعت رشد آن کند شده به طوری که برای رسیدن به ارتفاعی در حدود ۲۴ سانتی‌متر به ۱۰ سال زمان نیاز دارد. اچینو بومی مکزیک است و در شرایطی که شبیه به زادگاهش باشد تا قطر ۹۰ سانتی‌متر نیز رشد می‌کند. کاکتوس اچینو گروزنی تیغ زرد در صورتی که شرایط برایش مهیا باشد، در اواسط تابستان گل‌های زرد رنگ زیبایی می‌تواند داشته باشد و دمایی بین ۱۰ تا ۲۴ درجه برای آن مناسب است. البته باید مراقب باشید دما هرگز به زیر ۵ درجه نرسد. نور کامل آفتاب می‌خواهد. البته نور مستقیم در روزهای بسیار گرم ممکن است باعث سوختگی این کاکتوس شود و از طریق بذر تکثیر می‌شود.

شرایط محیطی

یکی از معیارهای تعیین‌کننده خاک مناسب برای کاکتوس‌ها، آب‌وهوا است. به‌گونه‌ای که در آب‌وهوای گرم نیاز این گیاهان به خاک قابل‌نفوذ و سبک بیشتر احساس می‌شود درحالی‌که در آب‌وهوای سرد که گیاهان نیاز به آبیاری چندانی ندارند به خاکی سنگین‌تر نیاز خواهد بود. به‌طورکلی کاکتوس‌ها خاک‌های با PH کمتر از ۷ تا نزدیک به ۷ را می‌پسندند. در بیشتر متون، ترکیب اصلی خاک کاکتوس‌ها در اندازه‌های زیر سفارش شده است: یک قسمت خاک باغچه به‌اضافه یک قسمت شن و ماسه (به نسبت مساوی) به‌اضافه یک قسمت کمپوست (مواد پوسیده گیاهی و خاک‌برگ)، یا یک‌دوم قسمت خاک رسی به‌اضافه یک قسمت ماسه به‌اضافه یک قسمت خاک باغچه، یا یک قسمت کمپوست به‌اضافه یک قسمت خاک پیت به‌اضافه یک قسمت ماسه. هرگاه به ترکیب‌های بالا در انتها، ۵ درصد خاک زغال اضافه شود اثر ویژه‌ای در جلوگیری از پوسیدگی و دیگر بیماری‌های قارچی خواهد داشت (حضور پتاس در خاک زغال، باعث این امر می‌شود). البته در متون مختلف و در گفته‌های افراد باتجربه در زمینه تولید و پرورش کاکتوس به فرمول‌های مختلف دیگری نیز اشاره شده است. برخی از افراد در ترکیب خاک خود از کود حیوانی و برخی دیگر از ورمی کمپوست استفاده می‌کنند. به‌عنوان‌مثال می‌توان به این ترکیب اشاره کرد: دو قسمت شن ریز شسته شده و شیرین (فاقد املاح) به‌اضافه کمتر از یک قسمت کود گاوی پوسیده به‌اضافه یک قسمت خاک‌برگ پوسیده با اندازه متوسط ذرات به‌اضافه مقدار بسیار کمی از قطعات خورد شده زغال چوب. خاک مناسب دیگری که معمولاً استفاده می‌کنند ۶۰ درصد شن شسته شده ۲۰ درصد پیت ماس و ۱۵ درصد ورمی کمپوست به‌علاوه مقداری زغال است.

این گیاه در حد متوسط گرما در فصل بهار تا پاییز و شب‌های خنک نیاز دارد. هوای زمستان باید خنک باشد (حدود ۱۰ تا ۱۴ درجه سانتی‌گراد). کاکتوس‌هایی که تار دارند باید در محلی با دمای حداقل ۱۶ درجه نگهداری شوند. همچنین توجه داشته باشید که تهویه مناسب از جمله نیازهای کاکتوس است. بهترین درجه برای نگهداری کاکتوس‌ها ۱۸ تا ۳۲ درجه سانتی‌گراد است.باید توجه داشته باشید که میزان تابش نور و روشنایی محیط نگهداری کاکتوس‌ها در شکل ظاهری کاکتوس‌ها، رنگ گل، تعداد گل‌ها، ساقه‌ها و شکل غنچه‌های گل اهمیت فراوانی دارد. اما توجه داشته باشید به‌طورکلی، کاکتوس‌ها به نور زیاد (نزدیک پنجره‌های شرقی و غربی) و نور خیلی زیاد (نزدیک پنجره‌های جنوبی) نیاز دارند. نکته حائز اهمیت در مورد میزان نور محیط نگهداری کاکتوس‌ها در این است که چنانچه نور محیط کم باشد کاکتوس‌ها طراوت و زیبایی خود را از دست می‌دهند و در مورد کاکتوس‌هایی که گل دارند، توانایی گل‌دهی خود را از دست می‌دهند. کاکتوس بعد از مدتی در نور کم از بین می‌رود. البته نور زیاد در تابستان باعث آفتاب‌سوختگی می‌شود. رطوبت برای گیاه کاکتوس اهمیت چندانی ندارد. چرا که بومی مناطق خشک و صحراهای آمریکا است. آب‌وهوای گیاه کاکتوس باید تقریباً گرم یا کوهستانی باشد.

کاشت

ابتدا گلدانی را برای کاشت کاکتوس انتخاب کنید که زهکشی مناسبی داشته باشد. برای این منظور می‌توانید سطح زیرین گلدان خود را کمی سوراخ کنید. سپس سنگ‌های نسبتاً درشت جمع‌آوری کنید و آن‌ها را به ارتفاع ۲ الی ۳ سانتی‌متر (البته مقدار سنگ به میزان بزرگی و کوچکی گلدان شما بستگی دارد) در انتهای گلدان بریزید. بعد از آن مقداری ماسه ساختمانی تهیه و یا خریداری کنید. این ماسه را در ابتدا بشورید تا رس آن کاملاً جدا شود. آن‌قدر شست‌وشو را ادامه دهید تا آب صاف از ماسه سرازیر شود، سپس با استفاده از یک الک ماسه را الک کنید تا سنگ‌های ریزودرشت آن از هم جدا شود. سپس سنگ‌های ریز ماسه را با پیت ماس مخلوط کنید (یک پیمانه پیت ماس به اضافه دو پیمانه ماسه ریز به اضافه یک یا نصف پیمانه زغال کبابی خردشده). اگر در خانه مایکروفر دارید حدود ۵ دقیقه مخلوط آماده شده را در درون آن بگذارید. پس از سرد شدن مخلوط را روی سنگ‌های درشتی که در مرحله نخست آماده کرده بودید بریزید. بعد از آن با فشار دادن دست بر روی سطح موردنظر بستر را محکم کنید و یک لایه نازک سنگ ریزه روی بستر بریزید.

در مرحله آخر بذر کاکتوس را بر روی سطح موردنظر بپاشید طوری که بذر کاکتوس ها به فاصله ۱ الی ۲ سانتی‌متر از یکدیگر فاصله داشته باشند. سپس در ظرف را بگذارید در غیر این صورت نایلون یا پلاستیک بر روی آن بکشید و سپس بذر کاکتوس کاشته شده را در دمای ۲۰ تا ۳۰ درجه سانتی‌گراد قرار دهید. توجه داشته باشید که بذر کاکتوس زیر نور مستقیم خورشید نباشد. بعد از ۱۰ روز بذرها جوانه می‌زنند و شروع به رشد می‌کنند. شما باید پس از کاشت بذر کاکتوس، هر دو هفته یک‌بار سم قارچ‌کش را بر روی بستر خاک به اندازه استاندارد اسپری کنید. کاکتوس تا سه ماهگی نیاز به هیچ کودی ندارد. به بذر کاکتوس هر از چند گاهی سر بزنید تا حشرات و موارد مشکوک را شناسایی کنید.

نحوه نگهداری کاکتوس در خانه

با توجه به استقامت و بردباری کاکتوس‌ها نسبت به شرایط محیطی و گسترش آپارتمان‌نشینی و زندگی پرمشغله امروزی سال‌به‌سال بر تعداد پرورش‌دهندگان این گیاه افزوده می‌شود. کاکتوس یکی از گیاهان پرطرفدار است که می‌توانید یک گیاه عالی برای آپارتمان‌های بدون بالکن امروزی باشد. برخی از افراد به این دلیل کاکتوس‌ها را دوست دارند که فکر می‌کنند این گیاه مقاومت بیشتری نسبت به سایر گیاهان دارد و در نتیجه نگهداری از آن هم زحمت کمتری خواهد داشت. این طرز فکر تا حدودی درست است به این دلیل که کاکتوس می‌تواند آب اضافی را در خود ذخیره کند و هنگام کم‌آبی از آن تغذیه کند، اما باید به یاد داشته باشیم این به آن معنا نیست که نگهداری کاکتوس بدون کمترین زحمتی امکان‌پذیر است. البته باز هم تأکید می‌کنیم کاکتوس به دلیل توان ذخیره آب، بهترین گیاه برای نواحی خشک و کم آب به‌حساب می‌آید. شاید شما هم در صحراهای خشک کاکتوس‌های بزرگی را دیده باشید که در شرایط آب و هوایی بسیار بد هم دوام آورده‌اند؛ دلیل این موضوع آن است که کاکتوس می‌تواند با یک‌بار ذخیره آب، ماه‌ها بدون آب به زندگی خود ادامه دهد. این نکته هم جالب است که ذخیره آب توسط ریشه‌های کاکتوس انجام می‌شود.

کاکتوس ریشه‌های بسیار بلندی دارد که به کمک آن‌ها می‌تواند آب موردنیاز را در خود ذخیره کند. شاید بتوان گفت این بزرگ‌ترین تفاوت کاکتوس با سایر گیاهان است. اگر شما در خانه گیاه کاکتوس دارید دقت کنید درون خاک کاکتوس باید از شن و سنگریزه نیز استفاده کنید. همچنین به خاطر داشته باشید این گیاه به نور زیاد احتیاج دارد و باید در محیطی گرم قرار بگیرد. از دیگر نکاتی که باید به آن توجه کنید آبیاری کاکتوس است. به خاطر داشته باشید کاکتوس نسبت به سایر گیاهان باید با فاصله زمانی طولانی‌تری آبیاری شود. البته آبیاری کاکتوس باید با توجه به نوع آن، فصل، گرمای محیط و اندازه گیاه تعیین شود. با در نظر گرفتن همه این موارد و از آنجا که امروزه کاکتوس‌ها در اندازه‌های مختلف ارائه و فروخته می‌شوند، می‌توانید با توجه به فضای خانه خود، تعدادی از این گیاه را در نقاط مختلف نگهداری کنید. گلدان‌های رنگی و کوچک کاکتوس به‌خوبی می‌توانند پشت پنجره، روی میزهای کنار دیوار و کنار قاب عکس‌های رومیزی قرار بگیرند و جلوه‌ای خاص به اتاق، سالن و خانه شما بدهند.

برای خرید بذر کاکتوس و سایر بذر کاکتوس ها به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

فلفل یکی از پرمصرف‌ترین ادویه‌ها در آشپزی و خانه‌داری است. در این مقاله قصد داریم شما را با انواع فلفل و کاربردهای آن در آشپزی آشنا کنیم. فلفل سیاه، سفید، قرمز و سبز، همه از یک گیاه تهیه می‌شوند. رنگ ‌فلفل به زمان برداشت و شیوه عمل آوردن آن بستگی دارد. فلفل فواید زیادی دارد. مصرف فلفل سیستم هاضمه را تقویت می‌کند و به گردش خون سرعت می‌بخشد. کاشت فلفل به‌تدریج در کشورهای نزدیک به منطقه مالابار هم که آب و هوای مشابهی دارند رایج شده، از جمله سریلانکا، مالزی، اندونزی و تایلند. در حال حاضر صادرکنندگان جدیدی مانند ویتنام و برزیل به جمع این کشورها پیوسته‌اند. فلفل پیش از بسته‌بندی باید ابتدا از ساق و برگ و گرد و خاک جدا شود. فلفل پس از خشک شدن در رنگ‌های سیاه، قرمز و سفید یافت می‌شود. انواع فلفل متناسب با کیفیت و رنگ و بو، قیمت‌های متفاوتی دارند.

خواص فلفل

فلفل پرزهای چشایی را تحریک می‌کند و پیامی ‌به معده می‌فرستد که باعث ترشح اسید هیدروکلوریک و در نتیجه هضم بهتر غذا می‌شود. اسید هیدروکلوریک برای هضم پروتئین‌ها و دیگر مواد غذایی در معده ضروری است. هنگامی‌که مقدار اسید هیدروکلوریک بدن کافی نباشد، غذا به مدت طولانی در معده باقی می‌ماند که منجر به سوءهاضمه می‌شود. به‌علاوه، فلفل تعرق و ادرار را افزایش می‌دهد. فلفل همچنین اثرات مفید آنتی‌اکسیدان و آنتی باکتریال مؤثر را در خود نشان داده است.

سیاه، سفید، قرمز، سبز

رنگ فلفل به زمان برداشت و شیوه عمل آوردن آن بستگی دارد. رایج‌ترین نوع فلفل، فلفل سیاه است که برای آن باید میوه‌های فلفل را زمانی چید که نارس و رنگشان هنوز سبز است. دانه‌ها در جریان تخمیر و خشک شدن چروکیده و سیاه رنگ می‌شوند. دیگر نوع متداول، فلفل سفید است. برای به دست آوردن فلفل سفید، دانه‌ها هنگام برداشت باید کاملاً رسیده و به رنگ کبود متمایل به قرمز تیره باشند. دانه‌ها را در آب قرار می‌دهند تا خیس بخورند. سپس تنها مغز دانه‌ها باقی می‌مانند که در جریان خشک شدن رنگ سفید متمایل به زرد پیدا می‌کنند.

فلفل قرمز نیز از میوه‌های کاملاً رسیده گیاه فلفل به دست می‌آید، با این تفاوت که فرایند خشک کردن دانه‌ها باید سریع انجام گیرد. محصول نادرتر این گیاه فلفل سبز است. برای تهیه آن دانه‌های فلفل به‌صورت زرد و نارس برداشت می‌شوند و سپس باید در معرض نمک یا سرکه قرار گیرند تا از تخمیر شدن آن‌ها جلوگیری شود. گونه‌های مختلف فلفل علاوه بر رنگ در عطروطعم و همین‌طور درجه تندی هم تفاوت‌هایی با هم دارند. فلفل‌های سیاه و سبز معطرتر از فلفل سفید هستند. اما فلفل سفید تندتر از انواع دیگر است و معمولاً برای تهیه سس ماهی استفاده می‌شود. فلفل سبز برای تهیه سس غذاهای کبابی کاربرد دارد. دانه‌های فلفل سبز را معمولاً نمی‌سایند. فلفل قرمز هم تند و هم دارای طعم شیرین ملایمی است و مانند فلفل سیاه هنگام پخت گوشت قرمز از آن‌ها استفاده می‌شود.

کاربردهای مختلف فلفل در آشپزی

برخلاف اینکه نام هر سه نوع مورد نام برده شده فلفل می‌باشد، اما خواص و کاربردهای آن‌ها یکسان نیست و متفاوت با یکدیگر هستند.

فلفل سفید

این گونه از فلفل، زمانی به دست می‌آید که پوست بیرونی دانه‌ها بر اثر تابش نور خورشید خشک و باز شود. دانه‌های سفید درون این پوست‌ها، فلفل سفید است. فلفل سفید، عطروطعم ماندگاری ندارد و پس از گذشت زمان به سرعت رایحه آن از بین خواهد رفت. به دلیل رنگ سفید این فلفل، بهتر است در غذاهایی از آن استفاده کنید که بخواهید رنگ یک دستی داشته باشند و دانه‌های فلفل در آن مشخص نباشند؛ مانند تهیه سس سفید و یا پوره سیب زمینی.

فلفل سیاه

فراوان‌ترین نوع از فلفل که در دسترس است، فلفل سیاه است. این فلفل به‌طور طبیعی از لایه بیرونی که توسط تابش نور خورشید به رنگ سیاه در آمده، به دست می‌آید. عطر آن بسیار بیشتر از فلفل سفید است. همچنین ترکیب اجزای درون آن فواید زیادی برای سلامتی دارد. فلفل سیاه می‌تواند در مدت زمان طولانی‌تری تازه بماند، بدون اینکه از خاصیت و عطروطعم آن کم شود. استفاده از فلفل سیاه به جای سفید در وعده‌های غذایی، به دلیل برتری عطر و ماندگاری بیشتر، رایج‌تر است.

فلفل قرمز

فرآیند ساخته شدن فلفل قرمز با دو گونه قبلی به کلی متفاوت است. این فلفل از ماده Capsicum موجود در فلفل‌های چیلی به دست می‌آید. مواد موجود در فلفل‌های سفید و سیاه از نوع ماده Piperine است. حال آنکه در فلفل قرمز، این ماده متفاوت بوده و در واقع Capsicum است.

هر ۳ نوع فلفل می‌توانند هم در خواص دارویی مفید باشند و هم در طعم بخشی به غذاها؛ اما فلفل قرمز در بحث آنتی‌اکسیدان‌ها و اثرات مفیدی که بر روی سلامت دارد، بسیار قدرتمندتر از دیگر انواع است. همچنین فلفل قرمز بسیار تندتر است و طبیعت گرم آن نیز بیشتر است.

خواص فلفل دلمه‌ای

فلفل دلمه‌ای یکی از سبزی‌هایی است که به علت شکل زیبا، جنس جذاب، طعم متفاوت و رنگ‌های متنوع بسیار موردتوجه قرار دارد. این گیاه در چهار رنگ مختلف سبز، زرد، نارنجی و قرمز در بازار عرضه می‌شود. جالب است بدانید که هر کدام از این رنگ‌ها معرف خاصیت ویژه‌ای از این گیاه است.

با این که همه این فلفل‌های دلمه‌ای خواص مشابهی دارند، ولی دارای تفاوت‌های زیادی نیز هستند. فلفل دلمه‌ای به علت دارا بودن آب میان بافتی فراوان یکی از کم کالری ترین سبزی‌ها می‌باشد. با وجود اینکه فلفل دلمه‌ای سبز رنگ در میان اکثر افراد شناخته شده تر می‌باشد، اما پیگمآن‌های ایجادکننده رنگ قرمز، نارنجی و زرد خواص بسیاری دارند. از نظر طعم، فلفل دلمه‌ای سبز کمی تلخ‌تر است و فلفل‌های زرد، نارنجی و قرمز شیرین‌تر هستند و به حالت میوه‌ای بیشتر شبیه می‌باشند. فلفل دلمه‌ای گیاه تندی نیست؛ زیرا کاپسایسین که باعث طعم تندی در فلفل می‌شود، در این فلفل به مقدار بسیار ناچیزی وجود دارد.

فلفل دلمه‌ای سرشار از ویتامین‌های گروه ب مانند تیامین، ریبوفلاوین و B6 است که ویتامین‌های مؤثر در تبدیل مواد غذایی به انرژی می‌باشند. فلفل دلمه‌ای همچنین گیاهی سرشار از فیبر، پروتئین و آهن است. فیبر در غذاهای گیاهی مانند میوه‌ها، سبزی‌ها، غلات کامل و حبوبات یافت می‌شود و بدن برخلاف پروتئین، کربوهیدرات و چربی نمی‌تواند آن را هضم کند و در دستگاه گوارش با اتصال به چربی‌ها و افزایش دفع آن‌ها، موجب کاهش فشارخون و کلسترول خون می‌گردد. همچنین موجب جذب آهسته‌تر قند خون می‌شود. در نتیجه باعث می‌شود تا قند خون در حیطه نرمال ثابت بماند. از اثرات دیگر فیبر، التیام التهاب‌های ایجادشده در قسمت‌های مختلف بدن است.

فلفل دلمه‌ای سبز رنگ وقتی خیلی رسیده می‌شود به رنگ قرمز تبدیل می‌شود که رسیده‌تر، شیرین‌تر و با طعمی ملایم‌تر است. ویتامین ث و کاروتنوئیدها در حالت رسیده بیشتر هستند. هم چنین ظرفیت آنتی‌اکسیدانی در فلفل دلمه‌ای قرمزرنگ بیشتر از فلفل دلمه‌ای سبز است. به منظور تهیه فلفل دلمه‌ای قرمز، باید توجه کرد که رنگ آن روشن باشد و پوست سفتی داشته باشد. ولی فلفل‌هایی که پوست کدر و چروکیده دارند، به سمت فرآیند فساد پیش می‌روند و مواد مغذی‌شان به شدت افت می‌کند.

با وجود اینکه فلفل دلمه‌ای سبز و زرد هم منابع خوبی از ویتامین ث می‌باشند، اما فلفل دلمه‌ای قرمز بیش‌ترین میزان ویتامین ث را دارا می‌باشد. به گونه ای که دو برابر نیاز روزانه به ویتامین ث را تأمین می‌کند. ویتامین ث یک آنتی‌اکسیدان بسیار قوی می‌باشد. ویتامین ث در تسریع روند بهبود عفونت‌ها، ترمیم زخم‌ها و جراحات پوستی، تولید کلاژن موجود در غضروف‌ها و مفاصل استخوانی، تأمین سلامت استخوان‌ها و دندان‌ها و استحکام رگ‌های خونی مؤثر است.

مسئول رنگ قرمز شفاف در فلفل دلمه‌ای، لیکوپن می‌باشد که آنتی‌اکسیدان بسیار قوی است؛ و تحقیقات متعدد ثابت کرده است که لیکوپن از سرطان پروستات و بیماری‌های قلبی پیشگیری می‌کند. لیکوپن ماده‌ای است که وقتی در معرض حرارت قرار بگیرد، آزاد می‌شود. بدین منظور لازم است کمی آن را در روغن تفت داد یا کبابی کرد. فلفل دلمه‌ای قرمز ۵۵ تا ۷۵ درصد نیاز روزانه بدن به مواد مغذی موردنیاز در سلامت استخوان را تأمین می‌نماید. این مسئله به دلیل دارا بودن مقادیر فراوانی از ریزمغذی‌هایی چون: کلسیم، آهن، منیزیم، فسفر، پتاسیم و روی است که همگی، از مواد مغذی موردنیاز در استحکام و حفظ بافت استخوانی می‌باشند.

پاپریکا، ادویه‌ای برگرفته از فلفل قرمز

ادویه پاپریکا، از فلفل دلمه‌ای قرمز رنگ یا فلفل چیلی قرمز گرفته می‌شود. این ادویه به‌منظور بهبود طعم در غذاها بسیار کاربرد دارد. این ادویه سرشار از ویتامین A و نیز ویتامین ب است که ویتامینِ در تقویت نوروترانسمیترهای سیستم اعصاب و رشد و نمو سلول‌های بدن مؤثر می‌باشد.

علت رنگ سبز این فلفل دلمه‌ای، مقادیر فراوان کلروفیل در آن است که در پیوند با منیزیم است. منیزیم در بهبود حافظه و یادگیری اثرات زیادی دارد. همچنین منیزیم در جهت کاهش فشارخون مؤثر است. مقادیر فراوان B6 و منیزیم موجود در فلفل دلمه‌ای سبز، باعث کاهش اضطراب ناشی از سندرم پیش از قاعدگی می‌شود و به‌منظور بهبود علائم این سندرم مؤثر می‌باشد. فلفل دلمه‌ای سبز ویتامینِ فراوانی دارد که در بهبود عملکرد سیستم ایمنی و محافظت سلولی اثر دارد.

فلفل دلمه‌ای زرد و نارنجی، عینک آفتابی طبیعی

فلفل‌های زرد، نارنجی و قرمز منبع بسیار خوبی از کاروتنوئیدها هستند. کاروتنوئیدها گروهی از مواد شیمیایی گیاهی می‌باشند که سلامت چشم‌ها را به همراه دارند. کاروتنوئیدهای موجود در فلفل‌های دلمه‌ای عبارت‌اند از:

۱. بتاکاروتن که مسئول ایجاد رنگ نارنجی در هویج، کدو حلوایی، فلفل دلمه‌ای نارنجی و... است، در سلول‌های بینایی تبدیل به ویتامین ا می‌شود؛ که این ویتامین به‌منظور تقویت فرآیند بینایی بالأخص در نور کم کاربرد دارد. همچنین این ویتامین در بهبود عملکرد سیستم ایمنی و سلول‌های شاخی پوست مؤثر است. بتاکاروتن همچنین از آنتی‌اکسیدان‌های بسیار قوی می‌باشد که افراد را در برابر ابتلا به سرطان و بیماری‌های قلبی محافظت می‌کند.

۲. لوتئین و زآگزانتین که رنگ زرد را در زردآلو، فلفل دلمه‌ای زرد و ... ایجاد می‌کند. از مواد اصلی تشکیل دهنده ماکولای چشم می‌باشند و ماکولای چشم را از آسیب‌های ناشی از افزایش سن محافظت می‌کنند و کمبود آن‌ها آب مروارید را در پی دارد. در حقیقت فلفل دلمه‌ای زرد و نارنجی را می‌توان نوعی عینک آفتابی طبیعی برای چشم‌ها دانست.

برای خرید بذر فلفل و سایر انواع بذرها و دیگر محصولات کشاورزی به به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

گیاه انگشتانه، گل‌های زیبای لوله‌ای به‌صورت آبشاری تولید می‌کند. گل انگشتانه نام گلی زیبا و زینتی است که گل‌های خوشه‌ای مانند مخروط شکل و زنگوله‌ای مانندی دارد که در انتهای ساقه گیاه ظاهر می‌شود و منظره زیبایی را نمایان می‌کند. گلبرگ‌های موجود در هر گل این گیاه به‌صورت زنگوله‌ای مانند است که بیشتر اوقات همچون دو لب نمایان می‌شود که لب پایینی کمی بزرگ‌تر از لب قسمت بالایی است و گل‌های موجود در طرفین ساقه نیز به‌صورت رو به پایین و معلق هستند نام گل انگشتانه به این دلیل است که انگشت انسان به‌راحتی وارد گل می‌شود و مدل این گل با انگشت متناسب است. ارتفاع این گیاه بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ سانتیمتر است. گل انگشتانه در رنگ‌های مختلف سفید، ارغوانی، زرد، قرمز و صورتی است که دارای خال‌هایی با رنگ‌های متنوع است. به‌صورت بوته‌ای کوتاه دو تا چندساله رشد می‌کند. گونه‌های مختلفی دارد. جالب است بدانید که گل انگشتانه خواص دارویی و درمانی زیادی دارد و از آن در طب سنتی استفاده می‌شود. این گیاه بومی مناطقی از کشورهای اروپایی است. انواع گل انگشتانه عبارتند از: گل انگشتانه ارغوانی و گل انگشتانه کرکدار.

از خواص گل انگشتانه این که برگ های گل انگشتانه در کارخانه های داروسازی برای تولید داروهای تقویت کننده و تنظیم کننده ضربان قلب و درمان نارسایی های قلبی کاربرد گسترده ای دارند. دارویی با نام دیجیتال (دیجیتالین) در داروخانه های کشور موجود است که از این گیاه حاصل شده است. همچنین برگ ها سبب افزایش فشار خون می شوند و دارای خاصیت مدری هستند. مصرف برگ های گل انگشتانه بدون نظارت پزشک ممنوع می باشد. از دیگر خواص دارویی گل انگشتانه این که برای کسانی که مشکل در تولید ادرار دارند، استفاده از برگ های گل انگشتانه توصیه می شود. همچنین برای درمان ذات الریه از گلبرگ های گل انگشتانه استفاده می شود. خرید گل انگشتانه

کاشت گل انگشتانه

گل انگشتانه از طریق بذر تکثیر می‌شود. کشت بذری این گیاه در فصل پاییز و بهار انجام می‌شود. در کاشت پاییزه بذر را در خزانه می‌کارند و در کاشت بهاره آن را در زمین اصلی مورد کاشت قرار می‌دهند که اگر در پاییز کاشت شود در فصل بهار گل می‌دهد و اگر در فصل بهار کاشت شود سال آینده در بهار گل می‌دهد چرا که این گیاه برای گلدهی نیاز به یک دوره سرمادهی دارد. در کشت بذری ابتدا بستر مورد کاشت را آماده کنید و بذر گل انگشتانه را در عمق مناسبی از خاک مورد کشت بکارید و گیاه را آبیاری کنید، پس از گذشت مدتی بذر گیاه جوانه می‌زند و شروع به رشد می‌کند.

فاصله کاشت بذر گل انگشتانه ۵۰ تا ۶۰ سانتیمتر است. عمق کاشت بذر گل انگشتانه ۱ تا ۲ سانتیمتر است. خاک مناسب رشد گل انگشتانه خاک غنی و حاصلخیز با زهکشی مناسب است. دمای مناسب برای رشد این گیاه ۱۵ تا ۳۲ درجه سانتی‌گراد است. زمان گلدهی این گیاه بسته به زمان کشت در سال اول و دوم فصل بهار است. گل انگشتانه به آبیاری متوسط مرطوبی نیاز دارد. گل انگشتانه گیاهی آفتاب دوست است که برای رشد به نور کامل خورشید نیاز دارد و در برابر سایه جزئی نیز مقاوم است.