کاکتوس پیرمرد آند (Oreocereus celsianus) یک کاکتوس ستونی و تحسین برانگیز است که با زندگی در محیطی بسیار خشن سازگار شده است. کاکتوس پیرمرد بومی آند پرو، بولیوی و شمال آرژانتین است. پوشش ضخیم آن از موهای سفید و پشمی از آن در برابر آفتاب سوختگی و هوای سرد محافظت می‌کند. ساعت‌های بیشتر آفتاب مستقیم باعث می‌شود که پوشش ضخیم‌تری داشته باشد. در طبیعت ساقه‌ها می‌توانند در پایه‌های خود منشعب می‌شوند. در بهار با گل‌های سریز شکوفا می‌شود. اگر در زمستان خشک نگه داشته شود می‌تواند یخبندان‌های کوتاه تا ۱۰ درجه فارنهایت را تحمل کند. این گیاه کاملاً ریشه‌دار است. گلدان مناسب برای کاکتوس پیرمرد گلدان گرد پلاستیکی ۳٫۵ اینچی است.

کاکتوس پیرمرد در برابر یخبندان سخت جان سالم به درنمی‌برد اما اگر خطر یخ‌زدگی وجود داشته باشد، می‌توان آن را به داخل خانه آورد تا در آستانه پنجره آفتابی یا زیر نور رشد کند. کاکتوس برای جلوگیری از پوسیدگی به نور آفتاب روشن، زهکشی عالی و آب کم نیاز دارد. ظروف دارای سوراخ زهکشی را انتخاب کنید و از کاکتوس با زهکشی خوب و خاک آبدار با ۷۰ تا ۸۰ درصد شن معدنی مانند ماسه درشت، پوکه یا پرلیت استفاده کنید. قبل از آبیاری عمیق صبر کنید تا خاک کاملاً خشک شود. در زمستان خشک نگه دارید.

کاکتوس پیرمرد گونه‌ای متعلق به خانواده کاکتسه ها است که بومی شیلی، پرو، آرژانتین و بولیوی است. آرئول ها بزرگ، سفید و بیضی شکل و در قسمت‌های جوان گیاه بسیار پشمالو هستند. یکی دیگر از ویژگی‌های گیاه و آنچه متفاوت است، موهای بلند، نازک و ابریشمی است. کاکتوس پیرمرد توسط پشم فراوان پوشیده شده که از آن از در مقابل نور خورشید و احتمالاً از تغییرات ناگهانی دما محافظت می‌کند.

گلدهی

گل‌های کاکتوس پیرمرد گاهی اوقات زمان زیادی طول می‌کشد تا ظاهر شود، اگرچه کاکتوس پیرمرد بیش از همه به دلیل بافت شگفت انگیزش موردتوجه قرار می‌گیرد. گل‌ها صورتی تیره هستند و در بالای آن ظاهر می‌شوند. خارهای شعاعی مخروطی و سفت، زرد مایل به قهوه‌ای و طول آن حدود ۲ سانتی‌متر است. خارهای مرکزی ضخیم‌تر هستند و طول آن به ۸ سانتی‌متر می‌رسد و قهوه‌ای هستند. کاکتوس پیرمرد برای مبتدیان ساکولنت ایده آل است زیرا رشد آن آسان است و از گیاه کم مراقبت می‌شود و برای کلکسیونرهای ساکولنت، این گیاه رنگ و بوی متفاوتی به مجموعه می‌بخشد.

نور

کاکتوس پیرمرد را در تمام طول سال در آفتاب کامل قرار دهید. در داخل خانه باید در زیر نورگیر یا نزدیک پنجره قرار گیرد که نور خوبی دریافت می‌کند. گلدان را به‌طور منظم بچرخانید تا تمام چهره‌های کاکتوس به یک اندازه نور دریافت کنند و به‌طور کامل رشد کنند.

دما

کاکتوس پیرمرد حداقل دمای صفر درجه سانتی‌گراد را در زمستان تحمل می‌کند. در دماهای پایین‌تر گیاه ممکن است بمیرد. در مورد زمستان‌های خیلی سرد بهترین گزینه قرار دادن گیاه در داخل است. مراقبت از گیاه در برابر رطوبت محیط بسیار مهم است زیرا در صورت مرطوب بودن هوا کاکتوس پیرمرد بسیار مستعد پوسیدگی است. کاکتوس پیرمرد در سرما رشد خود را متوقف می‌کند.

آبیاری

از بهار تا پایان تابستان هر ۷ یا ۱۰ روز یک‌بار می‌توانید این گیاه را آبیاری کنید. در زمستان نیاز به آب بسیار کم و در حد صفر دارد. نکته مهم این است که قبل از آبیاری بعدی به‌خصوص در فصل زمستان اجازه دهید بستر کاملاً خشک شود (در این زمان توصیه می‌شود که بستر خشک برای چند روز باقی بماند).

کود

کاکتوس پیرمرد از بهار تا اوایل پاییز نیاز به یک کود خوب دارد. فقط کود مایع مخصوص کاکتوس‌ها به آن بدهید.

پیوند زدن

بهتر است پیوند کاکتوس پیرمرد در فصل بهار انجام گیرد. در مورد گیاهان جوان، سالی یک بار و به دنبال آن وقتی گیاه به اندازه کافی بالغ شود که هر ۳ یا ۴ سال یا در مواقع ضروری این کار را انجام گیرد.

کاشت و تکثیر

تکثیر با بذر کاکتوس پیرمرد یا قلمه در بهار انجام گیرد. بذر کاکتوس پیرمرد به سرعت جوانه می‌زند و نهال‌ها از سنین پایین کاملاً مقاوم هستند. بهترین زمان برای کاشت بذر کاکتوس پیرمرد فصل بهار است. فقط باید از یک گلدان کوچک استفاده کنید و یک بستر مخصوص برای بذر کاکتوس‌ ها و ساکولنت ها با زهکشی خوب اضافه کنید. سپس بذر کاکتوس پیرمرد  را روی بستر پخش کنید و یک لایه بسیار سبک از بستر را به دانه‌ها اضافه کنید. بستر را مرطوب نگه دارید (اما از غرق شدن آب خودداری کنید) و گلدان را در مکانی نگهداری کنید که نور خورشید را به‌خوبی دریافت کند. پس از رسیدن گیاه و مناسب برای دست‌کاری، می‌توان آن را به گلدان قطعی پیوند زد.

هرس

این گیاه نیازی به هرس ندارد. فقط برگ‌هایی را که کوبیده یا خشک شده‌اند جدا کنید تا ظاهر گیاه بهتر شود.

آفات و بیماری‌ها

کاکتوس پیرمرد عمدتاً توسط شپشک های آردآلود موردحمله قرار می‌گیرد که به ساقه‌های برهنه حمله می‌کند. معمولاً بیشترین غلظت این آفت در انتهای ساقه‌های در حال رشد در جایی که اپیدرم نرم‌تر است مشاهده می‌شود.

درک اینکه چرا گل کوکب یکی از گل‌های رایج و محبوب است بسیار دشوار نیست. گل‌های رنگین‌کمانی زیبای آن خیره‌کننده است. گل کوکب از اواسط تابستان تا اولین یخبندان پاییزی گل می‌دهد و تا پاییز گل می‌دهد.

کاشت

گل کوکب برای رشد و شکوفایی فراوان به آفتاب کامل (حداقل ۸ ساعت در روز) نیاز دارد. اگر دمای تابستان شدید باشد، بهتر است در پناه سایه بعدازظهر کاشته شود. گل کوکب به سرما حساس است و نباید تا زمانی که خاک تا بیش از ۶۰ درجه فارنهایت (۱۵ درجه سانتی‌گراد) گرم نشده و تمام خطر سرمازدگی از بین نرود، کاشته شوند.

برای کاشت بذر گل کوکب یک محل آفتابی با خاک و زهکشی خوب را انتخاب کنید و قبل از کاشت آن را کاملاً آماده کنید. بستر کشت را با ۲ تا ۴ اینچ (۵ تا ۱۰ سانتیمتر) کمپوست با کیفیت بالا یا کود پوسیده خوب، گردگیری کمی از پودر استخوان و کود ارگانیک متعادل اصلاح کنید. همه مواد را در خاک مخلوط کنید تا به‌طور یکنواخت پخش شود.

برای کاشت گودالی به عمق ۴ تا ۶ اینچ (۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر) حفر کنید و بذر کوکب در داخل آن قرار دهید. هنگامی‌که در محل قرار گرفت، سوراخ را با خاک پر کنید. گل کوکب بسیار بزرگ می‌شود، بنابراین حداقل بین ۱۲ تا ۱۸ اینچ (۳۰ تا ۴۶ سانتی‌متر) فاصله بین گل کوکب‌ها بگذارید.

گل‌های گل کوکب در طول فصل رشد به آب ثابت نیاز دارند. بنابراین در جوانی شیلنگ‌های خیس بخار یا آبیاری قطره‌ای نصب کنید. تا زمانی که اولین شاخه‌های سبزرنگ را مشاهده نکردید که از زمین عبور می‌کنند، نباید گل دهانه را آبیاری کنید. آبیاری بیش از حد قبل از مشاهده شاخه‌ها می‌تواند منجر به پوسیدگی بذر گل کوکب شود. پس از رسیدن گیاهان به ارتفاع ۱ فوت (۳۰ سانتی‌متر)، با کشیدن ۳ تا ۴ اینچ (۷ تا ۱۰ سانتی‌متر) از مرکز رشد، آن‌ها را کمی محکم کنید تا شاخه‌های پایه کم را تشویق کنید که باعث افزایش تولید گل و طول کلی ساقه می‌شود.

حلزون‌ها و لیسه‌ها به گیاهان جوان آسیب می‌رسانند و موش‌ها گل‌ها را خراب می‌کنند. طعمه را در زمان کاشت و به‌صورت دوره‌ای در طول فصل کنار بگذارید. طعمه حلزون یک گزینه ارگانیک است که هم برای کودکان و هم برای حیوانات خانگی بی‌خطر است و در برابر هر سه آفت به‌خوبی کار می‌کند.

در اواسط تابستان، شما نیاز دارید که گیاهان بلند را به هم بزنید تا از ریزش آن‌ها جلوگیری شود. برای باغداران خانگی که فقط چند گیاه دارند، هنگام کاشت، پایه‌های بلند و محکم را در کنار غده‌ها قرار دهید تا بتوانید ساقه‌ها را هنگام رشد به آن‌ها بچسبانید. برای پرورش‌دهندگان گل، من روش راه‌راه را توصیه می‌کنم که شامل قرار دادن یک پایه تی مانند فلزی در هر ۸ پا (۲٫۴ متر) در امتداد لبه‌های بیرونی تخت‌ها و بستن یک لایه دوگانه از طناب نجات از پایه به پایه است.

درحالی‌که گل‌های گل‌دار بریده بلندمدت نیستند، اما می‌توانید ۵ تا ۷ روز از ساقه‌های بریده شده در مرحله مناسب استفاده کنید. از آنجا که گل‌های گل کوکب بعد از برداشت زیاد باز نمی‌شوند، مهم است که آن‌ها را تقریباً کاملاً باز، اما نه بیش از حد رسیده انتخاب کنید. پشت هر سر گل را بررسی کنید، به دنبال گلبرگ‌های محکم و سرسبز باشید. گلبرگ‌های کاغذی یا کمی کم آب نشانه سن هستند. حتماً از نگهدارنده گل در آب استفاده کنید.

بلوبری یک گیاه است. این میوه معمولاً به‌عنوان غذا مصرف می‌شود. برخی افراد نیز از میوه و برگ آن برای تهیه دارو استفاده می‌کنند. مراقب باشید بلوبری را با زغال اخته اشتباه نگیرید. در خارج از ایالات متحده، نام زغال اخته ممکن است برای گیاهی به نام بلوبری در ایالات‌متحده استفاده شود. بلوبری برای پیری، حافظه و مهارت‌های تفکر (عملکرد شناختی) و بسیاری از شرایط دیگر استفاده می‌شود. اما شواهد علمی محدودی برای حمایت از هر یک از این موارد وجود دارد.

کاشت

زمان کاشت بوته بلوبری

بلوبری را می‌توان در بهار یا اواخر پاییز در همه مناطق به‌جز سردترین مناطق کاشت. در مناطق سرد بهتر است برای کاشت بذر بلوبری تا اوایل تا اواسط بهار صبر کنید.

بهتر است گیاهان ۱ تا ۳ ساله انتخاب خوبی هستند. این‌ها را می‌توان در ظروف یا ریشه برهنه خریداری کرد.

انتخاب و آماده‌سازی محل کاشت

مکان آفتابی و سرپناهی را انتخاب کنید. درحالی‌که بلوبری سایه را تحمل می‌کند، محصولات بهتری در زیر نور آفتاب به دست می‌آید. درعین‌حال آن‌ها نباید در معرض باد شدید و خشک شوند.

بذر بلوبری را خیلی نزدیک درختان نکارید زیرا درختان نه‌تنها نور خورشید را مسدود می‌کنند بلکه رطوبت خاک را نیز جذب می‌کنند.

اگر چندین بوته کاشته‌اید بهتر است آن‌ها را در یک تکه بکارید نه اینکه در باغ خود پراکنده شوید. این باعث افزایش تولید و کیفیت توت می‌شود.

بلوبری یک گیاه ریشه‌دار کم‌عمق است. بنابراین به خاکی نیاز دارد که رطوبت را در خود نگه دارد اما به‌خوبی تخلیه شود و مرطوب نماند. بذر بلوبری را در مکان‌هایی که خاک‌های سنگین و خاکی دارند و مرطوب می‌مانند، کاشت نکنید.

بلوبری در خاکی که اسیدی است رشد می‌کند. pH خاک در حالت ایده آل باید بین ۴٫۰ تا ۵٫۰ باشد. خاکی که به اندازه کافی اسیدی نیست رشد را متوقف می‌کند. با مخلوط کردن مقدار کمی گوگرد دانه‌ای چند ماه قبل از کاشت می‌توان خاک را اسیدی کرد. پیت ماس ​​ و پوست و سوزن کاج نیز افزودنی‌های خوبی هستند که به اسیدی شدن خاک شما کمک می‌کنند.

قبل از قرار دادن بوته‌های بلوبری، مواد آلی را در خاک مخلوط کنید.

خواص بلوبری

بلوبری مانند خواص قره قاط، با جلوگیری از چسبندگی باکتری‌ها به دیواره‌های مثانه، از عفونت مثانه جلوگیری می‌کند. میوه بلوبری سرشار از فیبر است که می‌تواند به عملکرد طبیعی دستگاه گوارش کمک کند. همچنین حاوی ویتامین C و سایر آنتی‌اکسیدان‌ها است. بلوبری همچنین حاوی مواد شیمیایی است که ممکن است تورم را کاهش داده و سلول‌های سرطانی را از بین ببرد.

کاهش مهارت‌های حافظه و تفکر که معمولاً با افزایش سن رخ می‌دهد. برخی تحقیقات نشان می‌دهد که مصرف روزانه بلوبری به مدت ۳-۶ ماه ممکن است به بهبود برخی از آزمون‌های تفکر و حافظه در بزرگ‌سالان بالای ۶۰ سال کمک کند. بااین‌حال اکثر آزمون‌های تفکر و حافظه تغییر نمی‌کنند. اگر فایده‌ای داشته باشد، احتمالاً اندک است.

در رابطه با سالخوردگی برخی تحقیقات نشان می‌دهد که خوردن بلوبری یخ‌زده می‌تواند محل استقرار و تعادل پا را در افراد مسن بهبود بخشد. بااین‌حال تحقیقات دیگر نشان می‌دهد که خوردن بلوبری به این موارد کمکی نمی‌کند. همچنین به نظر نمی‌رسد خوردن بلوبری باعث افزایش قدرت یا سرعت راه رفتن در افراد مسن شود.

درخصوص عملکرد ورزشی تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که مصرف بلوبری خشک به افراد کمک نمی‌کند سریع‌تر بدوند یا احساس دویدن را راحت‌تر کند. اما ممکن است به حفظ قدرت ۳۰ دقیقه پس از دویدن کمک کند.

در زمینه مهارت‌های حافظه و تفکر (عملکرد شناختی) تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که مصرف یک دوز بلوبری ممکن است برخی از انواع یادگیری را در کودکان ۷ تا ۱۰ سال بهبود بخشد. اما برای اکثر انواع یادگیری کمکی نمی‌کند و به کودکان در خواندن بهتر کمک نمی‌کند.

در زمینه افسردگی برخی از افرادی که در یکی از عروق مغز لخته شده‌اند ممکن است دچار افسردگی شوند. در افراد مبتلا به افسردگی احتمال بیشتری وجود دارد که در دستگاه گوارش عفونت داشته باشند. برخی تحقیقات نشان می‌دهد که مصرف روزانه عصاره بلوبری به مدت ۹۰ روز می‌تواند علائم افسردگی را کاهش داده و همچنین باعث کاهش عفونت در این گروه از افراد شود.

در رابطه با سطوح بالای چربی به نام تری گلیسیرید در خون (هیپرتری گلیسیریدمی) تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که مصرف یک دوز عصاره برگ بلوبری ممکن است به کاهش سطح چربی در خون بعد از غذا در افراد مبتلا به این بیماری کمک کند.

در خصوص آرتریت در کودکان (آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان) تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که نوشیدن روزانه آب بلوبری در حین استفاده از داروی ضد حساسیت علائم آرتریت در کودکان را بهتر از دارو به تنهایی کاهش می‌دهد. نوشیدن آب بلوبری همچنین ممکن است عوارض جانبی ناشی از اتانرسپت را کاهش دهد.

گروهی از علائم که خطر دیابت، بیماری قلبی و سکته مغزی (سندرم متابولیک) را افزایش می‌دهد. مصرف بلوبری خشک به بهبود بیشتر علائم سندرم متابولیک کمک نمی‌کند. اما ممکن است به بهبود جریان خون در برخی افراد کمک کند.

برای خرید بذر بلوبری و سایر درختان مثمر به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

گل پریوش در پیشگیری از سرطان خون در کودکان و درمان سرطان معجزه نامیده شده است. به نظر بسیاری محافظت از گل پریوش حفاظت از آینده فرزندان شما است. پیشنهاد شده است که به‌جای استفاده از اثرات موضعی که باعث ایجاد داروهای شیمیایی می‌شود. مردم باید از عصاره گل پریوش استفاده کنند. گل پریوش یکی از باارزش‌ترین گونه‌های گیاهی خانواده Apocynaceae است که در طب گیاهی سنتی در جهان استفاده می‌شود و استخراج شیمیایی در درمان سرطان نقش دارد. این گیاه همچنین سابقه استفاده در طب آیورودا، طب سنتی چینی را دارد. علوم پزشکی غربی در قرن بیستم تحقیق در مورد این گیاه را آغاز کردند.

از این گیاه به‌عنوان یک گیاه دارویی استفاده می‌شود و موردمطالعه قرار می‌گیرد زیرا مشخص شد که بیش از ۱۰۰ آلکالوئید ایندول مونوترپنوئید تولید می‌کند که حاوی دو آلکالوئید دیمری سیتوتوکسیک حیاتی هستند که برای درمان شیمی درمانی سرطان استفاده می‌شوند. همچنین بسیاری از آلکالوئیدها نقش دارویی دارند. این ترکیبات شامل ترکیبات ضد سرطانی است: Vinblastine و Vincristine. آلکالوئید وینکریستین در درمان سرطان خون در کودکان نقش دارد.

در طب سنتی، گل پریوش برای تسکین درد ماهیچه‌ها، افسردگی سیستم عصبی مرکزی، همچنین برای استفاده از نیش زنبورها و التیام زخم‌ها استفاده می‌شود. کاربرد آن به‌طور گسترده‌ای از پیشگیری از دیابت تا درمان معده درد متغیر است. این گیاه همچنین می‌تواند به‌عنوان گیاه زینتی در باغ و خانه‌های مناطق گرم‌تر استفاده شود یا می‌تواند در فصل سرد در گلخانه رشد کند.

طبقه‌بندی

گل پریوش یک گونه گیاهی است که متعلق به خانواده Apocynaceae (خانواده Dogbane) است. این خانواده بیشتر شامل گیاهان و درختچه‌های کوچک است. این خانواده دارای برگ‌های حاشیه‌ای صاف است. گل‌ها در زیر بغل برگ‌ها دیده می‌شوند که به‌صورت جداگانه یا در ساقه‌های بسیار کوتاه جفت شده‌اند و ویژگی بارز دیگر شیره شیری قوی است.

پراکندگی جغرافیایی

این گیاه بومی ماداگاسکار است و به‌عنوان حلقوی ماداگاسکار شناخته می‌شود. گل پریوش همچنین در سراسر نیمه گرمسیری آسیا، آفریقا و آمریکا طبیعی است و برای اهداف تزئینی و دارویی استفاده می‌شود.

شرح گیاه

گل پریوش ۶۰ و ۲۰ سانتی‌متر ارتفاع و عرض دارد. گل‌ها به رنگ صورتی، سفید یا بنفش صورتی در ساقه شکننده هستند. گل‌ها دارای یک لوله پایه به طول ۲٫۵-۳٫۰ سانتیمتر با تاجی به قطر حدود ۲٫۰-۵٫۰ سانتیمتر با پنج لبه گلبرگ مانند هستند. ۵ کاسبرگ، به طول ۲-۶ میلی‌متر، باریک، معمولاً دارای مو (در حالت بلوغ) وجود دارد. گلدهی در طول ماه‌های گرم بارور است. اگرچه ممکن است گیاهان در هوای بسیار گرم ضعیف شوند. برگ‌ها برعکس ساده روی ساقه با حاشیه کامل برگ، شکل تخمدان به شکل دندانه‌دار، طول تیغه برگ ۲-۴ اینچ و سبزرنگ با برگ چیده شده‌اند. غلاف میوه مانند یک جفت فولیکول به طول تقریباً ۲٫۰-۴٫۵ سانتیمتر و عرض ۳ میلی‌متر است.

تکثیر

گل پریوش از طریق بذر تکثیر می‌شود. جوانه‌زنی گل پریوش یک هفته در دمای ۲۱-۲۴ درجه سانتی‌گراد، در مکانی تاریک و بدون آبیاری بیش‌ازحد طول می‌کشد. بذر گل پریوش را به فاصله ۲ تا ۳ سانتی‌متر روی سطح خاک بریزید. سپس لایه نازکی خاک را بر روی بذر گل پریوش بپاشید و با استفاده از افشانه آن‌ها را آبیاری کنید. برای جوانه‌زنی سریع‌تر، روی گلدان را با پلاستیک پوشانده و بعد از بیرون آمدن جوانه‌ها از خاک پلاستیک را برداشته و آن‌ها را به گلدان یا باغچه انتقال دهید.

همچنین می‌توان گونه‌ها را به‌صورت رویشی تکثیر کرد. قلمه‌های چوبی نرم را می‌توان از گیاه مادر گرفته و به‌طور جداگانه در خاک کاشت، معمولاً در تابستان ریشه گیاه به آسانی است. گل‌های گل پریوش توسط پروانه‌ها گرده‌افشانی می‌شوند. این گونه با خود سازگار است، اگرچه گرده‌افشانی خود در شرایط عادی غیرمعمول است.

آفات و بیماری‌ها

- گیاه می‌تواند توسط فوزاریوم آلوده شود که منجر به پژمردگی گیاه شده و سپس باعث مرگ گیاه می‌شود.

- تکان خوردن و بازگشت باعث می‌شود نوک ساقه قهوه‌ای تیره و پژمرده شود. این بیماری‌ها بیشتر به دلیل بارندگی هوا یا آبیاری بیش‌ازحد است.

- چندین قارچ باعث ایجاد لکه‌های برگ می‌شود. با این حال آن‌ها معمولاً بی‌ضرر هستند استفاده می‌کند

شقایق کالیفرنیایی گیاهان قوی هستند و اغلب در قسمت‌های خالی و در کنار جاده‌ها بدون هیچ‌گونه مراقبت رشد می‌کنند. بااین‌حال، هنگام چیدن، متوجه خواهید شد که زیبایی آن‌ها زودگذر است، زیرا گلبرگ‌ها اغلب قبل از اینکه بتوانید گل‌ها را در یک گلدان قرار دهید روی زمین می‌افتند. شقایق کالیفرنیایی در اوایل تابستان در اوج خود است. به نظر می‌رسد گل‌های شاد یک شبه بهار می‌زنند و مناطق وسیعی را با گلبرگ‌های روشن و ابریشمی خود و شاخ و برگ‌های سبز آبی و سرخس مانند پوشانده‌اند. هنگامی که هوا گرم شد، این گل‌های سریع رشد را در بهار بکارید، چه در تخت گل‌های خود و چه در ظروف.

مراقبت از شقایق کالیفرنیایی

مانند اکثر گل‌های وحشی بومی، شقایق کالیفرنیایی نیز به‌راحتی نگهداری می‌شود. نکته اصلی این است که شرایط رو به رشدی را برای آن‌ها فراهم آورید که از محل زندگی بومی آن‌ها تقلید می‌کند. برای این گیاه، بیشتر به چیزهایی که به شقایق کالیفرنیایی نمی‌دهید اهمیت می‌دهد تا آنچه به آن‌ها می‌دهید. در مورد آب و کود کمتر است. گیاهان خود را در آغوش نگیرید و این لذت را خواهید داشت که آن‌ها را در حال کاشتن و رشد در بسیاری از فصول آینده مشاهده خواهید کرد.

کله پاچه (حذف شکوفه‌های مصرف‌شده) می‌تواند باعث گلدهی بیشتر شود. بااین‌حال، اگر می‌خواهید گیاهان خودبه‌خود بذر بپاشند، مقداری گل سر بگذارید تا بذر آن‌ها ریخته شود. علاوه بر این، گیاهانی که در آب‌وهوای گرم و در ظروف رشد می‌کنند، معمولاً کوتاه مدت هستند و اغلب به‌عنوان گیاهان یک‌ساله مورداستفاده قرار می‌گیرند. بسیاری از باغداران ترجیح می‌دهند آن‌ها را بعد از گلدهی بکشند و در فصل رشد بعدی بذرهای جدید بکارند.

نور

شقایق کالیفرنیایی در زیر آفتاب کامل رشد می‌کند و شکوفا می‌شود، به این معنی که در اکثر روزها حداقل شش ساعت در معرض نور مستقیم خورشید قرار می‌گیرد. هرچه نور خورشید بیشتر باشد، بهتر است. شقایق‌هایی که در شرایط سایه‌دار رشد می‌کنند اغلب خسته به نظر می‌رسند و به راحتی تسلیم بیماری‌ها می‌شوند.

خاک

در حالی که بسیاری از گل‌ها به خاک غنی و لومی احتیاج دارند، شقایق کالیفرنیایی می‌تواند در خاک‌های فقیر رشد کند. خاک‌های شنی و صخره‌ای هر دو شرایط خوبی را برای شقایق کالیفرنیایی فراهم می‌کنند. چیزی که کار نمی‌کند خاک رس سنگین است زیرا این گیاهان به زهکشی شدید خاک نیاز دارند. اگر خاک رسی دارید، به‌جای آن در یک تخت یا ظرف باغ بلند بکارید.

آب

شقایق کالیفرنیایی به آب بسیار کمی احتیاج دارد و کاندیدهای خوبی برای خشکی‌های مقاوم به خشکی هستند. بارش‌های بهاری اسپورادیک معمولاً برای آبیاری گیاهان کافی است. در مناطقی که تابستان‌های گرم دارند، گیاهان اغلب خوابیده و در این مدت نیازی به آبیاری اضافی ندارند.

دما و رطوبت

گرم شدن خاک در بهار، همراه با رطوبت ناشی از باران بهاری، باعث جوانه‌زنی بذر شقایق کالیفرنیایی می‌شود. تا زمانی که درجه حرارت ملایم باقی بماند، بین ۵۰ تا ۷۵ درجه فارنهایت، گل کالیفرنیایی به رشد خود ادامه می‌دهد. گرمای بیش‌ازحد می‌تواند باعث خواب شود. بااین‌حال، هنگامی که دمای سرد برمی‌گردد، گیاهان اغلب دوباره رشد کرده و حتی دوباره شکوفا می‌شوند. علاوه بر این، شقایق‌های کالیفرنیایی رطوبت کم تا متوسط ​​را ترجیح می‌دهند. در رطوبت بالا، زهکشی خوب خاک و جریان هوا در اطراف گیاهان برای سالم ماندن آن‌ها ضروری است.

کود

برای رشد موفقیت‌آمیز شقایق کالیفرنیایی، حتی در مناطقی با خاک فقیر از نظر مواد مغذی، هیچ کودی لازم نیست. افزودن کودهای شیمیایی می‌تواند باعث رشد بیش‌ازحد شاخ و برگ در هزینه شکوفه شود.

انواع شقایق کالیفرنیایی

انواع مختلفی از شقایق کالیفرنیایی وجود دارد:

«California Golden» رنگ نارنجی کلاسیک روشن گل‌ها را ارائه می‌دهد.

«زنگ ماموریت» ترکیبی از رنگ‌های شربت، از جمله صورتی، ماهی قزل‌آلا و کرم است، با شکوفه‌های نیمه دوتایی (با گلبرگ‌های اضافی شکوفا می‌شود).

«گلدن وست» پیچشی در شکوفه پرتقال آشنا است، زیرا دارای مرکز تیره‌تری است.

نحوه پرورش شقایق کالیفرنیایی از دانه

بذر شقایق را در جایی بکارید که قصد دارید پس از گذراندن تهدید سرمازدگی در منطقه شما، آن‌ها را در خارج پرورش دهید. بذر شقایق را به آرامی در خاک فشار دهید و به آرامی آبیاری کنید تا از جدا شدن دانه‌های ریز جلوگیری شود. جوانه‌زنی باید در حدود دو هفته رخ دهد. با مشاهده رنگ سبز مایل به سبز شاخ و برگ شقایق می‌توانید بذر شقایق جوانه زده را از علف‌های هرز تشخیص دهید. نهال‌های نازک با فاصله حدود ۸ اینچ.

آفات / بیماری‌های شایع

شقایق‌های کالیفرنیایی عموماً گیاهان سالمی هستند، اما وقتی در محیطی که باران زیاد را تجربه می‌کنند رشد کنند مستعد ابتلا به بیماری هستند. کپک، کپک و پوسیدگی ساقه می‌تواند در گیاهانی که در مناطق مرطوب رشد می‌کنند رخ دهد. اگرچه می‌توانید گیاهان را با قارچ‌کش‌ها درمان کنید، اما بهترین گزینه اصلاح محیط است. اطمینان حاصل کنید که شقایق‌های شما در معرض آفتاب کامل و خاک خوب زهکشی هستند تا از آب‌گرفتگی آن‌ها جلوگیری شود.

گل آفتابگردان و یا sun flower که شناخته‌شده‌ترین گل‌هایی است که است که نظر ظاهری ویژگی‌های منحصر به فردی دارد و برای پرورش در منزل می‌تواند انتخاب مناسبی باشد. در این مقاله می‌خواهیم در مورد آموزش کاشت بذر آفتابگردان با شما عزیزان صحبت کنیم. گل آفتابگردان یک گیاه کاملاً مقاوم به شرایط جوی است که به‌راحتی می‌تواند در باغچه رشد کند. آفتابگردان گیاهی یک‌ساله است و همچنین دارای شرایط رشد سریع است که ۷۰ سانتی‌متر یا چند متر قابل رشد است، زمانی که این گیاه بالغ می‌شود.

کاشت گل آفتابگردان

همان‌گونه که گفتیم کاشت بذر آفتابگردان به سهولت انجام می‌شود، اما مهم‌ترین نکته که در پرورش آفتابگردان وجود دارد این است که این گل در محلی که کاشته می‌شود می‌تواند به‌سرعت تمام املاح خاک را به خود می‌گیرد و از بین می‌برد به همین دلیل نباید در کنار دیگر گل‌ها کاشته شود ازاین‌رو استفاده از کودهای مناسب به شما در این زمینه کمک خواهد کرد.

کاشت آفتابگردان فقط از یک طریق امکان‌پذیر است آن هم کاشت بذر آفتابگردان است که از ابتدای فصل بهار و از بین رفتن سرما انجام می‌شود.

برای کاشت بذر آفتابگردان ابتدا باید ۱شبانه‌روز آن را در آب بخیسانید، این کار کمک زیادی به روند سریع جوانه‌زنی می‌کند.

بعد از آن باید بذر آفتابگردان را در یک خاک سبک کاشته تا جوانه‌زنی کنند.

شما می‌توانید برای کاشت بذر آفتابگردان از گلدان‌های کوچک استفاده کنید.

بذر آفتابگردان را در عمق ۴ الی ۵ سانتی در خاک کمپوست و یا در مخلوطی از شن و خاک برگ بکارید و آن را به‌خوبی آبیاری کنید.

تا زمانی که بذر آفتابگردان جوانه نداده نگذارید بستر خاک خشک شود.

اگر قصد دارید بذر آفتابگردان را در کنار هم بکارید بهتر است هر کدام را با فاصله ۱۰ سانتی‌متر از یکدیگر بکارید.

بعد از گذشت ۲ هفته از کاشت بذر آفتابگردان، بذرها شروع به جوان زنی می‌کنند که بعد از آن رشد سریعی را در پیش می‌گیرد.

زمانی که جوانه شروع به رشد و بلند شدن کردند بهتر است آن‌ها را به باغچه و یا گلدانی بزرگ‌تر انتقال دهید، زیرا گل آفتابگردان ریشه زیادی دارد.

بعد از انتقال گیاهتان را در پرنورترین قسمت منزلتان قرار دهید زیرا گل آفتابگردان همان‌طور که از اسمش پیداست نیاز شدیدی به نور مستقیم آفتاب‌گردان دارد.

اگر گل آفتابگردان در محیط بیرون نگهداری می‌کنید بهتر است تا زمانی که ساقه‌های آن محکم نشده است گیاه را به یک قیم ببندید. تا در مقابل باد در امان بماند.

شرایط نگهداری

آبیاری: از آنجایی که گل آفتابگردان ریشه‌های عمیقی دارد بدان معنا است که نیاز آبی فراوانی دارد، آبیاری گل آفتاب‌گردان باید طوری باشد تا تمام ریشه‌های آن به‌طور کامل خیس شود به همین منظور خاک باید کاملاً خیس باشد، و تا زمانی که خاک به‌خوبی خشک نشده باشد از آبیاری خودداری کنید، اگر به این روش به آبیاری بپردازید ریشه‌های گیاه قوی خواهد شد. توجه داشته باشید که حتماً اطراف خاک گیاه را هم آبیاری کنید.

خاک: خاکی که برای کاشت بذر آفتابگردان استفاده می‌کنید باید دارای قدرت زهکشی بالایی باشد تا نگذارد آب در خاک باقی بماند، از آنجایی گل آفتابگردان به نیاز آبی بالایی دارد باید در انتخاب خاک دقت بسیاری بکنید. جنس خاک باید به گونه‌ای باشد که آب در آن دچار ایستایی نشود و به‌سرعت آب را از خود عبور دهد. بهترین خاک برای بذر آفتابگردان خاک کمپوست به همراه ماسه و پرلیت است.

نور: آفتاب‌گردان نیاز نوری بسیار بالایی دارد به‌طورکلی نیاز آن ۸ ساعت آفتاب کامل در طول روز است، آفتاب گرم تابستان بهترین زمان برای دریافت نور موردنیاز است، اگر آفتابگردان در محیطی که سایه است قرار داده شود رشد خوبی نخواهد داشت. اگر هم از این گیاه در خانه نگهداری می‌کنید سعی کنید مکانی را در نظر بگیرید که دارای بیشترین نور است.

کود: در ابتدا به این نکته اشاره کردیم که زمانی که بذر آفتابگردان در خاک کاشته می‌شود تمام مواد معدنی خاک از بین می‌رود و به خود جذب می‌کند ازاین‌رو کوددهی برای این گیاه بسیار مهم است، شما می‌توانید برای کوددهی آفتابگردان از کود نیتروژن، پتاسیم و فسفر استفاده کنید. بهتر است قبل از کاشت بذر آفتابگردان به کوددهی خاک بپردازید. کوددهی را باید تا زمانی ادامه دهید که گیاه در حال رشد است.

نکته: توجه داشته باشید که در کوددهی زیاده‌روی نکنید زیرا منجر به سوختن برگ‌های آفتابگردان می‌شود.

برای خرید بذر آفتابگردان در انواع مختلف به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

ریشه گیاه دراز دوکی شکل و مانند هویج به ضخامت انگشت دست بوده و دارای مقدار زیادی کربنات پتاسیم و نیترات پتاسیم است. پوست ریشه بابا آدم قهوه‌ای، مغز آن سفید و طعم آن کمی شیرین است ولی بوی تهوع‌آوری دارد. ساقه آن که شبیه پوست مار است پوشیده از کرک‌های خشن و زبر است. برگ‌های آن بسیار بزرگ و پهن به حالت افتاده بر روی ساقه قرار دارد. رنگ برگ‌ها در قسمت چسبیده به ساقه سبز کم‌رنگ و هر چه به‌طرف انتهای برگ نزدیک‌تر می‌شویم تیره‌تر می‌شود. میوه آن پس از رسیدن به‌صورت فندقی با ۳ یا ۴ سطح به رنگ زرد حنایی ظاهر می‌شود. در انتهای میوه تارهای زردرنگی وجود دارد که در موقع عبور گوسفندان و جانوران به پشم‌های آن‌ها می‌چسبد و موجب پخش تخم این گیاه به مناطق دیگر می‌شود. بابا آدم در بعضی از نقاط ایران به حالت وحشی می‌روید. از ریشه این گیاه استفاده طبی به عمل می‌آید پس از خارج کردن ریشه بابا آدم از خاک آن را به‌خوبی شسته و به قطعات کوچک سه سانتیمتری تقسیم کرده و در اثر حرارت خورشید یا در کوره‌های مخصوصی خشک می‌کنند.

کاشت گیاه بابا آدم

گیاه بابا آدم از طریق کاشت بذر بابا آدم رشد می‌کند. کاشت و پرورش بذر بابا آدم بسیار آسان است و به‌صورت خودرو و بدون کمک انسان نیز در طبیعت رشد می‌کند. گیاه بابا آدم آفتاب کامل را ترجیح می‌دهد ولی می‌تواند سایه جزئی را هم تحمل کند. خاکی که بذر بابا آدم در آن کاشته می‌شود باید غنی باشد و زهکشی خوبی داشته باشد. یک ویژگی مهم که خاک باید داشته باشد این است که شل باشد و تا عمق ۱ متر عاری از سنگ و کلوخ‌ها باشد. در این صورت ریشه بذر بابا آدم رشد طولانی و مستقیمی خواهد داشت. بذر بابا آدم را می‌توان به‌صورت مستقیم در زمین کاشت. بذر بابا آدم را بعد از گذشت آخرین سرما می‌کارند. فاصله بین بذر بابا آدم باید ۸ سانتی‌متر باشد و فاصله بین ردیف‌های کاشت بذر بابا آدم را باید ۶۰ سانتی‌متر در نظر گرفت. عمق کاشت بذر بابا آدم ۱ تا ۲ سانتی‌متر است. درصورتی‌که خاک خشک باشد، بعد از کاشت به‌آرامی به بذر بابا آدم کاشته شده آب بدهید. خاک را مرطوب نگه‌دارید ولی از خیس شدن آن اجتناب کنید زیرا درصورتی‌که خاک خیس شود باعث آسیب دیدن بذر بابا آدم می‌شود و از جوانه‌زنی بذر بابا آدم نیز جلوگیری می‌کند. بذر بابا آدم به‌سرعت جوانه می‌زنند. جوانه‌زنی در عرض ۴ تا ۷ روز صورت می‌گیرد.

علف‌های هرز را کنترل کنید به‌خصوص زمانی که نهال‌های بابا آدم جوان هستند. خاک را مرطوب نگه‌دارید و هر ماه یک بار به خاک یک کود کلی بدهید. بذر بابا آدم را می‌توان ۴ هفته قبل از آخرین سرما در خانه نشا کرد و بعد از گذشت سرما آن‌ها را به خارج از منتقل کرد. ریشه برخی از گیاهان بابا آدم می‌توانند تا ۱۲۰ سانتی‌متر هم رشد کند. حتی ریشه برخی از گونه‌ها می‌توانند تا ۲/۵ متر هم رشد کنند. گل‌های گیاه بابا آدم را برای ترویج رشد گیاه و ریشه حفظ کنید.

نکته: هرچه برگ‌های گیاه کمتر باشند، گیاه عملکرد بهتری داشته و بازده آن بالاتر می‌رود. اگر شما گیاه بابا آدم را برای ریشه آن می‌کارید، برخی از برگ‌های آن را هرس کنید تا ریشه گیاه رشد بهتری داشته باشد.

نیازها

آبیاری: خاک همیشه مرطوب باشد گیاه آب‌دوست است ۲ تا ۳ بار آبیاری در هفته بسته به دمای اتاق کافی است در موقع خواب گیاه در پاییز و زمستان آبیاری را کاهش دهید

رطوبت: بابا آدم به‌شدت رطوبت دوست می‌باشد و غبارپاشی هفتگی برای آن کافی است. اگر رطوبتش کم باشد برگ‌های جوان آن می‌سوزند.

خاک: خاک بازه کشی خوب مثل یک قسمت پیت ماس و یک قسمت پرلیت

تغذیه: در طول فصل رشد با کودهای مایع یا کودهای گرانول تغذیه کنید

هرس: فقط ساقه‌ها و برگ‌های مریض و مرده گیاه را سریعاً و از پایین ساقه هرس کنید

نور: در واریته های مختلف فرق دارد و از سایه تا نور کامل متغیر است بیشتر نور غیرمستقیم کنار پنجره را دوست دارد

دما: این گیاه به سرما و یخبندان حساس است و دمای زیر ۱۵ درجه به آن آسیب میزند بین ۱۶ الی ۳۰ درجه مناسب است

تکثیر: گیاه ساقه کوتاهی دارد ولی می‌توان با قلمه آن را تکثیر کرد ولی بهترین راه تکثیر ریزوم در بهار و پاییز

آفات و بیماری‌ها

از بین آفات به کنه تارعنکبوتی حساس است. در مورد بیماری‌ها نیز اگر بافت خاک سنگین باشد و آب را در خود نگه دارد یا آبیاری بیش از اندازه انجام شود به‌طوری‌که خاک غرقاب شود، پوسیدگی ریشه شیوع می‌یابد درنتیجه گیاه از بین خواهد رفت.

برداشت

برداشت محصول یعنی خارج کردن ریشه گیاه از زمین معمولاً هنگامی صورت می‌گیرد که گیاه ۱۸ ماهه باشد. برای این کار در بهار قبل از ظاهر شدن دستگاه زایای گیاه، ریشه‌ها را از زمین خارج می‌کنند زیرا اگر این عمل به تأخیر افتد ریشه سخت می‌شود. خارج کردن ریشه‌ها از زمین به‌وسیله چنگال‌های فلزی قوی که بتوانند در عمق نسبتاً زیاد فرو رود باید در نهایت دقت صورت گیرد تا ریشه‌ها به وضع سالم از زمین کنده شوند. پس از خارج نمودن ریشه‌ها از زمین نیز باید آن‌ها را مدتی به حال خود گذاشت تا گل مرطوب اطراف ریشه که بدان چسبیده است خشک گردیده به سهولت از آن جدا شود. پس از انجام این کار قسمت هوائی گیاه را قطع می‌کنند و ریشه‌ها را پس از شستن به‌صورت قطعات کوچک درآورده در معرض گرمای خورشید قرار می‌دهند و یا به‌وسیله دستگاه خشک‌کن مخصوص ریشه گیاه را خشک می‌کنند. در صورت استفاده از برگ‌های گیاه چیدن برگ‌ها باید موقعی انجام گیرد که گیاه را جهت استفاده از ریشه آن از زمین خارج می‌کنند.

برای خرید بذر بابا آدم و سایر گیاهان دارویی به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

چمن‌ها به‌طور گسترده در فضاهای ورزشی، طراحی و زیباسازی فضای سبز و پارک‌ها و استفاده به‌عنوان گیاه پوششی در باغچه‌ها مورداستفاده قرار می‌گیرد.

آماده سازی زمین برای کاشت چمن

قبل از هر عملی باید تمامی اجسام اضافی همانند قلوه سنگ‌ها، بقایای گیاهان و سایر اجسام را از سطح خاک و تا عمق حداقل ۱۵ سانتیمتری زمین موردنظر جمع کرد. سپس باید به بافت خاک توجه کنیم. اصولاً خاکی که قرار است چمن را در آن بکاریم بهتر است که در حدود ۳۰ درصد حاوی مواد آلی همانند کود پوسیده دامی باشد. مثلاً اگر عمق خاک را ۱۵ تا ۲۰ در نظر بگیریم باید به ضخامت حدود ۵ سانتیمتر بر روی آن مواد آلی اضافه کنیم و سپس به‌خوبی با خاک قسمت زیرین مخلوط شود تا بافتی یکنواخت به دست بیاید. علاوه بر مواد آلی، اگر خاک اصولاً سبک است از خاک رس و اگر خاک اصولاً سنگین است از خاک شنی برای اصلاح بافت خاک کمک می‌گیریم. بعد از اضافه کردن مواد موردنیاز برای اصلاح بافت خاک، سطح خاک را باید کاملاً صاف کنیم البته اگر مساحت زمین بزرگ است (مثلاً مثل زمین‌های فوتبال) باید شیبی ملایم به میزان ۱ تا ۲ درصد رعایت شود تا جاری شدن آب ناشی از آبیاری و یا ریزش باران به‌آسانی صورت گیرد و آب‌های اضافی در یک نقطه از زمین جمع نشده و جاری شوند.

نحوه کاشت بذر چمن

اگرچه کاشت بذر چمن متداول‌ترین راه احداث چمن است اما مشکلات خاص خود را دارد. بخصوص مقطع زمانی کاشت تا جوانه زدن بذر چمن ها بسیار حساس است و مسائلی مانند عدم آماده سازی مناسب زمین، رویش علف‌های هرز، مشکلات جوی مانند سرد و یا گرم شدن ناگهانی هوا و یا بارش شدید باران و … می‌توانند مانع از سبز شدن مناسب بذر چمن شوند. بنابراین باید طوری عمل کرد که حداقل مشکلات در برابر جوانه‌زنی و رشد بذر چمن وجود داشته باشد. انتخاب بذر خوب و مناسب اولین قدم است. انتخاب بذر چمن باید با توجه به شرایط آب و هوایی و همچنین انتظار شما از چمن باشد. قطعاً اگر بخواهید بر روی چمن راه بروید باید نوعی را انتخاب کنید که قدرت تحمل لگدمال شدن را داشته باشد و یا اگر می‌خواهید که چمن را در زیر درختان بکارید باید نوعی را انتخاب کنید که با رویش و زندگی در زیر سایه مشکلی نداشته باشد.

چه مقدار بذر چمن باید استفاده کرد؟

همان‌طور که قبلاً نیز اشاره کردم چمن‌ها با توجه به میزان ضخامت برگ‌هایشان به دو گروه باریک برگ (برگ لطیف) و پهن‌برگ (برگ خشن) تقسیم می‌شوند معمولاً نمونه‌های لطیف بذرهای ریزتری از نمونه‌های برگ خشن دارند. در مورد بذرهای ریز چمن ۲۰-۱۵ گرم بذر برای یک مترمربع و برای بذرهای درشت چمن ۵۰-۳۰ گرم بذر چمن برای هر مترمربع کافی است. به‌کارگیری کمتر و یا بیشتر از این مقادیر موجب تراکم نامناسب و رشد نامناسب چمن‌ها خواهد شد. به‌کارگیری تعداد بیشتر بذر چمن راه‌حل جوانه‌زنی بهتر و تراکم بیشتر بذرها نیست بلکه این امر به‌نوبه خود می‌تواند منجر به ضعیف شدن و از بین رفتن چمن‌ها شود زیرا فضای کافی برای رشد و توسعه گیاهان جوان وجود ندارد. همچنین اگر قسمت‌هایی از چمن سبز نشد می‌توانید در طی بهار و یا پاییز عمل کاشت بذر چمن اضافه در قسمت‌های کم تراکم را انجام دهید.

زمان کاشت بذر چمن

برای تعیین زمان کاشت بذرها باید به دمای هوا توجه ویژه کرد. اصولاً دمای پایین در اوایل بهار و همچنین اواخر پاییز می‌تواند منجر به کاهش جوانه‌زنی بذرهای کاشته شده شود. همچنین حتی اگر دما مشکلی پیدا نکند بهتر است که در اواخر پاییز نسبت به کاشت بذر چمن ها اقدام نکرد زیرا گیاهان جوان تا زمستان فرصت بسیار کمی برای رشد و توسعه دارند و در برابر سرمای زمستانه بسیار حساس هستند. بنابراین برای چمن‌های فصل گرم اواخر فروردین‌ماه که خطر سرماهای دیررس بهاره از بین رفته است و اگر هم که مشکلی برای مسئله آبیاری آنان وجود نداشته باشد اواخر بهار و یا اوایل تابستان بهترین زمان کاشت است اگرچه به دلیل احتمال پیشی گرفتن رشد علف‌های هرز در این زمان از سال، ابتدای فصل بهار برای کاشت بذر چمن ‌های گرمسیری ارجحیت دارد. برای چمن‌های سردسیری اواخر تابستان و یا اوایل پاییز مناسب کاشت بذر چمن است. بهترین زمان برای کاشت بذر چمن صبح زود یا اواخر بعدازظهر است که باد ندارد.

چگونگی پاشیدن بذر چمن

اگر بذر چمن بسیار ریز است بهتر است که ابتدا با شن و یا مقداری از مخلوط خاکی ترکیب شود و بعد بر روی سطح زمین پاشیده شود. این کار پخش شدن یکنواخت بذرها را تضمین می‌کند. همچنین بهتر است که قبل از پاشیدن بذر چمن ها خاک را به‌خوبی مرطوب کنید زیرا خشک بودن خاک و آبیاری بعد از عمل کاشتن بذر چمن ها احتمال جابجایی بذر توسط جریان آب را افزایش می‌دهد. برای پاشیدن بذرها امروزه ماشین‌هایی وجود دارد که با کمک آنان بذرها به شکل یکنواخت‌تری بر روی سطح خاک قرار می‌گیرند. شیوه بذرپاشی نیز بدین صورت است که تمامی بذرها در یک جهت بر روی زمین قرار نمی‌گیرند بلکه ابتدا توده بذر را به دو قسمت مساوی تقسیم می‌کنند. یک قسمت را در جهت شرق به غرب (و یا عرض زمین) و قسمت دیگر را در جهت شمال به جنوب (و یا طول زمین) بر روی زمین می‌پاشند تا به پخش شدن یکنواخت این بذرها کمک شود.

بعد از پاشیدن بذرها باید لایه‌ای از مخلوط خاکی به ضخامت ۱ سانتیمتر برای بذرهای درشت و ضخامت ۰٫۵ سانتیمتر برای بذرها ریز، روی بذرها ریخته شود. بعد از قرار دادن پوشش خاکی بر روی بذرها اگر هنوز حدود ۵ تا ۱۰ درصد آن‌ها دیده شوند و به زیر خاک فرو نرفته باشند ایرادی ندارد. از زمان کاشتن بذرها تا جوانه زدن آن‌ها باید خاک را مرطوب نگه داشت اما نباید در این امر زیاده‌روی کرد زیرا احتمال شیوع برخی از بیماری‌های قارچی بخصوص بیماری مرگ گیاهچه به دلیل رطوبت بالای محیط وجود دارد. باید رطوبت به صورتی تأمین شود که از سطح خاک تا عمق ۲-۱٫۵ سانتیمتری همیشه مقداری از رطوبت را داشته باشد. توجه داشته باشید که تا زمان جوانه‌زنی بذر چمن مسئله آبیاری و حفظ رطوبت مناسب از اهمیت بسیار زیادی برخورد دار است زیرا کمترین میزان خشک شدن خاک و یا آبیاری بیش‌ازاندازه از عوامل جدی در عدم سبز شدن بذر چمن هستند.

برای خرید بذر چمن به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

ریحان گیاهی است که در هوای گرم رشد می‌کند و خوشبو است. کاشت گیاه یا پیوند پس از اینکه یخبندان به پایان می‌رسد و خاک گرم است در عرض چند هفته ثمر فراوانی خواهد داشت. رایج‌ترین نوع ریحان، ریحان شیرین است؛ انواع دیگر شامل ریحان بنفش (کم‌تر از ریحان شیرین)، ریحان لیمویی (طعم لیمو) و ریحان تایلندی (طعم شیرین بیان) دارد. کاشت بذر ریحان آسان است. اما در تابستان فقط در فضای باز و تنها زمانی که خاک به‌خوبی گرم می‌شود رشد می‌کند، پس طبق آن برنامه‌ریزی کنید. اگر در حال برنامه‌ریزی برای درست کردن سس پستو هستید، چندین گیاه را پرورش دهید که یکی از آن‌ها ریحان است.

کاشت ریحان از طریق بذر داخل گلدان

اولین نکته‌ای که برای کاشت و پرورش بذر ریحان داخل گلدان یا باغچه در نظر بگیرید انتخاب بذر ریحان سالم و استاندارد است که آن‌ها را باید یک روز قبل از کاشت در مقداری آب ولرم بریزید. شما می‌توانید بذر ریحان را بین ۸ ساعت تا سه روز در آب نگه دارید تا خوب و کامل متورم شوند.

مرحله بعد انتخاب گلدان مناسب است که باید آن را تا ارتفاع ۱۵ سانتی متری با مخلوط خاک باغچه و خاک‌برگ پرکنیم.

حالا نوبت به کاشت بذر ریحان می‌رسد. در این مرحله ابتدا بذر ریحان ‌ها را از آب بیرون آورده و به روی یک پارچه یا روزنامه قرار می‌دهیم تا به‌خوبی نم آن‌ها گرفته شود.

بذر ریحان ‌ها را حداکثر در عمق ۵/۰ تا ۱ سانتیمتری، با فاصله ۱۵ سانتیمتری روی سطح خاک می‌پاشیم و روی بذر ریحان ‌ها را با کمی خاک می‌پوشانیم.

نکته: توجه داشته باشید که اگر اندازه بذر ریحان دو میلی‌متر باشد، شما باید حداکثر دو میلی‌متر روی آن را با خاک بپوشانید.

بعد از انجام صحیح این مرحله سطح گلدان را با یک برگ روزنامه می‌پوشانیم تا بذر ریحان ‌ها کامل زیر روزنامه قرار بگیرند.

شما باید هر روز دو تا چهار بار روی گلدانی که بذر ریحان را کاشته‌اید با یک آب‌پاش کوچک آب بریزید تا سطح آن کاملاً خیس شود و گلدان را دو تا پنج روز در گرم‌ترین جای ممکن قرار دهید.

فراموش نکنید که وقتی ریحان جوانه زد، نباید اجازه دهید خاک خشک شود و باید هر روز آبیاری انجام دهید.

روش صحیح انجام مراحل کاشت و پروش ریحان در باغچه

در شروع کشت، کاشت بذر ریحان را ۶ هفته قبل از آخرین سرما شروع کنید. (به تاریخ‌های یخ‌بندان محلی مراجعه کنید.)

برای کاشت بذر ریحان در بیرون از منزل صبر کنید تا زمین حداقل به ۵۰ درجه - ترجیحاً حدود ۷۰ درجه فارنهایت برای رشد بهتر برسد، بدون گرما، گیاه رشد نخواهد کرد.

بذر ریحان باید در مکانی بروید که روزانه ۶ تا ۸ ساعت آفتاب کامل را دریافت کند؛ خاک باید مرطوب و زهکشی شده باشد.

کشت گیاه یا جوانه آن حدود ۱۰ تا ۱۲ اینچی عمق زمین قرار دارند، آن‌ها باید حدود ۱۲ تا ۲۴ اینچ ارتفاع داشته باشند؛ برای گیاهان کوچک‌تر، گیاه (حدود ۱۶ تا ۲۴ اینچی عمق زمین قرار دارد).

در طول دوره‌های خشک تابستان، به‌طور آزاد گیاهان را آبیاری کنید.

به یاد داشته باشید به‌محض این‌که به نظر رسید برگ‌ها رشد کرده‌اند برگ را بچینید، چون دوباره می‌روید.

اگر در حال برنامه‌ریزی برای پخت‌وپز با این گیاهان، هستید گیاه را در خاک تمیز بکارید (از کود‌های شیمیایی استفاده نکنید، چون مضر هستند) و آن‌ها را دور از مسیر‌های شلوغ بکارید تا گیاهان صدمه نبینند، گوجه فرنگی همسایه خوبی برای ریحان در باغ است.

مراقبت از گیاه ریحان

دقت کنید که خاک مرطوب باشد گیاه ریحان رطوبت را دوست دارد. اگر در یک منطقه گرم زندگی می‌کنید، از مالچ در اطراف گیاهان ریحان استفاده کنید (مالچ به مرطوب نگه داشتن خاک کمک خواهد کرد).

بعد از اینکه اولین برگ‌ها رویید آن‌ها را هرس کنید.

هر زمان که یک شاخه شش تا هشت برگ دارد، هرس را ادامه دهید.

بعد از ۶ هفته، از رویش زودهنگام گیاه جلوگیری کنید اگر گیاهان رشد می‌کنند، فقط آن‌ها را ببرید.

اگر هوا سرد باشد، حتماً گیاه را از قبل برداشت کنید، چون هوای سرد گیاهان را نابود خواهد کرد.

برداشت و روش‌های صحیح نگه‌داری ریحان

برگ‌های ریحان را به محض این‌که به ارتفاع ۶ تا ۸ اینچی رسید شروع به چیدن کنید.

وقتی درجه حرارت به ۸۰ درجه می‌رسد، ریحان واقعاً شروع به تکرار می‌کند.

دقت کنید برگ‌ها را به‌طور مرتب در تابستان بچینید تا رشد در طول تابستان افزایش یابد.

حتی اگر نیازی به برگ‌ها ندارید، آن‌ها را بچینید و برگ‌ها را در فریزر قرار دهید.

اگر به‌طور منظم بچینید دوازده گیاه ریحان ۴ تا ۶ فنجان برگ در هفته تولید خواهد کرد.

بهترین روش برای ذخیره‌سازی ریحان فریز کردن است فریز کردن مانع از دست رفتن طعم آن می‌شود. به همین منظور کل گیاه را خشک کنید و در کیسه‌های پلاستیکی بدون هوا بریزید و سپس در فریزر قرار دهید.

یک روش ذخیره‌سازی دیگر خشک کردن ریحان است (اگرچه برخی از طعم آن از بین خواهد رفت). برگ‌ها را از ساقه جدا کنید و آن‌ها را در سایه قرار دهید. پس از ۳ تا ۴ روز، اگر گیاهان به‌طور کامل خشک نشده باشند، آن‌ها در فر با پایین‌ترین تنظیمات حرارتی قرار دهید و در آن را کمی باز بگذارید.

برای خرید بذر ریحان به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

تربچه یکی از سبزی‌های اشتهاآور به‌حساب آمده که در اکثر خانواده‌ها آن را مصرف می‌کنند. برگ آن نیز خوراکی بوده. عده زیادی از مردم تربچه را در منزل کاشته و در سر سفره اغلب خانواده‌ها دیده می‌شود.

کاشت بذر تربچه

بذر تربچه را در عمقِ ۱٫۵ سانتی‌متر از سطح خاک می‌کارند و بین بذر‌ها ۴ تا ۵ سانتی‌متر فاصله قرار داده و در ردیف‌ها نیز ۲۰ تا ۲۵ سانتی‌متر فاصله قرار داده و توصیه شده که ردیف‌هایی دوتایی از تربچه بکارید و سپس فاصله بیشتری بین آن دو ردیف و دو ردیفِ بعدی قرار دهید که این‌گونه، دسترسی‌تان به تربچه‌ها آسان‌تر می‌شود. بذر تربچه در عرض چند روز جوانه زده و از باغبانان بذر‌ تربچه ها را در میان ردیف هویج و یا سبزی‌های دیگری که دیر‌تر جوانه می‌زنند، می‌کارند. تربچه بسیار سریع رشد می‌کند و شاید سریع‌ترین برداشت را در میانِ تمامِ سبزی‌های مخصوصاً خوراکی خام داشته باشد. این گیاه را می‌توانید پس از ۲۰ روز برداشت کنید. البته روش دیگری برای کشت تربچه این بوده که یک بخش مربع یا مستطیلی شکل را مشخص کنید و بذر تربچه ‌ها را در سراسر آن پخش کنید و سپس روی آن‌ها خاک نرم و سبک بپاشید و توجه داشته باشید که ترب‌ها دوست ندارند دورشان شلوغ باشد و در صورتی که ترب‌های دیگر یا علف‌های هرز اطراف آن‌ها را حتماً بگیرند زیرا ممکن است محصول ندهند. از بین بردنِ علف‌های هرز برای رشد مناسب ریشه امری ضروری بوده.

توجه داشته که اگر بذر تربچه ‌ها را هر ۲ هفته یک‌بار بکارید، در تمام طولی سال تربچه خواهید داشت و بهتر است در اواسطِ تابستان کشت آن‌ها را مدتی متوقف نموده، زیرا تربچه هوای گرم را دوست ندارد و مثل بسیاری از سبزی‌های دیگر در این هوا از بین می‌رود و فراموش ننمایید که تربچه را در فصل پاییز بکارید. در باغ پاییزی‌تان تربچه یکی از محصولاتی بوده که می‌توانید سریع آن را برداشت نمایید. ۲۰ تا ۳۰ روز زمان لازم بوده، البته برخی از انواعِ استوانه‌ای شکل به روز‌های بیشتری برای رسیدن نیاز دارند. معمولاً تربچه نقلی را به‌صورت نوبر می‌کارند. به این منظور از آبان ماه به بعد تربچه را در زیر نایلون، یا شاسی، یا گلخانه کاشته، در زمستان برداشت کرده. تربچه را در هوای آزاد و فضای باز می‌توان به‌جز در طول زمستان در همه فصل‌های کاشت. کشت بذر تربچه، به دو طریق خطی (روش ردیف‌کاری) و دستپاش (روش کرتی) انجام می‌شود.

زمان کاشت تربچه

در فضای باز بنا به سردی هوا از اول اسفندماه تا اول آبان ماه توصیه شده و می‌توان پیاپی آن را کاشت و برداشت کرد. میزان مصرف بذر تربچه در زمان کاشت بستگی مستقیم به‌دقت و توجه فردی داشته که بذر را کشت می‌گردد.

به‌صورت فشرده کاشته شود، مقدار بذر تربچه موردنیاز بیشتر و اگر تُنُک و کم‌پشت کاشته شود، میزان بذر مورد مصرف کم‌تر است.

روش خطی (ردیف‌کاری): در روش خطی، بهتر است به ترتیب بذر تربچه ها را در شیارها قرار بدهید که فاصله بذرها از یکدیگر ۱ تا ۲ سانتیمتر، فاصله شیارها از هم ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر باشند و سپس خاک اطراف شیارها را بر روی بذرها خوابیده قرار داده است

روش کرتی (دستپاش): در روش کرتی، بایستی دقت گردد که بذرها به‌طور یکنواخت در زمین پخش‌شده که به این منظور می‌توان مقدار بذر تربچه موردنیاز برای کاشت را با ۲ تا ۳ برابر خاک نرم و یا ماسه مخلوط کنید و توأماً در زمین پاشید و سپس با ماله چوبی یا شن کش روی آن‌ها را بپوشانید تا بذرها زیر خاک بروند و در معرض تابش مستقیم آفتاب و هوای آزاد و همچنین در دسترس پرندگان قرار نگیرند.

زمان کود دادن به تربچه: این سبزی خوراکی از لحاظ احتیاج به مواد غذایی و کود خیلی قانع بوده به نحوی که در زمینی با حداقل مواد غذایی می‌توان ۲ نوبت متوالی در سال تربچه را کشت کرد. لکن برای برداشت محصول خوب و مرغوب تقویت زمین ضرورت داشته است. چون تربچه معمولاً پس از ۱۸ تا ۲۵ روز از تاریخ کاشت بذر تربچه، قابل‌برداشت می‌باشد لذا توصیه شده که بذر آن را با سایر سبزی‌ها بکارند تا زمین به خاطر کشت تربچه معطل نماند. علف‌های هرز را از میانِ ردیف‌های تربچه بیرون کشیده و به آن‌ها به میزان فراوان آب بدهید و گاهی وقت‌ها تربچه‌ها رشد نمی‌کنند و اغلب علت آن، شلوغ بودن اطرافشان و یا آبیاری نشدن به میزان کافی است

روش بذر گیری تربچه: برای آن که شخصاً بتوان بذر تربچه خوب تهیه کنید و بذر موردنیاز سال بعد را تأمین کنید می‌توانید برای این کار از آخرین محصول پاییزه تربچه‌های سالم‌تر و خوش‌فرم تر را جدا کرده، جمع‌آوری کرده و در زیر خاک خشک کنار هم به‌صورت ردیف می‌خوابانند. در طول زمستان آن‌ها را به همین شکل نگهداری کنید و در اسفند تا فروردین ماه به‌تدریج آن‌ها را از زیر خاک خشک خارج کنید، به فواصل ۴۰ تا ۵۰ سانتیمتر از یکدیگر کشت کرده و پس از مدتی شاخه گل آن‌ها از خاک خارج شده گل می‌دهد. در تیرماه و مردادماه بذر آن‌ها می‌رسد. پس از رسیدن بذرها، شاخه‌های حامل بذر تربچه ها را که در غلاف (غلاف بذرها را در داخل خود نگهداری می‌کند) قرار دارد قطع نموده و سپس در ادامه دسته کنید و در محل خشکی که هواگیر باشد خشک می‌کنند. پس از آنکه غلاف‌ها خشک شدند آن‌ها را با ملایمت و به آهستگی به زمین می‌زنند (می‌کوبند) تا بذر تربچه ها از داخل غلاف‌ها خارج شوند. آنگاه بذرها را از خاشاک جدا کنید و در قوطی، جعبه و یا پاکت در محل مناسبی نگهداری می‌کنند. در مورد تربچه‌های زمستانه بایستی از بذر تربچه‌های پائیزه بذر تهیه نمایید.

آفات و حشرات تربچه

حشرات جونده ممکن بوده که برخی برگ‌های ترب را از بین برده، ولی رشد کلی تربچه را تحت تأثیر قرار نمی‌دهند و کرم‌های حشره ممکن است بوده که ریشه شده و محصول را به کل از بین ببرند. در این صورت دفعه بعد محصولتان را در نقطه دیگری از خاک کشت شوند. به دلیل کوتاه بودن چرخه رشد این گیاه خوراکی بسیار کم دچار بیماری می‌شود.

برای خرید بذر تربچه و سایر بذر سبزی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.